De grasparkiet - tips om hem te houden en te verzorgen

De grasparkiet is een onvermoeibare "kletskous" - naast zijn kletsende contactgeluid beheerst hij een geluidsspectrum tussen brabbelen, klikken en klikken en luid zeuren. Zoveel is zeker: als je de charmante grasparkieten in huis haalt, heb je altijd ruimdenkende "pratende partners".

Waarom kletsen de gevederde vrienden zo graag?

Grasparkieten behoren tot de papegaaienfamilie - en ze worden als erg "spraakzaam" beschouwd. Parkieten zijn de kleinste soort in hun geboorteland Australië. In de westerse wereld zijn de levendige vogeltjes nog niet zo lang bekend. Ze kwamen pas halverwege de 19e eeuw vanuit Down Under naar Europa. Hier genoten ze al snel grote populariteit als siervogel, wat de parkieten vooral te danken hebben aan hun opvallend gekleurde verenkleed en hun grappige houding. De Australische wilde vorm is groen, maar deze kleine papegaaien zijn nu verkrijgbaar in veel verschillende kleuren. Parkieten die als huisdier worden gehouden, kunnen tot 15 jaar oud worden. Ze wegen tussen de 25 en 40 gram en hun lengte van kop tot staart is ongeveer 18 centimeter.

Hoe ziet de juiste kooi eruit?

Een parkietenkooi moet een minimale afmeting hebben van 150 x 60 x 100 (LxBxH) centimeter en mag niet de vaste plek zijn voor de vogels. In principe is het beter om een kleine groep in een grote binnenvolière te houden met extra vrije vlucht. Het is het beste om onbehandelde natuurlijke houten takken te kiezen als zitstokken in de kooi of volière. Hun onregelmatige structuur zorgt voor voetgymnastiek en helpt de klauwen kort te houden. Daarnaast gaat het hout het knaaginstinct van de vogels tegen. Parkieten houden van baden, dus ze zullen graag een badhuis of ondiepe kom met water accepteren. De kooi moet op ooghoogte, stil, helder maar niet in de volle zon staan. Tocht moet je zeker vermijden - grasparkieten zijn hier erg gevoelig voor.

Welke accessoires en speelgoed heeft de parkiet nodig?

Zorg ervoor dat er altijd een kalksteen of cuttlebone en een schaal met grit of vogelzand met grit als strooisel beschikbaar zijn in het grasparkiethuis. Dit heeft de vogel nodig voor de spijsvertering en voor het schrapen van de snavel. Drinkwater moet ook altijd beschikbaar zijn. Om hygiënische redenen is het aan te raden om de slangen aan de buitenkant van de kooi te gebruiken en het water elke dag te verversen. Parkieten houden van schommels en touwen om op te klimmen en aan te bungelen. Ze hebben ook een zwak voor alles wat blinkt, rinkelt of beweegt. Lawaai maken met een bel of een rasterbal is een populair spel. Spiegels of een plastic parkiet hebben daarentegen geen plaats in een parkietenkooi. Ze doen alsof ze een partner zijn voor een eenzame vogel, wat alleen maar frustratie veroorzaakt.

Heeft mijn parkiet een soortgenoot nodig?

In de natuur dwaalt de grasparkiet door het gebied in zwermen van enkele tientallen dieren. De uiterst sociale vogel is ongelukkig als solitair dier en ontwikkelt gedragsproblemen. Er zou minstens één paar parkieten moeten zijn, nog beter: een kleine zwerm. Kijken naar de interactie tussen vogels is amusant en fascinerend. Het is meestal het beste om een even aantal vogels te houden, met een gelijk aantal hanen en duivinnen in een gemengd koppel. Pure "mannengroepen" kunnen beter met elkaar overweg dan een groep vrouwen - de vrouwen hebben de neiging zich dominant te gedragen. Het geslacht van een parkiet bepalen is niet eenvoudig. Uitwendig onderscheidend kenmerk is de kleur van de cere over de snavel (hanen: blauw, hennen: bruinachtig); het gedraagt zich anders bij sommige kleurvariëteiten. Bij twijfel dient een deskundige te worden geraadpleegd. Binnen de zwerm vormen de vogels solide paarrelaties: het baltsgedrag, aanhoudende snavels en wederzijds gladstrijken zijn magisch om naar te kijken.

