Anatolisch herdershondenras portret
Anatolische herdershond
| oorsprong | kalkoen | Levensverwachting | 12 jaar |
|---|---|---|---|
| FCI-standaard | FCI Groep 2: Pinscher en Schnauzer - Molosser - Zwitserse Sennenhonden | functie | herdershonden |
| maat | Enorme hondenrassen | Veelvoorkomende ziektes | Geen |
| Gewicht | 40-65kg | jas lengte | dikke en ruwe toplaag, dichte ondervacht, variabele lengte |
| karakter/natuur | alert, defensief, onafhankelijk, zelfverzekerd | vachtkleur | Crème tot wolfsgrijs, deels donker op het hoofd |
| bijzonderheden | |||
Raskenmerken en uiterlijk
Hoe ziet een Anatolische herdershond eruit?
De Anatolische herdershond (Kangal Çoban Köpegi) is een zeer grote, extreem imposante en tegelijkertijd atletische, behendige hond. In tegenstelling tot bijvoorbeeld een mastiff is hij in de showring nooit gefokt op kracht en grootte. Zijn kracht en grootte zijn puur "natuur" en kunnen op elk moment worden gebruikt. De Kangal, zoals hij vaak wordt genoemd, is een van de krachtigste honden die er is - zowel qua uiterlijk als in werkelijkheid. Zijn schedel doet denken aan de contouren van een Molosser, die ook een van zijn voorouders zou zijn. Hij toont klaarwakker, zeer attente gezichtsuitdrukkingen. Hij is een rustige maar scherpe waarnemer, wat je letterlijk aan hem kunt zien. De Anatolische herdershond heeft - afhankelijk van de variant (zie hieronder) - een korte, soms halflange, dichte, dubbele vacht die hem zowel bij kou als hitte uitstekend beschermt. De vrij kleine tot middelgrote oren worden hangend aan de zijkant van de schedel gedragen. Vroeger werden ze vaak aangemeerd, wat in duitsland gelukkig verboden was. Hoe groot is een Anatolische herdershond?
Hoe oud wordt een Anatolische herdershond?
Mannetjes hebben een schofthoogte van 74 tot 81 centimeter, vrouwtjes van 71 tot 79 centimeter. Het opgegeven gewicht is 50 tot 65 kilogram voor reuen en 40 tot 55 kilogram voor teven.
Hoe oud wordt een Anatolische herdershond?
In verhouding tot hun grootte hebben Anatolische herdershonden een hoge levensverwachting van 12 en soms meer jaar.
Eigenschappen en karaktereigenschappen
Wat zijn de kenmerken van de Anatolische herdershond?
De Anatolische herdershond is een waakhond voor vee. Hij is een zelfstandig optredende voogd en beschermer. De norm beschrijft zijn karaktereigenschappen als volgt:
Standvastig en moedig, niet agressief, onafhankelijk van aard, zeer intelligent en gehoorzaam. Trots en zelfverzekerd. Loyaal en aanhankelijk naar de eigenaar, maar op zijn hoede voor vreemden tijdens het werk.
In vergelijking met andere honden is een Anatolische herdershond meestal dominant en nogal onverenigbaar - en hij kan elke andere hond aan. Dat weet hij ook. Maar zelden laat hij zich uit zijn reservaat lokken. Deze eigenschappen, gecombineerd met een grote en extreem sterke hond die een groot territorium in beslag neemt, zijn nauwelijks verenigbaar met de sociale omstandigheden in het huidige Duitsland. Het is een geweldige ervaring om met zo'n hond een hechte band te kunnen vormen. Maar alleen in hun quasi-natuurlijke omgeving, in de eenzaamheid van Anatolië, kunnen ze hun uitstekende karaktereigenschappen volledig ontwikkelen. Hier toont deze magnifieke, soevereine hond zich een zorgzame, loyale, toegewijde vriend. Hij heeft een hoge mate van zelfstandigheid gecombineerd met verantwoordelijkheidsgevoel voor de kudde die hem is toevertrouwd. Als je niet de ruimtelijke en financiële middelen hebt om hem op onze breedtegraden een omgeving te bieden die bij zijn aard past, moet je doorbijten en afzien van het houden van een Kangal. Het is daarom niet raadzaam om hem in Duitsland te houden. Het zou echter volkomen onverantwoord zijn om een Kangal als beginner of zonder voldoende groot stuk grond in het land te houden.
Oorsprong & geschiedenis
Waar komt de Anatolische herdershond oorspronkelijk vandaan?
