Drugsspeurhonden - volg altijd je neus
Drugsspeurhonden, ook wel drugsspeurhonden of dronkenschapsspeurhonden genoemd, worden voornamelijk door politie en douane ingezet als het gaat om het opsporen van illegale stoffen. Maar ook andere veiligheidsdiensten maken gebruik van de goede neuzen van honden om schuilplaatsen voor drugs te lokaliseren. Misschien heb je drugsspeurhonden op het vliegveld zien snuffelen aan bagage en je afgevraagd hoe ze dit hebben geleerd en of je zelfs je eigen hond zou kunnen opleiden tot speurhond?
Wat belangrijk is - basisvereisten
Drugsspeurhonden behoren tot de hulphonden en leven meestal samen met hun hulphondengeleider. Er worden voornamelijk honden getraind, die zijn toegewezen aan de hulphondenrassen. In Duitsland zijn dit de Belgische, Duitse en Nederlandse herders, de Rottweiler, de Airdale Terrier, de Reuzeschnauzer, de Bouvier des Flandres, de Dobermann, de Boxer en de Hovawart. Ondertussen worden echter ook steeds meer andere rassen en kruisingen opgeleid tot drugssnuivende honden, die in principe geschikt zijn, bijvoorbeeld jachthonden zoals de Cocker-spaniël of de labrador retriever. Het is belangrijk dat de hond voldoende neusprestaties heeft, graag speelt en graag met mensen werkt. Bovendien moet hij zich in de meest uiteenlopende situaties veilig kunnen verplaatsen: of het nu in een luide discotheek, in een museum of in een enorm magazijn is, het is belangrijk dat hij zich op zijn taak concentreert en betrouwbaar werkt. Daarom maakt hij al tijdens de training kennis met de meest uiteenlopende prikkels. Hij leert verschillende oppervlakken kennen, zoals roosters en dekzeilen, maar ook hoe hij obstakels moet overwinnen of erop moet springen om echt alles te doorzoeken. Waar uw gezinshond zich goed zou moeten gedragen, wordt van een drugssnuffelende hond verwacht dat hij "over tafels en banken loopt" in de ware zin van het woord. Ook afleidingen zoals andere mensen of dieren, hij moet ze negeren en gefocust blijven op zijn werk. EEN behoorlijk uitdagende taak!
Het hangt af van de juiste neus - reuktraining
Om een hond te laten leren waarnaar hij moet zoeken, moet hij vertrouwd worden gemaakt met geuren. In het geval van drugsspeurhonden zijn dit meestal de geuren van cocaïne, heroïne, cannabis en amfetaminen. Het speelplezier van de hond wordt gebruikt voor de training. Hiervoor wordt een speeltje doorspekt met de geuren van de drugs waar de hond later naar moet zoeken. Dit gebeurt altijd op zo'n manier dat de hond nooit direct in contact komt met de stoffen, aangezien zelfs kleine hoeveelheden hiervan zeer gevaarlijk of zelfs dodelijk zouden zijn voor de gezondheid van honden!
In het begin wordt er gewoon intensief met het speelgoed gespeeld. Omdat de hond van het spel geniet, is dit positieve gevoel ook gekoppeld aan de geur van de bedwelmende middelen. In trainersjargon wordt deze fase "geurconditionering" genoemd. Beetje bij beetje begin je dan met het feit dat de hond het speeltje eerst moet vinden voordat hij ermee gaat spelen. Om dit te doen, verberg je het, in eerste instantie in eenvoudige schuilplaatsen, zodat de hond het basisprincipe van het zoeken kan leren. Later worden de schuilplaatsen steeds lastiger en moet de hond steeds zorgvuldiger zoeken totdat hij ze vindt. Op een gegeven moment zal het speelgoed zelf niet langer verborgen zijn, maar geurmonsters van de visuele hulpmiddelen. De schuilplaatsen beginnen steeds meer op echte drugsschuilplaatsen te lijken: in koffers of tassen, scheuren in muren, schoenzolen, autobanden, enz.
Gevonden - Hoe zegt de hond het?
Maar hoe weet de hondengeleider wanneer zijn hond iets gevonden heeft? Dit is waar de advertentie in het spel komt. Het display is een bepaald gedrag van de hond dat de mens laat zien dat hij zojuist iets heeft gevonden. Er wordt onderscheid gemaakt tussen actieve en passieve displays. Een actieve waarschuwing is alles waarbij de hond actief iets doet om de vondst onder de aandacht te brengen: krabben, aanstoten, blaffen, een bringel die aan de halsband apporter zit, etc. Actieve displays trekken soms veel aandacht, wat zou in sommige omgevingen ongunstig zijn, bijvoorbeeld een wild blaffende hond in een museum. Ook kan er schade ontstaan als de hond bijvoorbeeld aan een auto krabt. En het kan ook gevaarlijk zijn voor de hond als hij de aandacht van de hondengeleider op de vondst probeert te vestigen door drugsvoorraad te porren en kunnen tijdens het proces restanten oppikken. Daarom gebruiken veel hondengeleiders nu een passieve vorm van melding. Bij een passieve weergave blijft de hond in een bepaalde houding. Dit is meestal een stoel of plaats waar de neus in de richting van de drugscache wijst. Deze display is duidelijk herkenbaar voor de hondengeleider, maar veroorzaakt geen opschudding bij andere mensen en is ook ongevaarlijk voor het milieu en de hond. Het display wordt in eerste instantie los van de geurtraining geoefend en later gekoppeld aan het vinden van de drugs.
Kan iedereen zomaar een drugsspeurhond trainen en leiden?
Nee, zo makkelijk is het in Duitsland niet! De opleiding en omgang met een drugsspeurhond is, op enkele uitzonderingen na, in handen van veiligheidsinstanties. De omgang met verslavende middelen is aan strenge wetten onderworpen, waardoor particulieren al heel snel in een gebied terecht zouden komen waar ze strafrechtelijk vervolgd zouden kunnen worden of zich in ieder geval in een sterk grijs gebied zouden begeven.
Vind je het werk en de prestaties van de honden spannend en wil je ze graag uitproberen met je hond, dan kun je ook van je hond een speurhond maken. U moet hiervoor echter vertrouwen op legale middelen. Hoe zit het met het conditioneren van uw hond voor bijvoorbeeld de geur van noten en leert hij de geur van noten te zoeken en aan te duiden? Veel honden hebben veel plezier met zulk intensief neuswerk. Vraag er gerust naar bij de hondenschool die u vertrouwt. Veeltrainers bieden cursussen in deze richting aan, waar u en uw hond zeker kunnen "snuffelen".
