Epileptische medicatie voor honden

Een van de meest gebruikte medicijnen om aanvallen bij honden te beheersen
Een van de meest gebruikte medicijnen om aanvallen bij honden te beheersen, wordt fenobarbital genoemd.

Aanvallen treden op wanneer elektrische signalen in de hersenen ongecontroleerd worden. Ze kunnen voorkomen bij honden met bepaalde ziekten, tumoren, toxiciteiten of een te hoge lichaamstemperatuur en zelfs om onverklaarbare redenen. Maar als aanvallen te lang duren, kunnen ze blijvende schade aan een huisdier toebrengen. Daarom is het belangrijk om de frequentie en ernst van aanvallen bij honden te beheersen.

Is een medicijn dat wordt gebruikt om aanvallen bij honden te beheersen
Kaliumbromide, of KBr, is een medicijn dat wordt gebruikt om aanvallen bij honden te beheersen.

Verschillende medicijnen kunnen door uw dierenarts worden aanbevolen als uw hond epileptische aanvallen krijgt. Het type medicijn dat uw huisdier neemt, kan afhankelijk zijn van enkele factoren, waaronder kosten, dosering en bijwerkingen.

  • 01

    Fenobarbital

    Een van de meest gebruikte medicijnen om aanvallen bij honden te beheersen, wordt fenobarbital genoemd. Het is een soort medicijn dat een barbituraat wordt genoemd en werkt net als andere medicijnen tegen aanvallen door de hersenactiviteit te kalmeren of te vertragen. Deze vertraging van de hersenactiviteit is nuttig omdat de hersenen overactief zijn wanneer een hond een aanval heeft. Fenobarbital wordt vaak gebruikt omdat het niet alleen effectief is, maar ook meestal een van de minst dure opties is voor medicatie tegen aanvallen. Medicijnen om aanvallen te beheersen worden meestal levenslang gebruikt, dus de kosten ervan lopen snel op.

    Als uw huisdier fenobarbital gebruikt, zal uw dierenarts routinematig zijn bloed controleren om er zeker van te zijn dat er geen nadelige bijwerkingen zijn en dat de medicijnniveaus geschikt zijn in het lichaam. Van fenobarbital is bekend dat het leverdisfunctie veroorzaakt, omdat het voornamelijk in de lever wordt gemetaboliseerd, dus sommige huisdieren kunnen het mogelijk niet innemen als hun lever al aangetast of beschadigd is. Het wordt meestal tweemaal daags gedoseerd.

  • 02

    Levetiracetam

    Veel nieuwer op de markt voor medicatie tegen aanvallen dan fenobarbital, is levetiracetam een medicijn dat vaker bekend staat onder zijn merknaam, Keppra®. In plaats van te worden gemetaboliseerd door de lever, wordt levetiracetam gemetaboliseerd door de nieren, dus het kan voor sommige huisdieren een betere optie zijn dan fenobarbital.

    Levetiracetam wordt meestal drie keer per dag gedoseerd, maar er is ook een product met verlengde afgifte dat een tweemaal daagse dosering mogelijk maakt. Er zijn geen specifieke bloedonderzoekopties voor dit medicijn, zoals voor fenobarbital, maar routinematige screening van de orgaanfunctie wordt nog steeds aanbevolen voor de meeste honden met langdurige medicatie.

  • 03

    Kaliumbromide

    Kaliumbromide, of KBr, is een medicijn dat wordt gebruikt om aanvallen bij honden te beheersen. Het kan in een tablet, capsule of vloeibare vorm komen. Fenobarbital kan alleen of naast een ander medicijn tegen aanvallen worden gebruikt, meestal fenobarbital, afhankelijk van de ernst van de aanvallen van uw hond. Bloedmonitoring wordt meestal een paar keer per jaar uitgevoerd om het niveau van dit medicijn in het lichaam van uw hond te controleren. Sedatie is de meest waargenomen bijwerking bij honden die dit medicijn gebruiken, maar dat verdwijnt meestal vanzelf als het lichaam van een hond zich aanpast aan de KBr.

  • 04

    Diazepam of midazolam

    Diazepam en midazolam zijn geneesmiddelen in de benzodiazepineklasse. Ze zijn kortwerkend en veroorzaken sedatie, dus ze worden meestal alleen gebruikt als een hond daadwerkelijk epileptische aanvallen heeft, niet als een langdurig, dagelijks medicijn om ze te helpen beheersen. Deze medicijnen worden meestal ook alleen als injecties gebruikt, maar kunnen naar huis worden gestuurd om rectaal te worden gebruikt bij een hond die thuis een aanval heeft. Hoewel ze kortwerkend zijn, werken ze ook erg snel, dus dit betekent dat ze snel effect hebben, maar niet erg lang in het lichaam blijven.

  • 05

    Zonisamide

    Hoewel niemand echt precies begrijpt hoe zonisamide werkt, is het een nieuwer medicijn dat kan worden gebruikt om aanvallen bij honden te beheersen. Zonisamide kan alleen of als aanvulling op een ander medicijn worden gebruikt. Het wordt ook meestal tweemaal daags in pilvorm gegeven. Bijwerkingen komen niet vaak voor, maar er zijn enkele meldingen van wiebelen en sedatie.

Naast medicijnen worden soms speciale diëten en supplementen gebruikt om aanvallen bij honden te helpen beheersen. Therapeutische diëten die zijn samengesteld om de hersenfunctie te ondersteunen, kunnen ingrediënten bevatten zoals triglyceridenolie met middellange ketens en omega-3-vetzuren. Deze kunnen worden gevoerd met of zonder medicatie voor het beheersen van aanvallen, maar sommige honden kunnen baat hebben bij beide. SAMe (S-adenosylmethionine) en andere supplementen kunnen ook worden aanbevolen voor honden met epileptische aanvallen om de gezondheid van de hersenen te ondersteunen, maar uw dierenarts moet worden geraadpleegd voordat er wijzigingen worden aangebracht in het dieet van uw huisdier.

Als u vermoedt dat uw huisdier ziek is, bel dan onmiddellijk uw dierenarts. Raadpleeg voor gezondheidsgerelateerde vragen altijd uw dierenarts, aangezien zij uw huisdier hebben onderzocht, de gezondheidsgeschiedenis van het huisdier kennen en de beste aanbevelingen voor uw huisdier kunnen doen.
Artikelbronnen
  1. Anti-epileptica die worden gebruikt om de aanhoudende aanvalsactiviteit te stoppen. Veterinaire handleiding

  2. Packer, Rowena et al. Evaluatie naar het gebruik van levetiracetam in een epilepsiekliniek bij honden. BMC Veterinair Onderzoek, vol 11, nee. 1, 2015, blz. 25. Springer Science And Business Media LLC, doi:10,1186/s12917-015-0340-x

  3. Podell, M. et al. 2015 ACVIM consensusverklaring voor kleine dieren over het beheersen van aanvallen bij honden. Journal of Veterinary Internal Medicine, vol 30, nee. 2, 2016, blz. 477-490. Wiley, doi:10,1111/jvim.13841