De Anatolische herdershond is een ras dat voorkomt in de bergachtige regio's van Turkije, een wijdverbreide, zeer grote en zeer krachtige waakhond. Hij wordt beschouwd als de nationale hond van Turkije. Het is verdeeld in drie varianten: de Akbash, de Karabash en de Kangal, ook wel Sivas-Kangal genoemd. In 2017 werden deze drie gecombineerd onder één standaard. De varianten konden met elkaar worden gekruist. Sinds 2017 wordt alleen de Schwarzkopf Kangal in deze standaard beschreven en vermeld als "Kangal Çoban Köpegi". De drie varianten van de Anatolische herdershond verschillen nauwelijks in hun taken en hun aard. De grote Zwitserse cynoloog Hans Räber schrijft dat de herders de drie varianten zeer precies konden onderscheiden, ook vanuit hun aard, en ze nooit met elkaar zouden kruisen. Als buitenstaanders kunnen we de varianten het beste herkennen aan hun uiterlijk: Akbash betekent Weißkopf en dus zijn deze honden puur wit tot lichtbruin. Ze kunnen langharig of kortharig zijn. De langharige Akbash doet soms denken aan de Hongaarse Kuvasz of Italiaanse Maremma. Karabash is Schwarzkopf en kenmerkt zijn zwarte masker, dat hij in ieder geval rond zijn snuit en op zijn oren draagt. De Kangal is de variant in de Sivas-regio in Oost-Anatolië en draagt de naam van een adellijke familie die al heel vroeg probeerde de Anatolische herdershond te fokken. Of het nu Kangal, Akbash of Karabash is: de Anatolische herdershond bewaakt en beschermt kuddes schapen in een eenzaam gebied. Hij doet dit werk volledig zelfstandig, vaak wekenlang gescheiden van mensen. Deze honden moeten hun eigen beslissingen nemen over hoe ze zich in de buurt van vreemden moeten gedragen. Zij kunnen zelfs hun kudde verdedigen tegen beren en wolven. Het bewaken en beschermen van het huis en de tuin behoort ook tot hun taken. Zijn soberheid is legendarisch. Ondanks een mager dieet, dat vaak alleen bestaat uit menselijk landbouwafval, meestal restanten van graan, is zijn robuustheid legendarisch. Het zijn archaïsche honden, waarvan wordt aangenomen dat ze zijn ontstaan met de introductie van vee en dat was slechts ongeveer 10.000 jaar geleden. Je kunt een Anatolische herdershond niet voor de gek houden. Hij heeft een duidelijk begrip van zijn rol. Meestal ligt hij op een verhoogde positie naast of binnen zijn kudde, zodat hij alles in het gebied kan observeren. Zijn kudde, zijn herders en zijn gezin zijn hem heilig. Hij is je trouw en liefdevol toegewijd. Maar hij is wantrouwend tegenover alle vreemden en hij aarzelt niet om bij elk teken dat hij als vijandig interpreteert, ook toe te slaan. De Anatolische Herdershond is een archetype van de hond waaraan de mens veel te danken heeft in zijn ontwikkeling. Als hondenras is hij al lang bekend, beschreven zelfs vereerd. In 1989 werd hij door de FCI erkend in de moderne rashondenfokkerij . In Duitsland wordt de Anatolische herdershond, nu bekend als de Kangal, verzorgd door zeer weinig fokkers die rechtstreeks aangesloten zijn bij de Duitse Kennel Club (VDH). Veel vaker zal een Anatolische Herdershond of mengsels van hem worden verzorgd door slechts zeer weinig fokkers die direct zijn aangesloten bij de Duitse Kennel Club (VDH). Veel vaker zal een Anatolische Herdershond of mengsels van hem worden verzorgd door slechts zeer weinig fokkers die direct zijn aangesloten bij de Duitse Kennel Club (VDH). Veel vaker zal een Anatolische herdershond of mengsels van hem via de zogenaamde dierenbescherming naar Duitsland komen. Ze stellen de eigenaren regelmatig voor onoplosbare taken. Ze kunnen in Centraal-Europa geen soortgebonden leven leiden en als gevolg van deze door de mens gemaakte fouten vormen ze vaak een gevaar. Anatolische herdershonden of hun mengelingen, als ze hier gehouden worden, horen alleen thuis in beproefde, competente handen met de juiste ruimtelijke mogelijkheden. Bovendien wordt de Kangal, of ermee vermengd, bijna overal als hond vermeld.
Populaire mixen
Het mengen van Anatolische herdershonden met andere rassen of gemengde rassen is buitengewoon problematisch. De enorme kracht en natuur als veewaakhond zijn sowieso een uitdaging op onze breedtegraden. Als een piñata bastaard met deze zelfverzekerde krachtpatser wordt een potentieel gecreëerd waarvan de houding, althans hier in Duitsland, als onverantwoordelijk kan worden omschreven. Organisaties die dergelijke honden of gemengde rassen meenemen naar Duitsland handelen niet in het belang van dierenwelzijn.
