Tervueren in het rasportret

Oorsprong en rasgeschiedenis

De Tervueren is een langharige Belgische herdershond, fawn van kleur met een zwart masker. Hij vertegenwoordigt een van de vier variëteiten van dit hondenras. Het enige verschil tussen de rassen is hun vacht: de zwarte Groenendaeler en de roodbruine tot fawn Tervueren zijn langharig, de Lakenois zijn ruwharig en de bekende Mechelaar zijn kortharig. Ze zijn gefokt volgens een standaard die de vier variëteiten omvat. De Belgische Herdershonden, waaronder de Tervueren, werden rond 1900 als hondenras gevormd. Het was een rasontwikkelingsproces vergelijkbaar met dat van de Duitse herdershond.

Vóór 1900 behoorden de werkhonden van herders en herders in Duitsland, Nederland, België en enkele andere landen tot één grote en gevarieerde groep herdershonden. Afhankelijk van de eisen die de mens aan de werktaken stelde, waren de honden overal regionaal verschillend. In gebieden waar nog geïsoleerde wolven leven en lynxen, de herdershonden waren meestal sterker omdat ze ook het werk moesten doen van waakhonden voor vee. De herdershonden in België waren doorgaans slanker en wendbaarder, omdat ze heel vaardig moesten werken en moesten anticiperen met de kuddes in wat al een dichtbevolkt, kleinschalig gebied was. Wolven of lynxen waren sowieso al lang uitgeroeid. De herdershonden van België deden ook nog een aantal andere jobs in dienst van de mens. Ze hielpen als herdershonden om de kuddes vee naar het slachthuis te brengen totdat de spoorweg dit werk voor hen overnam. Ze dienden overal als occasionele trekhonden, meestal in paren. Ze dienden ook vaak als waakhonden en waakhonden. Deze West-Europese herdershonden vertegenwoordigden echter een enkele, enorme genenpool, die noch per land, noch zelfs per huidtype werd opgedeeld. Dat veranderde geleidelijk rond 1900. In 1891 werd de Club du Chien de Berger Belge opgericht. Al snel vond de eerste tentoonstelling plaats, waar maar liefst 117 honden werden getoond, weliswaar in een allegaartje, sommigen met hangende oren. Toen ging het heel snel met de ontwikkeling van de huidige Belgische Herdershonden.

In 1901 werd het ras officieel erkend. De vier rassen zijn vanaf het begin veredeld, maar kruisen was nog steeds toegestaan. De twee wereldoorlogen leidden tot zware tegenslagen. Desalniettemin was het snel mogelijk om de stam nieuw leven in te blazen en ook te ontwikkelen tot een absoluut eersteklas werk- en hulphond. Het Tervuren is in Duitsland niet zo bekend. Hier kent men meestal alleen de kortharige Mechelaar, die als hulphond veel aanzien heeft verworven. In Duitsland vertegenwoordigen 3 clubs Tervuren in de VDH. Momenteel vallen ongeveer 130 tot 180 Tervuerense pups per jaar onder de paraplu van de VDH.

Beschrijving

De Tervueren is een middelgrote, langharige hond. Hij is direct herkenbaar als herdershond. Zijn vachtkleur wordt in de norm als volgt gedefinieerd:

Alleen fawn-zwarte overlay of grijszwarte overlay met zwart masker, maar bij voorkeur fawn-zwarte overlay. De reekleur moet warm zijn, niet licht of uitgewassen. Elke andere hond dan fawn met zwarte overlays of wiens kleurtint niet overeenkomt met de gewenste intensiteit, kan niet als uitstekende exemplaren worden beschouwd.

De vacht moet weelderig en glanzend zijn met een dichte ondervacht, net als de langharige maar zwarte Groenendaeler. De toplaag is lang op het lichaam, kort op het gezicht en de voorkant van de benen, en langer op de nek. Daar vormt het een weelderige kraag, vooral bij de mannetjes. De norm specificeert een reeks lichaamsafmetingen. De gewenste maat of schofthoogte is gemiddeld 62 cm voor reuen en 58 cm voor teven. Het gewicht moet ongeveer 25 tot 30 kg zijn voor mannen en 20 tot 25 kg voor vrouwen. De Tervueren is een hele mooie hond, maar geen "beauty" hond. Hij is en is altijd een veelzijdige werkhond van de allerbeste kwaliteit geweest.

