De epileptische aandoening van Denali oplossen
Kat aanvallen kunnen gebeuren zonder waarschuwing. Op 9 september 2010 kronkelde, kronkelde, draaide, viel en rolde de kat van Linda Woodward, Denali, over de vloer. Hij begon waanzinnig op zijn achterste tenen te bijten. Hij was akelig stil maar bij bewustzijn en leek in een verre wereld van hemzelf. Ongeveer twee minuten later stond hij op en leek hij in orde, hoewel doorweekt in de urine, en hij wilde eten.
De dag ervoor had ze Denali van zijn zitstok op een tafel zien vallen. Er viel een stoel over hem heen en haar twee honden stapelden zich erop. Als een oude Ragdoll-fokker, had ze eerder katten laten vallen, en in 45 jaar waren ze altijd hersteld. Maar Denali was anders.
Toevallen bij katten
De volgende vijf dagen greep Denali zwijgend en herhaalde hij datzelfde angstaanjagende patroon van kronkelen, plassen en bijten op zijn achterste tenen gedurende 30 tot 50 seconden. Na twee of drie minuten leek hij hersteld en liep hij naar de voerbak.
Linda probeerde hem schoon te houden. Alleen al het aanraken van zijn ruggengraat tijdens een bad veroorzaakte een aanval. Ze vermoedde dat hij zijn rug in de herfst had bezeerd en hoopte dat de verwondingen aan de ruggengraat met behandeling zouden kunnen herstellen.
Denali's beste kattenvrienden begonnen hem te mijden. Ze weigerden hem te verzorgen of met hem naar bed te gaan. Hij rook slecht. Zijn aanvallen maakten hen bang. Denali begon zich ook te verstoppen.
Medische aandacht
Op aandringen van familieleden zocht Linda medische hulp. Alle tests van Denali waren normaal. Maar ze kreeg verwarrende, angstaanjagende diagnoses die het gedrag overal de schuld van gaven, van vlooien tot feliene infectieuze peritonitis (FIP). Ze weigerde pijnmedicatie voor hem. Ze wist dat aanvallen niet pijnlijk zijn en vroeg om medicatie tegen epilepsie. Maar de medicijnen hielpen niet. Hij bleef in 22 dagen 30 aanvallen krijgen.
Denali was ellendig en Linda ook. Hij vermeed haar omdat ze hem de gehate pillen gaf. Hij leerde het medicijn uit te spugen en bleef elke dag twee of meer aanvallen krijgen. Linda overwoog haar geliefde kat te euthanaseren.
Voordat ze die laatste stap zette, zocht Linda hulp bij kattenliefhebbende vrienden. Collega's, fokkers, familieleden (inclusief haar dierenartszus, Dr. Jane Milan in Houston) antwoordden met suggesties, verwijzingen, veterinaire literatuur en morele steun. Linda begon een blog en zette een website op om Denali's reis vast te leggen. Ze is een expert geworden in aanvallen van katten.
Toevallen definiëren
Een aanval is een soort biologische krachtstoot die de brekers van de hersenen uitblaast. Neuronen dragen kleine elektrische berichten van de hersenen door het hele zenuwstelsel. Een aanval vindt plaats als ze 'mislukken'. De meeste aanvallen duren slechts een paar minuten en zijn meer beangstigend dan gevaarlijk, maar kunnen de kwaliteit van leven van het huisdier en de eigenaren beïnvloeden, vooral als ze met enige regelmaat terugkeren, zoals bij Denali.
Aanvallen komen niet vaak voor bij katten. Bijna elke ziekte (FIP, zonnesteek, vergiftiging, leverfalen, hersentumoren) kan epileptische aanvallen veroorzaken. Inbeslagneming door hoofdtrauma kan littekenweefsel in de hersenen veroorzaken dat epileptische aanvallen veroorzaakt. Vanwege de verschillende oorzaken en verschillende symptomen die kunnen worden verward met andere problemen, kan het moeilijk zijn om de exacte oorzaak vast te stellen. Veel gevallen van aanvallen bij katten blijven een mysterie. Maar Linda was op een missie, vastbesloten om niet alleen de oorzaak te vinden, maar ook een behandeling.