Zorg, gezondheid en ziekten
Hoeveel verzorging heeft een Anatolische herdershond nodig?
De Anatolische herdershond zelf is absoluut gemakkelijk te verzorgen en zeer weinigeisend.
Zijn er rasspecifieke ziekten bij de Anatolische herdershond?
Serieus gefokte Anatolische herdershonden genieten in elk opzicht van een zeer robuuste gezondheid. De uitdaging voor zijn houding ligt in de kenmerken van deze geweldige hond die hier worden besproken.
Wat is het beste voer voor een Anatolische herdershond?
De Anatolische Herdershond heeft geen speciale dieetwensen. Hij is waarschijnlijk een van de honden met de laagste eisen op dit gebied.
Activiteiten met de Anatolische herdershond
Een Anatolische Herdershond heeft geen speciale eisen op het gebied van sport. En hij is zeker geen aanrader als je met hem aan hondensport wilt doen. Zijn activiteit is het hoeden van een kudde of een zeer groot landgoed.
Overwegingen alvorens te kopen:
Waar koop je een Anatolische herdershond?
De aanschaf van een Anatolische herdershond mag alleen worden overwogen door beproefde experts die precies weten wat ze doen, die over de juiste specialistische kennis, ervaring en houderijomstandigheden beschikken. Koop dan uw Kangal bij een fokker die is aangesloten bij de VDH en bouw hier intensieve contacten op lang voordat u een aankoop doet. Het wordt uitdrukkelijk afgeraden om een Kangal of een Kangal-mix naar Duitsland te importeren via de zogenaamde buitenlandse dierenbescherming en het hier in het dichtbevolkte Duitsland soortgebonden te willen houden. Daarnaast is het essentieel dat u kennis neemt van de lijsten met vermeend gevaarlijke hondenrassen en andere voorschriften die van toepassing zijn op uw woonplaats.
Opvoeding en houding
Is een Anatolische herdershond geschikt voor mij?
De Anatolische herdershond is op zichzelf niet veeleisend. Hij wil of heeft geen verwarming, speelgoed of tuigje met riem nodig. Hij is net zo weinig veeleisend in zijn dieet als bijna geen viervoeter. Hetzelfde geldt voor zijn accommodatie. Hij kan gemakkelijk, ja hij wil het hele jaar buiten doorbrengen - een geschikte schuilplaats aannemen en "geschikt" betekent hier noch een kennel, noch zelfs een ketting. Hij heeft echter een zeer groot gebied nodig dat zijn koninkrijk kan worden. Ook hier is een robuuste omkasting met een stevige stalen omheining van 2 meter aan te raden. Hij moet zich in zijn territorium kunnen verplaatsen. Een Anatolische herdershond accepteert, beschermt zelfs, onafhankelijk en zelfverzekerd, alle twee- en viervoeters die hij beschouwt als behorend tot zijn kudde of familie. Bovenal heeft hij een duidelijke baas nodig - noodzakelijkerwijs! Hij is aanvankelijk achterdochtig tot het punt van het afwijzen van alle anderen. Het vereist een hechte band en deskundige begeleiding om met deze hond aan de lijn te lopen, die bij twijfel altijd sterker is, en dan bijvoorbeeld een agressief blaffende terriër makkelijk te kunnen passeren. Het is mogelijk, maar het vereist serieuze kweek, goede socialisatie en een ervaren, competente en zeer gevoelige en tegelijkertijd doortastende meester of meesteres zonder enige onzekerheid. De Anatolische herdershond komt vaak voor op lijsten van zogenaamd gevaarlijke honden - dat moet je weten. De Anatolische herdershond is verre van een hond voor beginners. Dat zou onverantwoord zijn. Ook in de handen van een ervaren kenner zijn de externe randvoorwaarden ook vereist voor een passende houding. Over het algemeen is een Anatolische herdershond niet geschikt om in duitsland te houden. Het africhten van een Anatolische herdershond onder de omstandigheden in het huidige dichtbevolkte Centraal-Europa is een heel bijzondere uitdaging waar alleen bewezen experts met het juiste kader in kunnen slagen. Anatolische herdershonden en hun mengelingen, die via de zogenaamde dierenbescherming naar Duitsland komen, stellen de eigenaren regelmatig voor onoplosbare problemen. In de regel kunnen ze hier geen soortspecifiek leven leiden.
Interessante weetjes & extra's
De Anatolische herdershond is waarschijnlijk de sterkste hond van allemaal. Hij heeft een fascinerend karakter en een buitengewoon indrukwekkend charisma - als geen andere viervoeter. Maar Centraal-Europa is niet zijn biotoop. Om redenen van dierenwelzijn dient u geen Kangal of Kangal mix te houden. En vooral als je het als wapen of kruk voor je ruggengraat wilt gebruiken.
