Heupdysplasie bij honden

Heupdysplasie is een veel voorkomend gezondheidsprobleem bij honden. Deze orthopedische aandoening is het gevolg van een abnormale ontwikkeling van een of beide heupgewrichten, wat leidt tot instabiliteit en degeneratie van de gewrichten. Heupdysplasie kan een of beide ledematen aantasten en kan variëren van mild tot ernstig.

Wat is heupdysplasie bij honden?

Het heupgewricht is essentieel een kogelgewricht dat uit twee hoofdcomponenten bestaat:

1. Femorale kop: een bolvormige formatie aan de bovenkant van de achterste beenbotten
2. Acetabulum: een afgeronde holte in het bekken acetabulum

In een normaal functionerend heupgewricht rust de heupkop in het acetabulum en beweegt soepel met behulp van kraakbeen, gewrichtsvloeistof en spieren.

Wanneer een hond heupdysplasie heeft, ontwikkelt het heupgewricht zich niet goed. De heupkop past slecht (of helemaal niet) in het acetabulum en er is laksheid in de heupspieren. Het gewricht is onstabiel, dus de beweging van het been veroorzaakt overmatige wrijving in het gewricht, wat leidt tot verdere misvorming. Na verloop van tijd slijt het kraakbeen in het gewricht. Het heupgewricht ontwikkelt uiteindelijk artrose, inclusief abnormale benige gezwellen die osteofyten worden genoemd. De beschadiging in het gewricht maakt het voor de hond geleidelijk moeilijker om het been te bewegen zonder pijn en beperkte bewegingsvrijheid.

Oorzaken van heupdysplasie bij honden

Verschillende factoren kunnen bijdragen aan de ontwikkeling van heupdysplasie bij honden. De primaire oorzaak is erfelijkheid (erfelijke eigenschap). Verschillende hondenrassen zijn vatbaar voor heupdysplasie, waarvan de meeste grote hondenrassen zijn. De volgende zijn slechts enkele van de hondenrassen die vatbaar zijn voor heupdysplasie:

• Labrador retrievers
• Gouden retrievers
• Duitse herders
• Rottweilers
• Grote Denen
• Mastiffs
• Europese eskimo
• Bokser

Gerenommeerde fokkers van deze gepredisponeerde hondenrassen laten de heupen van hun honden vaak screenen en certificeren via de Orthopaedic Foundation for Animals of Pennhip voordat ze worden gefokt. Screening omvat het maken van nauwkeurig gepositioneerde röntgenfoto's van de heupen, meestal onder sedatie. Honden kunnen gecertificeerd worden vanaf de leeftijd van twee jaar. Röntgenfoto's die al vanaf de leeftijd van vier maanden zijn genomen, kunnen echter de gevoeligheid van een hond voor heupdysplasie onthullen.

Een factor die bijdraagt aan de ontwikkeling van heupdysplasie bij honden is snelle groei (vaak als gevolg van voedingsfactoren). Dit is een van de redenen waarom veel eigenaren van grote rassen kiezen voor speciaal samengesteld puppyvoer voor grote rassen. Vraag uw dierenarts of voer voor grote rassen geschikt is voor uw puppy.

Hoewel obesitas geen heupdysplasie veroorzaakt, kan het de symptomen aanzienlijk verhogen. Als uw hond aanleg heeft voor heupdysplasie of de diagnose is gesteld, zorg er dan voor dat u zijn gewicht onder controle houdt om de symptomen te minimaliseren.

Tekenen van heupdysplasie bij honden

De belangrijkste tekenen van heupdysplasie bij honden zijn heuppijn, mank lopen, moeite met opstaan en springen, moeite met oefenen en spierverlies in de achterste ledematen. Honden met milde heupdysplasie kunnen geen tekenen vertonen. Naarmate heupdysplasie vordert, kunnen verschijnselen plotseling of geleidelijk optreden. Symptomen blijven vaak na verloop van tijd verslechteren naarmate de ziekte vordert. Artritis kan secundair aan heupdysplasie optreden, vooral bij oudere honden.

Houd er rekening mee dat de tekenen van heupdysplasie vergelijkbaar kunnen zijn met de tekenen van andere gezondheidsproblemen die bij honden worden gezien. als u deze of andere ziekteverschijnselen bij uw hond opmerkt, neem dan contact op met uw dierenarts voor een afspraak.

Diagnose van heupdysplasie bij honden

Wanneer u uw hond naar de dierenarts brengt voor tekenen van heuppijn of heupdysplasie, zal uw dierenarts beginnen met het grondig onderzoeken van uw hond. Dit omvat manipulatie van de gewrichten en observatie van het looppatroon van uw hond. Vervolgens zal uw dierenarts waarschijnlijk röntgenfoto's (röntgenfoto's) aanbevelen van de heupen, achterpoten en mogelijk de wervelkolom van uw hond. Een juiste positionering is uiterst belangrijk om een nauwkeurige diagnose te krijgen. Dit kan voor veel honden moeilijk zijn, vooral degenen die pijn hebben. Veel honden moeten worden verdoofd voor goed gepositioneerde röntgenfoto's.

