Mega-oesofagus bij honden

Megaesophagus is een ernstig probleem bij honden dat hun vermogen om te slikken en voedsel binnen te houden beïnvloedt. Een hondeneigenaar moet speciale maatregelen nemen om ervoor te zorgen dat een hond met megaesophagus nog steeds kan eten en zijn voedsel kan vasthouden, anders kan dit probleem dodelijk zijn vanwege bijwerkingen van het ziekteproces.

Wat is megaesophagus bij honden?

Megaesophagus is ook bekend als dilatatie van de slokdarm of "Mega E" en beschrijft een vergrote of verwijde slokdarm met verminderde beweeglijkheid. Normaal gesproken is de slokdarm een gladde, dunne spier bekleed met slijmvlies die het voedsel zachtjes vanuit de mond naar de maag laat glijden vanwege de normale zenuwfunctie die de hersenen vertelt om te slikken. Voor een hond die megaesophagus heeft, wordt de slokdarm wijder en de zenuwfunctie of normale motiliteit vermindert of verdwijnt. Dit maakt het voor een hond moeilijk om voedsel en vloeistoffen door te slikken, omdat deze items in de slokdarm zitten en zich daar ophopen in plaats van in de maag.

Tekenen van megaesophagus bij honden

Ongeacht hoe megaesophagus optreedt, de symptomen zullen hetzelfde zijn.

Het meest voor de hand liggende teken van megaesophagus is regurgitatie. Dit is iets anders dan braken, omdat oprispingen een passieve gebeurtenis zijn, wat betekent: er is geen actieve inspanning van het lichaam om de inhoud uit de slokdarm of maag te verdrijven. Opgegeven voedsel en vloeistof lijken uit de mond van een hond te vallen, terwijl braken ellendig en kokhalzen omvat. Honden die proberen te eten of te drinken, zullen bijna onmiddellijk voedsel uitbraken als de zwaartekracht dit toelaat. Dit veroorzaakt natuurlijk grote moeite om voedsel of vloeistoffen binnen te houden, zodat slikken onmogelijk kan zijn. Gewichtsverlies en spierverlies zijn het gevolg van het feit dat een hond met megaesophagus de noodzakelijke voedingsstoffen niet uit voedsel kan halen, omdat het meeste voedsel wordt uitgebraakt en slikken moeilijk is. Slechte adem komt ook vaak voor vanwege het vastgehouden voedsel in de slokdarm en regelmatige oprispingen.

Snelle ademhaling kan optreden als een hond zijn voedsel opzuigt. Aspiratie is het resultaat van voedsel of vloeistof die door de luchtwegen gaat in plaats van door de slokdarm. Wanneer een hond uitbraakt, kan wat voedsel of water in de luchtpijp terechtkomen in plaats van in de slokdarm en het ademen bemoeilijken en zelfs aspiratiepneumonie veroorzaken.

Oorzaken van megaesophagus bij honden

Er zijn twee hoofdtypen megaesophagus - aangeboren en verworven. Honden die zijn geboren met megaesophagus hebben de aangeboren vorm van de ziekte. Het wordt meestal opgemerkt op de leeftijd van 12 weken bij puppy's of als ze borstvoeding geven of flesvoeding krijgen. Oudere honden ontwikkelen verworven megaesophagus die secundair kan zijn aan een andere ziekte of probleem of een onbekende oorzaak kan hebben. Dingen waarvan bekend is dat ze verworven megaesophagus veroorzaken, zijn onder meer:

• Myasthenia gravis: dit is een ziekte die het zenuwstelsel aantast, inclusief de zenuwen die de slokdarm aantasten.
• Trauma: elk type letsel aan de slokdarm of zenuwen dat de normale functie van de slokdarm beïnvloedt, kan leiden tot megaesophagus. Dit omvat een obstructie, vreemd lichaam, sommige toxine-opnames, ontsteking, overmatig braken en andere verwondingen aan de slokdarmspier.
• Hypothyreoïdie: deze ziekte die de schildklier aantast, kan de slokdarmspier aantasten.
• Ziekte van Addison: deze ziekte die de bijnieren van een hond aantast, kan de spier in de slokdarm aantasten door een gebrek aan cortisol in het lichaam.
• Dermatomyositis: sommige honden met deze ziekte kunnen weefselbeschadiging en ontsteking hebben door een gebrek aan zuurstof in de bloedvaten en megaesophagus kan het gevolg zijn.

Hondenrassen die risico lopen op megaesophagus

Elk hondenras kan worden geboren met megaesophagus of kan megaesophagus ontwikkelen, maar het is aangetoond dat verschillende rassen veel meer kans hebben om met dit probleem te worden getroffen dan andere.

• Dwergschnauzers
• Ruwharige Fox-terriers
• Duitse herders
• Newfoundlanders
• Grote Denen
• Ierse setters
• Shar-peis
• windhonden
• Labrador retrievers

Diagnose van megaesophagus bij honden

Symptomen zullen met uw dierenarts worden besproken, maar er zullen röntgenfoto's worden gemaakt om te kijken naar de plaatsing van de luchtpijp en de slokdarm bij uw hond. Af en toe zal ook een contrastonderzoek met barium of endoscopie worden gebruikt.

Behandeling voor megaesophagus bij honden

Als een hond megaesophagus ontwikkelt als gevolg van de ziekte van Addison of hypothyreoïdie, lost dit probleem vaak op zodra de ziekte goed is behandeld. Honden met andere soorten verworven megaesophagus en congenitale megaesophagus kunnen alleen de symptomen van de ziekte beheersen, omdat er geen genezing is. In deze gevallen moeten medicijnen worden gebruikt om de symptomen te beheersen en speciale voedingstechnieken.

Voedingssondes of verhoogde voedingstechnieken zijn nodig om een hond met megaesophagus te laten eten en drinken zonder te braken. Voedingsslangen worden operatief geplaatst en vereisen regelmatig onderhoud en vervanging, dus verhoogde voedingstechnieken zijn populairder voor eigenaren met honden met mega-oesofagus. Zwaartekracht is de vijand als het gaat om eten. Honden eten meestal staand op alle vier de poten, zodat hun slokdarm niet loodrecht op de grond staat. Hierdoor kan het voedsel uit de mond glijden omdat het de zwaartekracht niet kan bestrijden. Maar als een hond zijn voedsel eet dat op een krukje of tafel is geplaatst, in verhoogde voedselschalen of uit een speciale stoel die een Bailey-stoel wordt genoemd waardoor een hond rechtop gaat zitten terwijl hij eet, is de kans groter dat de zwaartekracht ervoor zorgt dat het voedsel door de slokdarm naar de maag glijdt. Dit, samen met het experimenteren tussen vast en vloeibaar voedsel, is nodig om een hond te voorzien van de juiste voeding voor de megaesophagus.

Hoe megaesophagus bij honden te voorkomen?

Er is helaas geen manier om megaesophagus bij de meeste honden te voorkomen. Met uitzondering van sommige vormen van trauma, is megaesophagus niet iets dat kan worden voorkomen, maar door de waarschuwingssignalen te kennen, kunt u uw hond beter helpen de zorg te krijgen die hij nodig heeft.