Aanvallen kunnen voorkomen bij katten en hebben veel verschillende oorzaken. Door de onderliggende oorzaak van de aanvallen van uw kat te achterhalen, kunnen u en uw dierenarts de beste behandelingsopties vinden. In veel gevallen is het echter niet mogelijk om de onderliggende oorzaak van aanvallen van katten te behandelen. Uw kat kan lijden aan een ziekte of aandoening waarvoor behandeling niet mogelijk of praktisch is. Uw kat kan ook lijden aan idiopathische epilepsie, wat inhoudt dat alle bekende oorzaken van epileptische aanvallen zijn geëlimineerd.
Katten met frequente terugkerende aanvallen moeten mogelijk worden behandeld met anticonvulsiva. Er zijn echter een paar dingen die u moet overwegen voordat u uw kat begint met een anticonvulsivum.
Moet uw kat worden behandeld voor epileptische aanvallen?
De beslissing om met medicatie te starten, is gebaseerd op verschillende factoren:
- Hoe vaak heeft uw kat epileptische aanvallen? Als de aanvallen niet vaak voorkomen (minder dan eens in de vier tot zes weken), is het misschien niet nodig om uw kat voor de aanvallen te behandelen.
- Hoe ernstig zijn de aanvallen? Als de aanvallen van uw kat bijzonder ernstig zijn, ongeacht hoe vaak ze voorkomen, kan het raadzaam zijn om met de behandeling te beginnen.
- Heeft uw kat last gehad van status epilepticus, een enkele aanval die langer dan 5 minuten duurt of meerdere aanvallen zonder tussendoor volledig te herstellen? Of heeft ze clusteraanvallen gehad (meer dan twee aanvallen in een periode van 24 uur)? Als dat het geval is, moet uw kat worden behandeld om verdere aanvallen te voorkomen.
Beheer van medicatie voor epileptische aanvallen voor uw kat
Begrijp dat als uw kat eenmaal anti-epileptica gebruikt om zijn aanvallen te behandelen, hij die medicatie waarschijnlijk voor de rest van zijn leven nodig zal hebben.
Plotseling stoppen met een anticonvulsivum kan behoorlijk gevaarlijk zijn voor uw kat. Stop nooit met het geven van medicatie of verander nooit de dosering zonder eerst met uw dierenarts te overleggen. Wanneer anti-epileptica moeten worden gestaakt, is het het beste om de medicatie op een langzame en geleidelijke manier te stoppen, zodat uw kat van de medicijnen afkomt.
Medicijnen die worden gebruikt om aanvallen van katten en/of epilepsie te behandelen
Fenobarbital wordt over het algemeen beschouwd als de eerste keuze bij de behandeling van aanvallen van katten of epilepsie. Momenteel is het het meest gebruikte anticonvulsivum voor katten.
Levetiracetam (keppra) is bij katten gebruikt om aanvallen en epilepsie onder controle te houden. Het is een nieuwere anticonvulsieve medicatie die een alternatief kan zijn voor die katten die niet goed reageren op fenobarbital en/of diazepam. Sommige dierenartsen gebruiken nu levetiracetam als eerste keus geneesmiddel in plaats van fenobarbital omdat ze denken dat het minder bijwerkingen heeft. Het is echter niet zo grondig bestudeerd als fenobarbital.
Zonisamide is een ander medicijn tegen aanvallen dat vaker bij katten wordt gebruikt. Onderzoek naar het gebruik van dit medicijn bij katten is nieuwer, maar laat tot nu toe zien dat het redelijk effectief en veilig lijkt. Het heeft ook het voordeel dat het slechts eenmaal per dag aan katten wordt gegeven.
Diazepam (valium) werd vroeger gebruikt om aanvallen bij katten te behandelen, maar wordt niet langer aanbevolen. Hoewel het zeldzaam is, kan het bij sommige katten een ernstige, dodelijke reactie in de lever veroorzaken. Vanwege de beschikbaarheid van nieuwere, veiligere medicijnen, wordt diazepam niet aanbevolen.
Kaliumbromide wordt niet aanbevolen voor gebruik bij katten. Hoewel het met enige regelmaat bij honden wordt gebruikt en goed wordt verdragen, kan het bij katten ernstige longaandoeningen veroorzaken.
Medicijnen zoals chloorazepaat, pregabaline en gabapentine zijn niet goed onderzocht bij katten. Hoewel sommige dierenartsen ze gebruiken om aanvallen en epilepsie bij katten onder controle te houden, is er niet veel bekend over hoe deze medicijnen katten op de lange termijn beïnvloeden en welke soorten bijwerkingen u kunt verwachten. Naarmate het onderzoek met deze medicijnen vordert, kunnen ze op grotere schaal worden aanbevolen voor katten met epileptische aanvallen en epilepsie. Voorlopig moeten ze worden gereserveerd voor ongevoelige gevallen van epilepsie waarbij aanvallen niet goed onder controle worden gehouden met meer traditionele medicijnen.
Opmerking: dit artikel is uitsluitend bedoeld voor informatieve doeleinden. Als uw huisdier tekenen van ziekte vertoont, raadpleeg dan zo snel mogelijk een dierenarts.