Dit hoort op het dieet van grasparkieten

Grasparkieten zijn graaneters. Het basisdieet bestaat uit een mengsel van gierst en zaden, met twee theelepels per vogel per dag. Vooral gierstsprays in pluimen zijn populair. Graanmengelingen die op brokjes of in geperste vorm worden aangeboden, mogen alleen met mate worden gevoerd en alleen als de vogel voldoende beweging krijgt. Hoewel de vogel graag knabbelt, zijn deze lekkernijen zeer calorierijk dankzij lijmadditieven zoals honing. Verse, natuurlijke takken van fruitbomen, wilgen en berken daarentegen zijn uitstekend geschikt om te knabbelen! Grasparkieten eten ook graag wat kruiden, zoals vogelmuur en paardenbloem. U kunt het menu ook aanvullen met vers fruit. Op een paar uitzonderingen na, zoals citrusvruchten, is bijna alles wat de vogel lekker vindt toegestaan. De vogel houdt ook van groenten (uitzonderingen: kool, nachtschade, peulvruchten, avocado. Gelieve ze niet te voeren!). Geef het groenvoer altijd vers en verwijder de restjes kort na het voeren. Idealiter laat je je parkiet "werk" voor zijn voedsel. Verstop het gewoon tussen stro of hooi. Dat schept werkgelegenheid. Gebak, snoep, aardappelen en zuivelproducten zijn taboe voor de vogel. Aangezien de nieuwsgierige dieren alles onderzoeken, moet u ervoor zorgen dat ze dergelijk voedsel in de eerste plaats niet kunnen bereiken. Verstop het gewoon tussen stro of hooi. Dat schept werkgelegenheid. Gebak, snoep, aardappelen en zuivelproducten zijn taboe voor de vogel. Aangezien de nieuwsgierige dieren alles onderzoeken, moet u ervoor zorgen dat ze dergelijk voedsel in de eerste plaats niet kunnen bereiken. Verstop het gewoon tussen stro of hooi. Dat schept werkgelegenheid. Gebak, snoep, aardappelen en zuivelproducten zijn taboe voor de vogel. Aangezien de nieuwsgierige dieren alles onderzoeken, moet u ervoor zorgen dat ze dergelijk voedsel in de eerste plaats niet kunnen bereiken.

Vrije vlucht!

In hun thuisland trekken zwermen parkieten door grote gebieden op zoek naar voedsel. Budgies zijn uitstekende korteafstandsvliegers, in staat tot geweldige vliegmanoeuvres. Je moet je parkieten elke dag minstens een paar uur vrije vlucht geven. Zorg ervoor dat de kamer parkietvrij is en dat de vogel niet achter kasten kan vallen, tegen ruiten kan botsen of vergiftigd kan worden door ongezonde kamerplanten. Bijzonder gevaarlijke ruimtes zoals de keuken en badkamer moeten voor de vogel verboden terrein zijn. Je moet rekening houden met een zekere krimp van je meubels: grasparkieten zijn ontzettend nieuwsgierig. Als holtekwekers zijn ze gespecialiseerd in het knagen van nestholtes in bomen met hun haaksnavel - ze werken graag met hout, behang en papier.

Hoe leer ik de parkieten praten?

Net als andere papegaaien hebben parkieten het vermogen om geluiden en zelfs de menselijke stem na te bootsen. Echte taaltalenten die slagen in een groter repertoire zijn zeldzaam. Met veel geduld en constante herhaling kun je je parkiet een paar woordjes leren. Dit vereist echter echt talent en concentratie van de kant van de vogel en zou niet de prioriteit moeten zijn. Een dier dat samenwoont met andere dieren heeft belangrijkere dingen te doen dan mensentaal. Parkieten die in koppels worden gehouden, worden meestal niet zo handtam als die in een kleinere groep. Als zeer tamme parkieten die gewend zijn aan mensen in de zwerm vliegen, kopiëren de schuwe dieren het gedrag vaak. De anderen zien aan de tamme rolmodellen dat ze je kunnen vertrouwen.

Kan ik mijn parkieten voortplanten?

In Duitsland is het kweken van papegaaien onderworpen aan goedkeuring, dwz voorbehouden aan geautoriseerde, competente personen. Om het broedinstinct van uw parkieten niet onnodig te prikkelen, moet u ze geen nesthulpmiddelen aanbieden. De kip zal geen eieren uitbroeden die ze buiten een hol legt.

Zijn parkieten geschikt als huisdier voor kinderen?

Grasparkieten voldoen niet aan de behoefte van kleine kinderen aan een aanraakbare knuffel. De dieren reageren met schrik op plotseling volume en beweging, dus vrij vliegen in kinderkamers is problematisch. Verzorgingsactiviteiten zoals het zelfstandig verzorgen van de dieren kunnen meestal op zijn vroegst alleen door kinderen in de basisschoolleeftijd worden beheerst. Ouders dragen hierbij altijd de hoofdverantwoordelijkheid.

Koop een parkiet

Parkieten zijn er in veel verschillende kleuren van dierenwinkels en dierenasielen. Het is ook raadzaam om een fokker te zoeken waar de jonge duiven al zijn opgegroeid met familieleden en mensen gewend zijn.