Groenendaeler in rasportret

Raskenmerken en uiterlijk

Hoe ziet een groenendaeler eruit?

De Groenendaeler is een middelgrote, langharige hond. Hij is direct herkenbaar als herdershond. Zijn vachtkleur is altijd zwart. Zoals bij alle Belgische herdersrassen, worden een kleine witte vlek op de borst en kleine witte aftekeningen op de tenen getolereerd. De vacht moet weelderig en glanzend zijn met een dichte ondervacht. De toplaag is lang op het lichaam, kort op het gezicht en de voorkant van de benen, en langer op de nek. Daar vormt het een weelderige kraag, vooral bij de mannen. Helaas werden de haarvariëteiten vanaf 1973 genetisch gescheiden en was het kruisen tussen hen, die tot dan toe altijd als "andere kleur" waren toegestaan, verboden. De Groenendaeler - hoewel erg mooi om naar te kijken - is geen "schoonheidshond". Hij is en is altijd een veelzijdige werkhond van de allerhoogste kwaliteit geweest.

Hoe groot is een groenendael?

De norm specificeert een reeks lichaamsafmetingen. De gewenste hoogte of schofthoogte is gemiddeld 62 cm voor reuen en 58 cm voor teven. Het gewicht moet ongeveer 25 tot 30 kg zijn voor mannen en 20 tot 25 kg voor vrouwen.

Hoe oud wordt een groenendael?

De Groenendaeler heeft een robuuste gezondheid en conditie en kan gemakkelijk 12+ jaar leven.

Eigenschappen en karaktereigenschappen

Wat zijn de kenmerken van de groenendael?

Zoals alle Belgische herders is de Groenendaeler van oorsprong een herdershond. Maar hij had altijd een breed scala aan andere taken, waaronder zwaar lichamelijk werk als trekhond. Ook al zie je het op het eerste gezicht niet altijd, het is een extreem robuuste en sterke werkhond die tot topprestaties in staat is. Hij is ongeveer even groot als de Duitse herder, maar veel minder omvangrijk, waardoor hij wendbaarder, wendbaarder en responsiever is. De balans tussen lichaamsgewicht en prestatie is zeer effectief. De Groenendaeler kan op vele manieren gebruikt worden. Dus hij werkt op veel gebieden als hulphond. Hij is een goede bewaker. Ook als sporthond is hij buitengewoon goed. Hij is echter niet zo extreem gefocust op prestaties als zijn kortharige familielid de Mechelaar. De norm vraagt om een levendig en levendig temperament en om gevestigde karaktereigenschappen die geen angst of agressiviteit kennen. De Groenendaeler als werkhond - zeer intelligent, gevoelig en bovenal werkwillig - heeft een baas en meesteres nodig die met hem actief zijn. Dat moet je altijd in gedachten houden. Als deze honden niet worden uitgedaagd, kunnen ze hun frustratie in extreme gevallen uiten in agressiviteit op het meubilair. Als de Groenendaeler professioneel wordt gebruikt, zowel voor de dienst als voor de sport, is het ook een heerlijke gezinshond. Vanwege het extreem hoge potentieel is het: geen beginnershond.

Oorsprong & geschiedenis

Waar komt de groenendael oorspronkelijk vandaan?

De Groenendaeler is een zwarte, langharige Belgische herdershond (Chien de berger belge). Hij is een van de vier variëteiten van dit hondenras. Het enige verschil tussen de rassen is hun vacht: de zwarte Groenendaeler heeft lang haar en de roodbruine Tervueren, de ruwharige Laken en de kortharige de Mechelaar. Ze zijn gefokt volgens dezelfde standaard die de vier variëteiten omvat. De Groenendael ontleent zijn naam aan een dorp in de buurt van Brussel. Ook de andere rassen zijn vernoemd naar hun plaats van herkomst. De Belgische herders, waaronder de Groenendaeler, werden rond 1900 als hondenras gevormd. Het was precies hetzelfde historische proces dat de Duitse herdershond creëerde. Vóór 1900 waren de werkhonden van de herders en herders in Duitsland, nederland, belgië en enkele andere landen geteld allemaal tot één grote en gevarieerde groep herdershonden. Afhankelijk van de eisen die de mens aan de werktaken stelde, waren de honden overal regionaal verschillend. In gebieden waar nog geïsoleerde wolven en lynxen waren, waren de herdershonden meestal sterker omdat ze ook het werk van waakhonden moesten doen. De herdershonden in België waren doorgaans slanker en wendbaarder, omdat ze heel behendig moesten werken en moesten anticiperen met de kuddes in wat al een dichtbevolkt, kleinschalig gebied was. Wolven of lynxen waren sowieso al lang uitgeroeid. De herdershonden van België deden ook nog een aantal andere jobs in dienst van de mens. Ze werkten als veehonden om de kuddes vee naar het slachthuis te brengen. Ze dienden overal als occasionele trekhonden, meestal in paren. Dit werk vereist een sterke, stevige bouwhond. als waak- en erfhonden. De West-Europese herders vertegenwoordigden echter een enkele, enorme genenpool. Dat veranderde rond 1900. De Belgische herders werden nu ook gescheiden en gefokt volgens standaard en stamboom. In 1891 de Club du Chien de Berger Belge(Belgische Herdersclub) werd opgericht. Al snel vond de eerste tentoonstelling plaats, waar maar liefst 117 honden werden getoond, weliswaar in een allegaartje, sommigen met hangende oren. Toen ging het heel snel met de ontwikkeling van de huidige Belgische Herdershonden. In 1901 werd het ras officieel erkend. De vier rassen werden vanaf het begin gekweekt, maar kruisingen tussen hen waren nog steeds toegestaan. De twee wereldoorlogen leidden tot zware tegenslagen. Desalniettemin is het snel om de stam nieuw leven in te blazen en ook te ontwikkelen tot een absoluut eersteklas werk- en hulphond. De Groenendaeler is in Duitsland niet zo bekend. Hier kent men meestal alleen de kortharige Mechelaar, die wereldwijd een grote reputatie heeft opgebouwd als hulphond. In Duitsland vertegenwoordigen drie clubs de Belgische Herdershond en zijn rassen in de VDH. Momenteel vallen er per jaar zo'n 100 tot 150 groenendaelpups onder de VDH-paraplu.

