Sledehonden

Als je het hebt over sledehonden, denk je waarschijnlijk meteen aan Siberische husky's of soortgelijke Noordse hondenrassen. De geschiedenis van sledehonden laat echter zien dat ook gemengde rassen werden gebruikt. Dieren die voldeden aan de eisen van vachtstructuur, grootte, bereidheid om te rennen en bereidheid om in teamverband te werken, werden als trekdieren gebruikt. Sledehonden kenmerken zich door een enorme veerkracht, zowel mentaal als fysiek. Klassieke sledehondenrassen die door rasverenigingen worden erkend, zijn onder meer: de Groenlandse hond, de Alaskan malamute, de Siberische husky, de Canadese Eskimohond en de Samojeed.

Waarom heb je sledehonden nodig?

Sledehonden werden gehouden in gemeenschappen in landen nabij de poolgebieden en werden gebruikt om naar de jachtgebieden te gaan en om dode dieren te vervoeren, om goederen van A naar B te vervoeren of om familieleden in verafgelegen gebieden te bezoeken. Er werden ook hondensledeteams ingezet voor onderzoeksreizen naar de poolcirkels. De honden moesten daarom een krachtige lichaamsbouw en conditie hebben om als team lange afstanden te kunnen lopen. Sledehonden behoorden tot de hele gemeenschap en dus leefden de dieren min of meer openbaar in de dorpsgemeenschap. Ze kregen een strenge opvoeding en goede gehoorzaamheid was een belangrijke vereiste. Door deze selectie vond een selectie plaats die leidde tot de uitstekende kwaliteiten van de sledehonden. Indien nodig werden dieren verzameld voor een team, aangespannen voor de slee en daar gingen we.

Verandering in foklijnen

Met de komst van de huidige beschaving en technologie vervingen machines geleidelijk de sledehonden. Sledehonden werden nu meer en meer gebruikt voor sportieve vrijetijdsactiviteiten en wedstrijden. Ook de houding van de honden veranderde en de sledehond werd steeds meer een gezelschapshond. Toen in de jaren 70 de belangstelling voor wedstrijden afnam, werden de foklijnen gewijzigd en kwam er een werklijn en een showlijn. Deze aanpassing van de nieuwe lijnen zorgde ervoor dat de werklijnen konden blijven worden gebruikt voor sledehondenraces, zich konden aanpassen aan de klimatologische omstandigheden en geschikt waren voor de continue belasting van lange racebanen. De showlijn daarentegen kenmerkt zich meer voor kortere afstanden en hoge krachtontwikkeling, die ingezet kunnen worden op snelheids- en halve fondvluchten. Omdat deze foklijn ook als gezinshond wordt gehouden, kunnen deze dieren moeilijk wennen aan de klimatologische omstandigheden in de poolgebieden.

Trainbaarheid

Showlijnen hebben het voordeel dat ze heel persoonlijk en leergierig zijn. Ze zijn bereid zich gemakkelijker aan te passen aan hun menselijke omgeving en vinden het leuk om andere activiteiten met hun mensen te doen. Ondanks het plezier om dingen met zijn mensen te doen, geeft de sledehond de voorkeur aan een duidelijke lijn in training. Hij stelt het niet bijzonder op prijs dat er op de een of andere manier gebruik wordt gemaakt van gevestigde regels. Het trainen met deze fascinerende dieren kan niet worden vergeleken met die van de gezinshonden waarmee al generaties lang wordt gefokt (zoals de Labrador of een Poedel). Het begint met de voorbereiding op een training. Om ervoor te zorgen dat de dieren een overeenkomstige kalmte en leerbereidheid voor de hond kunnen genereren schooltraining, hadden ze vooraf een rustige wandeling moeten maken, zodat ze warm zijn en al energie hebben verbruikt. Alles wat bij voorbaat stress veroorzaakt, kan ervoor zorgen dat geconcentreerd werken tijdens de training niet mogelijk is. Een optimale oefening is om ontspanning op signaal te zetten, hiermee moet al vanaf de puppyleeftijd begonnen worden. Met deze oefening leert uw hond dat hij een pauze heeft, bijvoorbeeld op een bepaalde deken en het bijbehorende signaal en dat hij veilig kan ontspannen totdat het signaal weer is opgelost.

In een goede hondenschool hoort deze training thuis in de puppycursus, omdat de kleine boefjes al leren rustig te blijven, ook in het bijzijn van andere honden die in beweging zijn, en dat het echt "goed" is met prettige aanrakingen van het baasje. doet. Dit bevordert niet alleen de hechting, maar werkt tegelijkertijd ook aan de frustratietolerantie.

Wat is gebleven is de ware vreugde van Bell's lust. Als een gezamenlijke activiteit wordt aangekondigd, wordt deze luid aangekondigd in sledehondenstijl. Aangezien dit nog steeds een erfenis is van de oorspronkelijke fokkerij, kan het veel geduld vergen om aan dit ritueel te wennen.

Werklijnen zijn krachtpatsers die hun fokdoel willen halen. Ze zijn minder geschikt als gezinshond, aangezien de aanpassing aan de beschaafde omgeving van de fokkerij niet de belangrijkste focus was. Vaak komt hun dagelijkse routine niet overeen met onze manier van leven. Werklijnen willen lange afstanden afleggen, maar hebben dan belangrijke regeneratiefasen nodig.