Grand mal aanvallen
Huisdieren hebben meestal last van ernstige motorische aanvallen (ook bekend als grand mal of tonische/clonische episode) waarbij de meeste of alle hersenen worden aangetast. Het slachtoffer valt, verliest de controle over het lichaam en kan vocaliseren terwijl de benen peddelen, trillen of schokken.
Psychomotorische aanvallen
Psychomotorische aanvallen beïnvloeden het gedrag. Het huisdier lijkt te hallucineren en naar "onzichtbare" objecten te kijken of ernaar te happen. Honden kunnen dit type aanval (vliegenbijten) erven. Andere psychomotorische aanvallen zorgen ervoor dat huisdieren agressief of angstig worden. Sommige soorten dwangmatig/obsessief gedrag zijn het gevolg van psychomotorische aanvallen, zoals staartjagen bij honden, of bepaalde soorten hyperesthesiesyndromen bij katten.
Focale aanvallen
Gedeeltelijke aanvallen (ook wel focale aanvallen genoemd) tasten slechts één deel van de hersenen aan. Ze treden op als gevolg van hersentrauma en kunnen onderscheidend gedrag veroorzaken, zoals liplikken, kauwen en snorhaartrekkingen, en worden herhaald bij dat specifieke huisdier.
Denali's diagnose
Na uitgebreid onderzoek ontdekte Linda dat er heel weinig informatie is over aanvallen van katten veroorzaakt door hoofdtrauma. Sommige deskundigen zijn van mening dat hoofdtrauma verantwoordelijk is voor meer aanvallen dan andere ziekteprocessen. Ze maakte video-opnamen van Denali's afleveringen om te delen met veterinaire neurologen - een belangrijk element in zijn diagnose - en zocht een specialist voor een second opinion.
Een maand na de eerste aanval gaf Dr. Jim Fitzsimmons van de AAHA cumming veterinaire kliniek in Georgia de definitieve diagnose: focale aanvallen als gevolg van hoofdtrauma. Hij legde uit dat een klassiek teken van focale aanvallen bij katten teenkauwen is. Dr. Fitzsimmons merkte op dat Denali ook tekenen van hyperesthesiesyndroom vertoonde en ook wat vlooienproblemen had. Stressoren zoals vlooienbaden kunnen epileptische aanvallen veroorzaken, maar vlooien veroorzaakten zijn problemen niet.
Denali kan de rest van zijn leven epileptische aanvallen krijgen. Ongeveer 20 tot 30 procent van de huisdieren reageert niet goed op medicijnen. Sommige van dezelfde medicijnen voor het beheersen van aanvallen worden ook gebruikt in de diergeneeskunde. Uw dierenarts kan u helpen bij het kiezen van het beste behandelplan voor uw huisdier.
"Er was een 50/50 kans dat het medicijn Fenobarbital niet zou werken, maar het werkt!" zegt Linda. Sinds de start van het medicijn heeft Denali geen aanvallen meer gehad. Linda en Dr. Fitzsimmons zullen uiteindelijk proberen het medicijn te verminderen om een minimale effectieve dosis te vinden.
Wat te doen
Zoals met veel "mysterieuze" gedragingen, leed Denali aan een constellatie van tekens die een beetje speurwerk vereisten om te begrijpen. Linda dringt er bij kattenbezitters op aan om onmiddellijk medische hulp in te roepen, maar aarzel niet om uw onderzoek te doen en een second opinion te vragen.
"Denali's gedrag is weer normaal, behalve langere dutjes misschien als gevolg van zijn medicijnen", zegt Linda. "Hij slentert rond, kijkt naar vogels, krabt aan de paal en komt naar me toe als ik hem roep. We kunnen hier niet gelukkiger zijn."
