Kenmerken, geschiedenis, verzorgingstips en nuttige informatie voor eigenaren van gezelschapsdieren
Afkomstig van de afgelegen Shetlandeilanden van Schotland, is de Shetland-herdershond een kleine actieve, en ongelooflijk gehoorzame en behendige herdershond. Ook bekend als de "Sheltie", lijken deze honden opvallend veel op hun grotere neven, de Collie. Ondanks hun kleinere gestalte, is de Shetland-herdershond een winterhard ras dat zich in de loop van de tijd heeft aangepast om te gedijen in de barre omstandigheden van zijn inheemse eilanden.
De Shetland-herdershond is een buitengewoon intelligent, energiek ras dat gemakkelijk te trainen is, en daarom zijn ze concurrenten van wereldklasse op het gebied van behendigheid, hoeden en gehoorzaamheid. Door hun loyale, intuïtieve karakter blinken ze ook uit als therapiehonden. Vanwege hun speelse, aanhankelijke karakter - en de neiging om op hun hoede te zijn voor vreemden - is dit ras een uitstekende waakhond voor het hele gezin. Hoewel de Sheltie nog steeds uitblinkt in hoeden, wordt dit vocale ras tegenwoordig vaker gezien als een boerderijhond en een gezinshond of gezelschapshond, dankzij zowel zijn schoonheid als vriendelijkheid.
Rasoverzicht
- Groep: Hoedengroep
- Gewicht: 15 tot 11 kg
- Hoogte 13 tot 41 centimeter
- Vacht en kleur: Recht en ruw met een dichte ondervacht; zwart, sable en blue merle, met witte aftekeningen
- Levensverwachting: 12 tot 14 jaar
Kenmerken van de shetland herdershond
Geschiedenis van de Shetland-herdershond
Hoewel deze honden je misschien doen denken aan de beroemde TV Collie, Lassie, is de Shetland-herdershond eigenlijk geen directe afstammeling van de Collie, in tegenstelling tot sommige andere miniatuurrassen die op hun grotere verwanten lijken. In plaats daarvan is de Sheltie eigenlijk nauwer verwant aan de Schotse Collie en de King Charles Cavalier Spaniel.
Oorspronkelijk een kleine hond van gemengd ras, worden de oorspronkelijke herdershonden van Shetland beschouwd als honden van het Spitz-type, vergelijkbaar met de moderne IJslandse herdershond. Deze honden hadden een doel: bedreven worden in het hoeden en beschermen van vee. Men denkt dat ze zijn gekruist met collies van het vasteland van Groot-Brittannië die naar de eilanden werden gebracht en later uitgebreid werden gekruist met de Rough Collie en andere rassen, waaronder de nu uitgestorven Groenlandse Yakki, de Pommeren, King Charles Cavalier Spaniel en de Border Collie. Collie. De huidige Shetland-herdershond heeft eigenschappen van al deze honden, zoals de dikke vacht van de Collie en de staart van de Yakki die over de rug krult.
In het begin van de 20e eeuw voegde James Loggie de kleinere Rough Collie toe aan het fokbestand, wat hielp om de basis te leggen voor wat uiteindelijk de Shetland-herdershond van vandaag zou worden. In 1909 werd de eerste erkenning van de Sheltie gedaan door de Engelse kennelclub; de eerste geregistreerde Shetland-herdershond was een teefje genaamd "Badenock Rose", en de eerste Sheltie die werd geregistreerd door de Europese kennelclub was "Lord Scott" twee jaar later.
Toen het ras oorspronkelijk werd geïntroduceerd, stonden ze bij fokkers bekend als Shetland Collies, maar de naam werd later veranderd in Shetland Sheepdog. Tijdens het begin van de 20e eeuw (tot rond de jaren 1940) werden er extra kruisingen gemaakt om de meer wenselijke kenmerken van het Rough Collie-ras te behouden.
Shetland herdershonden opvang
De Shetland-herdershond heeft een dubbele vacht die nogal wat afwerpt en routineonderhoud vereist. De bovenvacht bestaat uit lang haar dat hard aanvoelt, terwijl de ondervacht korter, harig en dicht is, dus eigenaren moeten bereid zijn om de vacht van de Shetland-herdershond minstens wekelijks te borstelen, met speciale aandacht voor matten achter de oren, onder de ellebogen op elk voorbeen en onder de staart. Je kunt de vacht lichtjes benevelen met water voordat je gaat borstelen om eventuele klitten te verwijderen voordat ze erger worden. Shelties vereisen af en toe een bad en regelmatig nagels knippen.
