Hypertrofische cardiomyopathie bij katten

Hoewel alles er aan de buitenkant vaak goed uitziet, kan er van binnen bij uw kat iets aan de hand zijn. Hypertrofische cardiomyopathie is een van die stille ziekten waar katten helaas erg vatbaar voor zijn. Sommige kattenrassen hebben meer kans om deze ziekte te ontwikkelen dan andere, maar het is nog steeds iets waar alle kattenbezitters zich bewust van moeten zijn. Als u weet op welke tekens u moet letten, kan dit probleem onopgemerkt blijven.

Wat is het?

Hypertrofische cardiomyopathie, vaak afgekort als HCM, is een aandoening van het hart die ervoor zorgt dat de wanden, met name de linker hartkamer, dikker worden. Dit maakt het moeilijker voor het hart om goed te werken. Het hart is een spier met kamers erin die bloed rondpompen. Als de wanden van het hart te dik worden, kan het het bloed niet goed rondpompen. De linker hartkamer is een van de vier hartkamers, maar is specifiek verantwoordelijk voor het rondpompen van bloed door het lichaam. Als het zijn werk niet kan doen, krijgt de rest van het lichaam geen goede doorbloeding.

Bloed kan ook een back-up maken en er kunnen zich stolsels vormen als het hart niet goed werkt. Bij HCM probeert het hart sneller te kloppen om het gebrek aan goede doorbloeding te compenseren. Door dit te doen, put het het lichaam van zuurstof uit, wat vervolgens de hartcellen doodt. Als de cellen afsterven, neemt de hartfunctie nog meer af en ontstaan er abnormale hartslagen. Congestief hartfalen komt ook veel voor bij katten met HCM, gedeeltelijk als gevolg van de back-up van bloed.

Tekens

Omdat HCM intern gebeurt, komt het vaak als een verrassing voor kattenbezitters. Hartproblemen zijn misschien niet duidelijk totdat een kat problemen heeft, dus het is belangrijk om te weten waar u op moet letten.

Een goed lichamelijk onderzoek omvat auscultatie, waarbij uw arts met een stethoscoop naar het hart van uw kat luistert. Uw dierenarts zal op zoek gaan naar een normaal hartritme, een geruis of een aritmie. Als een aritmie of geruis wordt gehoord, kan dit een indicatie zijn van een hartaandoening zoals hypertrofische cardiomyopathie. Een röntgenfoto en een echografie van het hart, een echocardiogram genaamd, kunnen worden aanbevolen om het hart van uw kat verder te beoordelen. Deze tests zullen geen hartprobleem oplossen, maar ze kunnen uw dierenarts een diagnose geven en dus een mogelijk behandelplan.

Een moeizame ademhaling is meestal te herkennen aan het observeren van uw kat die snel ademhaalt. Een kat die moeite heeft met ademen, kan ook hoorbaar piepen, zijn buik gaat op en neer in plaats van de borstkas, een open mond of zwaar hijgen, en bleek of blauw tandvlees. Als uw kat geen zuurstof door zijn longen kan verplaatsen, zal hij moeite hebben met ademhalen en kan hij zwak zijn of instorten.

Plotselinge verlamming van de achterpoten is een eng symptoom dat ook een gevolg kan zijn van HCM. Als een stolsel uit het hart reist en de bloedtoevoer naar de achterpoten blokkeert, lijkt uw kat verlamd te zijn. Dit kan vrij plotseling gebeuren en door het ontbreken van de bloedstroom zal het been koud aanvoelen. Plotselinge dood kan ook optreden als gevolg van stolsels, maar dit is zeldzaam.

Oorzaken

Bepaalde kattenrassen hebben meer kans om hypertrofische cardiomyopathie te ontwikkelen dan andere. Van Maine Coons, Ragdolls, Perzen, Sphynx, Chartreux en Brits Korthaar-rassen is aangetoond dat ze een vermoedelijke genetische aanleg voor HCM hebben en daarom meer vatbaar zijn om het te ontwikkelen. Het is niet bekend waarom deze rassen meer kans hebben om HCM te krijgen dan andere. Maar als u een van deze katten heeft, is het vooral belangrijk om de gezondheid van het hart van uw kat nauwlettend in de gaten te houden, zodat u HCM vroeg kunt opvangen.

Andere kattenrassen kunnen ook hypertrofische cardiomyopathie ontwikkelen, maar de reden waarom is nog onbekend. Sommige voedingscomponenten en obesitas kunnen een rol spelen bij hartaandoeningen bij katten, maar er is geen definitief verband tussen hypertrofische cardiomyopathie en een specifieke oorzaak.

Behandeling

Aangezien hypertrofische cardiomyopathie niet kan worden genezen, is het doel van de behandeling om de hartslag normaal te houden, de vorming van bloedstolsels in uw kat te voorkomen en het voor uw kat gemakkelijk te maken om te ademen. Hoewel dit meer een beheersplan is dan een behandelplan, is het de beste optie totdat er genezing of verder onderzoek is gedaan.

• Voeding: Taurine en L-carnitine zijn aminozuren die vaak worden aanbevolen als supplement voor katten met hartaandoeningen. Deze ingrediënten worden vaak toegevoegd aan voer voor huisdieren en worden ook van nature in het lichaam van een kat geproduceerd. Onderzoek heeft aangetoond dat ze gunstig kunnen zijn bij het ondersteunen van een gezond hart, maar het zijn geen behandelingen van hypertrofische cardiomyopathie specifiek, maar alleen de algehele gezondheid van het hart. Omega-3-vetzuren en speciale diëten voor katten met een hartaandoening kunnen ook gunstig zijn bij het ondersteunen van katten met hypertrofische cardiomyopathie.
• Medicijnen: Er zijn verschillende medicijnen die kunnen worden voorgeschreven om de symptomen van HCM te helpen beheersen. Sommige medicijnen kunnen worden geïnjecteerd, plaatselijk worden aangebracht of in pilvorm worden toegediend. Verschillende medicijnen helpen de ademhaling te vergemakkelijken, de hartfunctie te ondersteunen, de bloeddruk te stabiliseren en andere mogelijke symptomen van HCM aan te pakken.
• Activiteitsniveau: Uw dierenarts kan aanbevelen om het activiteitenniveau van uw kat laag te houden om de hoeveelheid werk die het hart moet doen te verminderen.

Preventie

Aangezien er geen definitieve oorzaak bekend is, is er geen concrete manier om te weten of u hypertrofische cardiomyopathie voorkomt. Door de juiste voeding te geven om het hart te ondersteunen en ervoor te zorgen dat uw kat jaarlijks een dierenartsonderzoek krijgt, blijft uw kat gezond en vermindert hopelijk de kans op ziekten, waaronder hypertrofische cardiomyopathie.

Diagnose

Als hypertrofische cardiomyopathie wordt vermoed, zal uw kat hoogstwaarschijnlijk bloedonderzoek, röntgenfoto's, bloeddruktests en een echocardiogram ondergaan om de gezondheid van uw kat volledig te beoordelen. Op basis van de bevindingen van die tests zal uw dierenarts een behandelplan aanbevelen om de symptomen te verminderen of de progressie van de ziekte te vertragen.