Zowel het onderzoek als de röntgenfoto's zijn essentieel om de juiste diagnose te stellen van heupdysplasie bij honden. Houd er rekening mee dat andere orthopedische problemen kunnen worden ontdekt als de primaire oorzaak voor de tekenen van uw hond. Heupdysplasie kan incidenteel worden ontdekt, maar er kan een ander probleem zijn dat behandeling vereist, zoals een kruisbandletsel of patellaluxatie. Daarom is het examen zo belangrijk.

Over het algemeen vallen honden met heupdysplasie in een van de twee categorieën:

1. Jonge honden met aanzienlijke heuplaxiteit maar geen artritis
2. Volwassen honden die artritis in de heupen hebben ontwikkeld als gevolg van heupdysplasie

Als uw hond is gediagnosticeerd met heupdyspalsie, zijn er opties voor behandeling. Aanbevelingen zijn gebaseerd op de ernst van de ziekte plus de leeftijd, grootte en algehele gezondheid van uw hond. In sommige gevallen is medische behandeling de volgende stap. Of uw dierenarts kan u doorverwijzen naar een dierenarts voor verdere evaluatie.

Behandeling van heupdysplasie bij honden

Wanneer heupdysplasie mild tot matig is, kunnen medische behandeling en fysiotherapie zeer nuttig zijn. In de meeste gevallen reageren volwassen honden met secundaire artritis eerder op medische behandeling dan de jongere honden zonder artritis.

Het doel van medische therapie is om de symptomen te verlichten en de ziekteprogressie te vertragen. Er is geen medische remedie voor heupdysplasie.

• Niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen, gewrichtssupplementen en/of ziektemodificerende middelen tegen artrose kunnen uw hond verlichting geven.
• Van fysiotherapie is bekend dat het veel honden helpt spiermassa op te bouwen, waardoor de kracht en het bewegingsbereik worden verbeterd.
• Regelmatige, weinig belastende oefeningen kunnen uw hond ook helpen spiermassa te behouden en stijfheid te verminderen.
• Als uw hond te zwaar is, kan gewichtsverlies de symptomen aanzienlijk verbeteren. Zachte lichaamsbeweging en verandering van dieet zijn essentieel voor gewichtsverlies.

De zorg voor honden met heupdysplasie lijkt veel op de zorg voor mensen met artritis. Misschien wilt u bepaalde aanpassingen voor uw hond maken om zijn kwaliteit van leven te verbeteren. Aanpassingen aan de omgeving van uw hond kunnen in de meeste gevallen nuttig zijn.

• Placemats op gladde vloeren. Deze kunnen uw hond helpen grip te krijgen. Overweeg in elkaar grijpende oefenmatten of yogamatten.
• Probeer een orthopedisch hondenbed. Overweeg een verwarmd bed tijdens koud weer. Zorg ervoor dat het bed ondersteunend en zacht is, maar niet te moeilijk om in en uit te stappen. Traagschuimbedden zijn een goede optie.
• Houd de nagels van uw hond kort. Lange nagels kunnen het voor honden nog moeilijker maken om grip te krijgen op gladde oppervlakken. Regelmatig nagelknippen is essentieel. Beter nog, overweeg om nagels te vijlen met een roterend gereedschap.
• Gebruik hellingen waar nodig. Het plaatsen van een oprit in plaats van een trap of om uw hond te helpen in de auto te stappen, vermindert de pijnlijke impact en inspanning van traplopen en springen.
• Gebruik hulpapparatuur. Als uw hond zwak is aan de achterkant, zoek dan naar een soort mitella om rond de achterste ledematen te plaatsen. Sommige mensen gebruiken een opgerold laken of deken. Als de problemen aanhouden, wilt u misschien een speciaal product kopen

Als bij uw hond ernstige heupdysplasie is vastgesteld, kunnen bovenstaande tips nuttig zijn. Een operatie wordt echter vaak beschouwd als de beste behandelingsoptie voor ernstige heupdysplasie, vooral bij jongere honden zonder artritis.

Chirurgie voor heupdysplasie bij honden

Er zijn verschillende chirurgische opties voor de behandeling van heupdysplasie bij honden. Uw dierenarts heeft u hoogstwaarschijnlijk doorverwezen naar een dierenarts die gecertificeerd is via het ACVS. Deze chirurg zal met u praten, uw hond onderzoeken en de röntgenfoto's bekijken. In sommige gevallen zullen aanvullende röntgenfoto's of andere diagnostische tests worden aanbevolen. Vervolgens zal de chirurg verschillende factoren overwegen, zoals grootte, leeftijd, ernst van de ziekte en risicofactoren, voordat hij de juiste behandelingskuur voor uw hond bepaalt.