Karakter en essentie

Zoals alle Belgische herders is de Tervueren een herdershond in hart en nieren. Maar hij had altijd een breed scala aan andere taken, waaronder zwaar lichamelijk werk als trekhond. Ook al zie je het op het eerste gezicht niet, het is een extreem robuuste en sterke werkhond die tot topprestaties in staat is. Het is ongeveer zo groot als de Duitse herdershond, maar veel minder omvangrijk, waardoor het sneller, wendbaarder en responsiever is. De balans tussen lichaamsgewicht en prestatie is zeer effectief. Het Tervuren kan op vele manieren worden ingezet. Hij werkt op veel gebieden als hulphond, bijvoorbeeld bij de reddingsdienst, bij de douane of bij de politie. Hij is een goede bewaker. Ook als sporthond is hij buitengewoon goed. Het is echter niet zo extreem gericht op prestaties als zijn kortharige familielid: de Mechelaar. De norm vraagt om een levendig en levendig temperament en gevestigde karaktereigenschappen die geen angst of agressiviteit kennen. De Tervueren als werkhond - zeer intelligent, gevoelig en vooral werkwillig - heeft een baas en een meesteres nodig die actief met hem bezig zijn. Dat moet je altijd in gedachten houden. Als deze honden niet worden uitgedaagd, ze kunnen hun frustratie op de lange termijn in agressiviteit dumpen. Als de Tervueren professioneel wordt gebruikt, zowel voor dienst als voor sport, maakt het ook een geweldige familiehond.

Houding

De Tervuerense is extreem weinig veeleisend als het gaat om de externe omstandigheden waarin hij wordt bewaard. Hij is echter extreem veeleisend als het gaat om de omgang met hem. Hij heeft soortgebonden werk nodig. Bovendien is het ideaal als begeleider bij het joggen, paardrijden of fietsen. Ook in de winter gaat hij graag het water in. De Tervuren hebben elke dag veel beweging nodig, anders wordt het rusteloos en uit balans. Ideaal is een landelijke omgeving, waar je naast werk of sport dagelijks met hem op uitstap kunt gaan. Het Tervuren heeft behoefte aan actieve mensen eromheen. Hij is geen bankschroef of schoothondje.

Opvoeding

De Tervuren hebben, net als alle Belgische herders, veel tijd nodig om op te groeien. Pas toen hij drie jaar oud was, werd hij mentaal echt volwassen. Omdat deze honden toegewijd, werkwillig en zeer intelligent zijn, stellen ze vanaf het begin hoge eisen aan hun baasjes. Ze zijn heel gemakkelijk te trainen, maar je moet wel weten hoe. In het begin moeten ze voldoende tijd krijgen om te spelen en tegelijkertijd de basisregels van het leven met mensen leren. Directe training en zogenaamde gehoorzaamheidstraining moeten beginnen bij redelijk stabiele personen rond de leeftijd van tien maanden. Helaas worden - ondanks het wettelijk verbod - af en toe elektrische schokbrekers en andere gewelddadige maatregelen gebruikt. Dit zal alleen het zelfvertrouwen en het enthousiasme van de hond voor het werk vernietigen. Het gebruik van dergelijke middelen is niet eens nodig en toont alleen de incompetentie van dergelijke houders. De honden willen en kunnen leren en presteren op basis van vertrouwen en hondvriendelijke communicatie enorm in dienst van de mens. Een Tervueren moet eerst worden afgericht zoals elke hond. Daar leert hij de sociale regel, de do's en don'ts. Een Tervueren moet dan meestal een opleiding krijgen. Alleen daar kan hij zijn humeur ontwikkelen en zijn behoefte aan werk bevredigen. Neem voor training zeker contact op met de relevante experts van hondenscholen en clubs. Een Tervueren moet eerst worden afgericht zoals elke hond. Daar leert hij de sociale regel, de do's en don'ts. Een Tervueren moet dan meestal een opleiding krijgen. Alleen daar kan hij zijn humeur ontwikkelen en zijn behoefte aan werk bevredigen. Voor training, u moet zeker contact opnemen met de relevante experts van hondenscholen en clubs. Een Tervueren moet eerst worden afgericht zoals elke hond. Daar leert hij de sociale regel, de do's en don'ts. Een Tervueren moet dan meestal een opleiding krijgen. Alleen daar kan hij zijn humeur ontwikkelen en zijn behoefte aan werk bevredigen. Neem voor training zeker contact op met de relevante experts van hondenscholen en clubs.

Zorg en gezondheid

De Tervueren is een makkelijk te verzorgen, geharde hond.

Uiterlijke verzorging

De vacht heeft geen speciale verzorging nodig. Regelmatig poetsen is voldoende.

Rasziekten

In serieuze fokkerij geen.

Voeding

De Tervuren heeft geen speciale dieetwensen.

Levensverwachting

De Tervuren hebben een robuuste gezondheid en fitheid en kunnen gemakkelijk 12+ jaar leven.

Koop een tervuren

Als u overweegt een Tervueren aan te schaffen, moet u er rekening mee houden dat hij een echte werkhond is. Kijk dan tijdig rond naar fokkers die aangesloten zijn bij de VDH. De kosten liggen rond de 1000 euro.