Een atletisch, actief ras, de Sheltie vereist op zijn minst een matige hoeveelheid dagelijkse lichaamsbeweging. Vanwege hun aanpasbare karakter zullen ze gemakkelijk in de manier van leven van uw gezin opgaan - zelfs gezinnen die in meer stedelijke omgevingen wonen - en zullen altijd genieten van uitstapjes met hun baasjes.
Vroege socialisatie- en trainingslessen zouden in de puppytijd moeten beginnen. Omdat ze zo intelligent zijn en graag willen behagen, is de Sheltie gemakkelijk te trainen en kan ze uitblinken in alles, van basisgehoorzaamheid tot behendigheidssporten; dit intuïtieve, aanpasbare ras is echter ook erg gevoelig voor de toon van je stem, dus ze hebben eigenaren nodig die kalm maar standvastig kunnen zijn en die kunnen optreden als zelfverzekerde en consistente roedelleiders in huis. Als hij te hard wordt gecorrigeerd, is de Sheltie het type hond om zich te verstoppen of in de hoek te kruipen, dus deze hond heeft mogelijk een meer ervaren eigenaar of de hulp van een professionele trainer nodig.
Een van de meer vocale rassen, eigenaren moeten bereid zijn om de Shetland-herdershond te leren wanneer blaffen wel en niet gepast is. Omdat het een herdersras is, jagen Shelties graag op bewegende dingen, inclusief auto's, dus ze hebben idealiter een omheinde tuin en aangelijnde wandelingen nodig voor hun veiligheid. Ze kunnen vooral achterdochtig worden tegenover vreemden, zelfs kinderen, en zonder de juiste training en socialisatie kunnen ze hun toevlucht nemen tot luidruchtig, aanhoudend geblaf.
Veelvoorkomende gezondheidsproblemen
Hoewel het over het algemeen gezonde honden zijn, zijn Shetland-herdershonden in verband gebracht met aandoeningen zoals:
- Heupdysplasie: een aandoening waarbij de heupkassen zich abnormaal vormen.
- Schildklierziekte: de over- of onderproductie van het schildklierhormoon.
- Ziekte van Von Willebrand (vWD): een erfelijke bloedingsstoornis.
- Dermatomyositis: een erfelijke aandoening die huidletsels kan veroorzaken en in ernstige gevallen gevolgen kan hebben voor de spieren.
Net als de Rough Collie, is er een tendens voor deze honden erfelijke misvormingen en hebben ziekten van de ogen. Shetland-herdershonden kunnen ook een verhoogd risico hebben op het ontwikkelen van overgangscelcarcinoom, een blaaskanker.
Dieet en voeding
De Shetland-herdershond kan gedijen op zowel commercieel bereid als thuis bereid (met veterinair toezicht) hondenvoer van hoge kwaliteit. Het ras kan ook vatbaar zijn voor overgewicht, dus calorieverbruik en gewicht moeten altijd nauwlettend worden gecontroleerd door een dierenarts. Het is ook belangrijk dat deze honden te allen tijde toegang hebben tot schoon, zoet water.
Intelligent en gemakkelijk te trainen
Een goede waakhond zonder agressief te zijn
Vriendelijk temperament dat zorgt voor een fijne metgezel, ook voor kinderen
Achtervolgt vaak dingen, inclusief auto's
Predispositie voor oogziekten en misvormingen
Heeft meer gezelschap nodig dan andere rassen
Waar een Shetland-herdershond adopteren of kopen?
Neem contact op met de plaatselijke dierenasiel of reddingsgroep om te zien of er een Sheltand-herdershond bij u in de buurt is die een huis nodig heeft. Sheltie Nation biedt een lijst van reddingsgroepen voor herdershonden in de staat op haar website. Als u geïnteresseerd bent om met een fokker te praten, biedt de European Shetland Sheepdog Association een betrouwbare fokkerszoeker.
Meer hondenrassen en verder onderzoek
Als u geïnteresseerd bent in soortgelijke hondenrassen, overweeg dan deze honden:
Er is een hele wereld aan hondenrassen - met een beetje onderzoek kun je de juiste vinden om mee naar huis te nemen!