Als een operatie wordt aanbevolen, zal hoogstwaarschijnlijk een van de volgende chirurgische procedures worden uitgevoerd:

Juveniele symphysiodese pubica: deze procedure wordt uitgevoerd bij zeer jonge puppy's (idealiter jonger dan 18 weken) die zeer vroege tekenen van heupdysplasie vertonen, zoals bevestigd door speciaal geplaatste röntgenfoto's. JPS is bedoeld om de vorm van het bekken te veranderen en de groei van het schaambeen (een deel van het bekken) te stoppen. Dit zou gewrichtslaxiteit moeten verminderen door een betere dekking van het balgedeelte van het gewricht mogelijk te maken en de heupen in staat te stellen zich normaler te ontwikkelen naarmate de puppy groeit. JPS is een vrij kleine ingreep die slechts een korte ziekenhuisopname vereist (sommige honden kunnen dezelfde dag naar huis).

Bekkenosteotomie: Een operatie met dubbele of driedubbele bekkenosteotomie (DPO/TPO) is een optie voor jongere honden met heupdysplasie maar geen artritis. Bij een DPO of TPO wordt het bekkenbeen op twee tot drie plaatsen doorgesneden. De chirurg roteert de segmenten van het bekken en kan ze vastzetten met platen en schroeven. Het resultaat is een betere ball-in-socket-pasvorm, waardoor de heuplaxiteit afneemt. Als heuplaxiteit ernstig is, is dit waarschijnlijk niet de beste chirurgische optie.

Ostectomie van de femurkop : tijdens een FHO verwijdert de chirurg de kop van het dijbeen, inclusief het kogelgedeelte van het heupgewricht, zodat er geen pijnlijke beweging van het abnormale gewricht meer is. De FHO laat geen gewricht achter bij de heup; in plaats daarvan is het ontworpen om de spieren in dat gebied in staat te stellen zich aan te passen en het been te ondersteunen. Tijdens het herstel veranderen de spieren in het heupgebied de manier waarop het been en het bekken functioneren tijdens beweging. De FHO zal niet resulteren in een volledig normale heupfunctie, maar het zal de pijn veroorzaakt door heupdysplasie sterk verminderen. FHO wordt echter over het algemeen niet aanbevolen voor grotere honden vanwege het feit dat er geen echt gewricht meer is. Verhoogd gewicht maakt het moeilijker voor de spieren in dat gebied om de benodigde ondersteuning te vormen zonder een heupgewricht.

Totale heupprothese: THR is een grote operatie waarbij de vervormde kogel en kom wordt verwijderd en vervangen door implantaten (gemaakt van metaal en plastic). De implantaten zijn ontworpen om net als een normaal functionerende heup te passen en bieden over het algemeen volledige bewegingsvrijheid. Succesvolle THR-chirurgie geneest heupdysplasie, elimineert heuppijn en zorgt ervoor dat het heupgewricht normaal kan functioneren. THR kan niet worden uitgevoerd bij jongere honden omdat ze zich nog aan het ontwikkelen zijn. Als u een jonge hond heeft en uw chirurg THR aanbeveelt, zal uw hond medisch worden behandeld totdat hij volwassen genoeg is voor de chirurgische ingreep. Omdat THR zo'n ingrijpende chirurgische ingreep is, wordt het meestal alleen aanbevolen voor de meest ernstige gevallen.

Na de heupoperatie van uw hond

Uw hond zal na de operatie moeten herstellen, zodat hij goed kan genezen en weer zo goed mogelijk kan functioneren. De hersteltijd hangt af van het type operatie dat is uitgevoerd en de individuele genezingssnelheid van uw hond. Bewegingsbeperking is vereist, maar uw hond moet ook de heupen op een gecontroleerde manier bewegen. Fysiotherapie is een belangrijk onderdeel van het herstel proces, of je het thuis doen met de instructies van uw dierenarts, of u uw hond meenemen naar een hond revalidatie arts.

Welke optie is geschikt voor uw hond?

Praat met uw dierenarts of dierenarts over de verwachte risico's, hersteltijden, slagingspercentages en kosten van de aanbevolen opties, zodat u een weloverwogen beslissing kunt nemen. Overweeg bij twijfel een second opinion te vragen. Een operatie is een serieuze stap die men niet lichtvaardig moet nemen. Overweeg alle factoren voordat je erin springt. Je hond zal je er dankbaar voor zijn.