Populaire mixen

Mengsels met Groenendaeler zijn vrij zeldzaam.

Zorg, gezondheid en ziekten

Hoeveel zorg heeft een groenendael nodig?

De Groenendaeler is een fysiek gemakkelijk te verzorgen, extreem robuuste hond zonder enige speciale inspanning. De vacht behoeft geen speciale verzorging, de Groenendaeler mag tijdens de verharing slechts twee keer per jaar geborsteld worden.

Heeft de groenendael rasspecifieke ziekten?

Rastypische ziekten worden bestreden in de serieuze fokkerij. We zien steeds vaker problemen in de natuur zoals overijver, overdreven zenuwachtigheid, verlegenheid en agressiviteit.

Wat is het beste voer voor een groenendaeler?

De Groenendaeler heeft geen speciale dieetwensen. Natuurlijk is eten van hoge kwaliteit goed voor zijn gezondheid en hij vindt het ook lekker. Zoals de meeste honden houdt hij van een vlezige runderbot en vers vlees. De Groenendaeler is ook geschikt om te barfen.

Activiteiten

Hoeveel beweging heeft een groenendael nodig?

Een Groenendaeler is een werkhond. Het beste kun je bij hem verschillende opleidingen volgen. De Groenendaeler wil uitgedaagd worden en kan heel snel leren. Het is dus geschikt voor alle soorten professioneel gebruik en voor hondensporten. Hij weet te presteren op het absolute topniveau.

Overwegingen alvorens te kopen:

Waar kun je groenendael kopen?

Als u overweegt een Groenendaeler aan te schaffen, moet u er rekening mee houden dat hij een echte werkhond is. Je moet rondkijken naar een fokker en hier contacten leggen lang voordat je er een koopt. De fokker dient aangesloten te zijn bij de VDH en zijn honden te laten testen op de bijzondere risico's van erfelijke ziekten. In de serieuze fokkerij is dit vanzelfsprekend. Daarnaast mag er geen sprake zijn van inteelt, dat kun je inschatten uit de stamboom als daar geen dubbele naam voorkomt. De fokker had zijn nest goed moeten documenteren met een foto. U dient in overleg ter plaatse samen met de moederhond naar het nest te kunnen kijken. Koop a.u.b. geen groenendael via internet, aangezien daar het risico zeer groot is dat de pup afkomstig is van een - meestal goed gecamoufleerde - hondenhandelaar of fokker.

Groenendaeler opvoeden en houden

Past een groenendael bij mij?

Een Groenendaeler stelt niet veel eisen aan de uiterlijke bewaarcondities. Hij is echter extreem veeleisend als het gaat om de omgang met hem. Hij heeft mentale en fysieke activiteit nodig. Daarnaast is het ideaal als begeleider bij het joggen, paardrijden of fietsen. Ook in de winter gaat hij graag het water in. De Groenendaeler heeft dagelijks veel beweging nodig, anders wordt hij onrustig en uit balans. Ideaal is een landelijke omgeving waar je naast werk of sport dagelijks met hem op uitstap kunt gaan. De beste manier om hem in de auto te vervoeren is in een doos. De Groenendaeler heeft actieve mensen om zich heen nodig. Hij is geen bankschroef of schoothondje. De Groenendaeler heeft, net als alle Belgische herders, veel tijd nodig om op te groeien. Pas toen hij drie jaar oud was, werd hij mentaal echt volwassen. Omdat deze honden toegewijd, werkwillig en zeer intelligent zijn, stellen ze vanaf het begin hoge eisen aan hun baasjes. Ze zijn heel gemakkelijk en heel goed te trainen, maar je moet wel weten hoe. In het begin moeten ze veel tijd voor het spel krijgen en tegelijkertijd de basisregels van het leven met mensen leren. Een directe training moet worden gestart met redelijk stabiele individuen vanaf ongeveer de tiende levensmaand. Helaas worden - ondanks het wettelijk verbod - soms elektrische schokbrekers en andere gewelddadige maatregelen gebruikt. Dit vernietigt alleen het zelfvertrouwen en de werkbereidheid van deze honden, die meestal wel bereid zijn om te werken. de Het gebruik van dergelijke middelen is niet eens nodig en toont alleen de incompetentie van dergelijke eigenaren. De honden willen en kunnen leren en presteren op basis van vertrouwen en hondvriendelijke communicatie enorm in dienst van de mens. Een Groenendaeler moet zoals elke hond eerst worden afgericht. Daar leert hij de sociale regel, de do's en don'ts. Een Groenendaeler zou dan normaal gesproken een opleiding moeten krijgen. Alleen daar kan hij zijn humeur ontwikkelen en zijn behoefte aan werk bevredigen. Voor training kunt u het beste contact opnemen met de juiste experts van hondenscholen en clubs.

Interessante weetjes & extra's

De Groenendaeler is een uiterst krachtige alleskunner. Hij heeft serieuze uitdagingen nodig. Als je wilt en kunt, zul je een geweldig hondenleven met hem hebben.