Beschermende maatregelen tegen vijverrovers

Bijna elke vijverbezitter zal dit beangstigende moment hebben meegemaakt. Je bedenkt niets ergs, laat je blik over de vijver dwalen en ineens is hij daar: de reiger. Misschien zit hij nog op een afstandje je tuinvijver te verkennen. Of hij staat al aan het water en zit achter de vijverbewoners aan. Nu is het zaak om in actie te komen om mogelijke verliezen bij de vijverbewoners te voorkomen. In dit artikel leert u hoe u uw vijverdieren kunt beschermen tegen vijverroofdieren.

Naar het vijverbereik

De reiger

De binnenlandse grijze reiger is waarschijnlijk de meest koppige van alle vijverroofdieren. Met zijn steltloperachtige poten, lange snavel en flexibele nek is hij ideaal uitgerust om onschuldige vissen tot 35 cm uit je eigen vijver te vissen. Vijverbescherming is daarom bijzonder belangrijk in het voorjaar, wanneer de vogel voor zijn jongen moet zorgen. Zeker nu de reiger, die onder bescherming staat, langzaam herstelt en de populatie toeneemt, wordt het een steeds groter probleem. Als hij eenmaal verneemt dat hij niet gestoord zal worden bij je vijver en eenmaal een succesvolle visreis heeft gehad, zal hij een vaste bezoeker worden en niet rusten voordat de hele vijver leeg is.

Gelukkig zijn er verschillende manieren om de reiger als jachtgebied weg te lokken uit je eigen vijver. Onze nummer 1 in alle verdedigingsmethoden zijn zogenaamde reigerafschrikmiddelen, een combinatie van waterpistool en bewegingsdetector. Wanneer het apparaat beweging in de vijver registreert, gaat er een klep open en wordt een salvo water over een groter oppervlak "geschoten". Deze onwillekeurige douche en bijhorend sissend geluid werkt effectief tegen ongewenste gasten. Een vergelijkbare variant is een apparaat dat een hard geluid produceert in plaats van een waterprojectiel. Met deze verdedigingsopties kun je de vijverrovers verdrijven zonder de dieren te verwonden. En als de reiger zich realiseert dat hij bij elke nadering gestoord wordt, gaat hij al snel op zoek naar een ander jachtgebied.

Een andere mogelijkheid is een spiegelende piramide die op het water drijft. Deze draait in de wind op het water en weerkaatst het zonlicht. De resulterende reflecties schrikken het roofdier van de vis met succes af. Met een beetje handigheid bouw je eenvoudig zelf een spiegelpiramide.

Vijverontwerp als bescherming

Een belangrijk punt in een reigerveilige vijver is het ontbreken van een landingsplaats. Als de vogel geen geschikte plek vindt om te landen, kan hij niet eens bij de vijver neerstrijken en zijn dodelijke spel beginnen. Grijze reigers landen meestal bij of naast de vijver, hooguit in ondiep water. Als je de vijveroever volzet met ronde stenen, bloempotten, tuinbeelden en dergelijke waar de reiger niet goed op kan zitten, maak je het hem moeilijk om te landen. Ook vijverrovers kan je de mogelijkheid ontnemen om zich aan de vijver te vestigen door slim de oevers aan te planten.

Zoals eerder vermeld kan de reiger ook als landingsbaan overschakelen naar grotere ondiepwaterzones. De beste optie is hier om een net over deze gebieden te spannen. Het ziet er niet zo mooi uit, maar het is een effectieve bescherming tegen ongewenste benadering in het vijvergebied. Als er echter kleine vogels in het net verstrikt raken, moet dit onmiddellijk worden verwijderd.

Een vergelijkbare, maar minder opvallende variant is hier om het hele vijveroppervlak te spannen met dun bloemendraad of vislijn, die, afhankelijk van de soort, zelfs glinstert in de zon en dubbel afschrikkend is. De installatie is hier echter complexer dan bij het vijvernetwerk. De draden moeten in één richting over de vijver worden gespannen op een afstand van ca. 30cm, dan weer haaks op een afstand van ca. 50cm. Dit grote rooster beperkt de bewegingsvrijheid van de reiger in de tuinvijver enorm en maakt dit gebied onaantrekkelijk voor hem. Het probleem hierbij is echter de tijdrovende installatie en de hinder voor werkzaamheden aan de vijver, bijvoorbeeld het verwijderen van bladeren.

Het ophangen van een dummy reiger is ook in sommige vijvers effectief gebleken. Grijze reigers vissen normaal gesproken niet in wateren die al aan een andere vogel zijn gegeven. Als de reiger echter na urenlang verkennen van zijn potentiële nieuwe jachtgebied merkt dat de vreemde vogel zijn positie al dagen of weken niet heeft veranderd, kan hij het gebraad ruiken. Zorg er dus voor dat je de plastic vogel regelmatig verplaatst.

Onze laatste suggestie is om een elektrische afrastering te gebruiken. Het is echter aan elke vijverbezitter of u deze verdediging op uw eigen schutting wilt gebruiken. Deze oplossing is gegarandeerd effectief, maar geen enkele beschermende maatregel tegen roofvissen mag eindigen in dierenmishandeling!

Andere vijverroofdieren

Helaas is het echter niet alleen de reiger die graag zijn eigen vissen aanvalt. Ooievaars, aalscholvers en ijsvogels zullen vroeg of laat ook hun weg naar de vijver vinden en zijn verdere gevaren vanuit de lucht. Gaaien en kraanvogels zijn ook niet ongewoon wanneer het assortiment "heerlijke vis" gemakkelijk te vinden is.

De op één na meest vertegenwoordigde visroofdier is echter de gewone huiskat. Het hoeft niet eens de stiekeme kat van de buren te zijn die vis van tafel vist. Zelfs je eigen kat toont vaak geen respect voor het door jou opgelegde visverbod. Des te belangrijker is het dat u uw vijverdieren tegen katten beschermt.

Ook hier zijn een vijverafdeknet of spatwaterbeschermende maatregelen (zoals de reigerafschrikking), die ook verkrijgbaar zijn met een ultrasoon signaal, effectief. Maar met katten kun je de vijveromgeving ook gewoon "jachtonvriendelijk" maken. Om dit te doen, moet je de vijver eerst omringen met een grote, ondiepe natte zone, omdat de meeste katten bang zijn voor water en niet het risico lopen om hun poten nat te maken. Vissen zullen ook niet in de ondiepe waterzone blijven als er gevaar dreigt. Dit is dus een relatief veilige oplossing, maar wel een die het werk voor roofvogels makkelijker maakt. Het is beter als je de oever van de vijver ook ontwerpt met een verzwarende dijkvorm die het voor huistijgers met vrije uitloop onmogelijk maakt om in de vijver te vissen.