Als u uw hond of kat aan zijn oren ziet krabben en zijn kop ziet schudden, is de kans groot dat hij oormijt heeft. Deze parasieten komen veel voor bij buitenkatten en zijn zeer besmettelijk (hoewel ze mensen meestal niet treffen).
Ze zijn meestal niet levensbedreigend, maar oormijten kunnen uw huisdier het leven zuur maken. Oormijt kan verstoppingen van de gehoorgang van een dier veroorzaken en kan er soms voor zorgen dat uw huisdier zo veel krabt dat bloedvaten in het oor scheuren, wat een operatie vereist.
Wat zijn oormijten?
Oormijten zijn kleine parasieten die hun levenscyclus meestal in de gehoorgang doorbrengen. Ze komen vrij vaak voor en kunnen ernstige irritatie en jeuk aan de oren veroorzaken. De meest voorkomende oormijt bij katten is Otodectes cynotis, en daarom wordt een besmetting met oormijten soms "otodectische schurft" genoemd.
Oormijten leven voornamelijk in de gehoorgang, waar ze zich voeden met huidresten. Hun aanwezigheid veroorzaakt ontstekingen en kan ook leiden tot secundaire oorinfecties. Eieren worden in het oor gelegd en het duurt ongeveer drie weken voordat de eieren uitkomen en zich ontwikkelen tot volwassen mijten die zich kunnen voortplanten.
Hoewel oormijten over het algemeen in de oren worden aangetroffen, kunnen ze ook op het lichaam terechtkomen en ook irritatie en jeuk van de huid veroorzaken.
Symptomen van oormijt bij katten
Het is niet moeilijk om oormijten te herkennen op basis van het gedrag en het uiterlijk van uw huisdier. De mijten zelf zijn echter over het algemeen te klein om met het blote oog te zien. De meest voorkomende tekenen van oormijt bij katten zijn:
- Hoofdschudden
- Krabben aan oren
- Donkere wasachtige of knapperige afscheiding uit de oren (lijkt een beetje op koffiedik)
- Irritatie van andere delen van het lichaam, resulterend in een ongebruikelijke hoeveelheid krabben
Overdracht van oormijt
Katten worden vaak getroffen door oormijten die meestal worden verspreid door direct contact met een ander dier dat de aandoening heeft. Ze komen vooral veel voor bij jonge dieren.
Diagnose van oormijt
De diagnose oormijt wordt bevestigd wanneer de mijten worden gevonden in een monster van de oorafscheiding dat onder een microscoop wordt onderzocht. Soms kunnen de mijten zelfs worden gezien als kleine witte stippen die in het oor bewegen (bij gebruik van een vergrootglas om het oor te onderzoeken).
Het bevestigen van de aanwezigheid van de mijten is noodzakelijk om oormijten te onderscheiden van andere oorinfecties, dus probeer niet thuis een diagnose te stellen. Raadpleeg altijd een dierenarts voordat u met een behandeling begint.
Behandeling en preventie
Er zijn verschillende alternatieven voor de behandeling van oormijt en uw dierenarts zal een behandelprotocol voor uw huisdier aanbevelen. Vrij verkrijgbare medicijnen zijn vaak minder effectief of vereisen langere behandelingstijden in vergelijking met medicijnen die door uw dierenarts zijn voorgeschreven. In feite vereisen sommige nieuwere medicijnen slechts een enkele toepassing om effectief te zijn.
Ten eerste kan een grondige reiniging van de oren helpen de afscheiding te verwijderen om de irritatie te kalmeren en enkele mijten te verwijderen. Dit kan op verschillende manieren worden opgevolgd:
- Eenmalige medicatiebehandelingen die op het oor worden toegepast, kunnen succesvol zijn.
- Eenmalige behandelingen die op de huid worden toegepast, worden meestal gebruikt als maandelijkse parasietenbestrijdingsmedicatie; een enkele dosis zorgt meestal voor een oormijtinfectie, maar u kunt overwegen om ze maandelijks te gebruiken om herinfectie te voorkomen en ander ongedierte te bestrijden.
- Herhaalde medicatiebehandelingen op het oor kunnen nodig zijn.
- Injecteerbare ivermectine kan ook worden gebruikt; dit is een off-label gebruik voor oormijt.
Het is belangrijk om het aanbevolen doseringsschema van uw dierenarts strikt te volgen voor een succesvolle behandeling van oormijt (meestal tweemaal daagse behandelingen gedurende een week of langer). Hoewel het meer tijdrovend is om toe te passen, zijn er enkele medicijnen die ontstekingen kunnen kalmeren en secundaire bacteriële of schimmelinfecties kunnen behandelen.
Alle huisdieren in huis moeten tegelijkertijd worden behandeld, ook als ze geen symptomen vertonen.
Oormijten en mensen
Oormijten overleven niet lang op mensen en veroorzaken dus geen langdurige infecties bij mensen. In zeer zeldzame gevallen kunnen oormijten echter tijdelijk op mensen blijven hangen - op armen of ledematen - en een voorbijgaande uitslag veroorzaken.
