Gezondheid van oudere katten: wanneer is het tijd om naar de dierenarts te gaan?

Er zijn enkele aandoeningen bij oudere katten die onmiddellijke aandacht vereisen. Weten hoe u klinische symptomen in een vroeg stadium kunt herkennen, zal hopelijk leiden tot een snelle diagnose en onmiddellijke behandeling. Een kat wordt als senior beschouwd als ze zeven jaar oud is. Op dit moment kunt u enkele fysieke en gedragsveranderingen verwachten. Het is niet ongebruikelijk dat ze zicht- en gehoorverlies ontwikkelen, en misschien wat dementie. Het wordt dus aanbevolen dat uw oudere kat minstens twee keer per jaar door de dierenarts wordt gezien om ervoor te zorgen dat deze veranderingen geen invloed hebben op hun algehele gezondheid.

Artritis

Artritis, ook wel artrose genoemd, is een degeneratieve aandoening van de gewrichten. Ten minste 90 procent van de katten ouder dan 12 jaar heeft op röntgenfoto's tekenen van een degeneratieve gewrichtsaandoening. Eigenaren mogen kleine veranderingen bij hun kat niet in verband brengen met artritis, omdat ze mogelijk nog geen tekenen van kreupelheid vertonen. Deze aandoening zou bovenaan de lijst moeten staan, vooral als uw oudere kat te zwaar is. Houd er rekening mee als ze moeite hebben met verzorgen, op meubels springen, toegang krijgen tot de kattenbak en geïrriteerder zijn dan normaal. Uw dierenarts kan enkele laboratoriumtests en röntgenfoto's aanbevelen om artritis te diagnosticeren. Behandelingsopties omvatten pijnbeheersing, chirurgie, fysiotherapie, gewrichtssuppletie, koude- en warmtetherapie, spierversteviging en -versterking en acupunctuur.

Tandheelkundige ziekte

Tandziekte treft meer dan de helft van de kattenpopulatie ouder dan drie jaar. Katten hebben veel van dezelfde gebitsproblemen als honden, waaronder parodontitis, gebroken tanden en orale gezwellen. Katten worden ook geplaagd door tandresorptie (een tanddefect waarbij de wortel erodeert en verdwijnt wanneer ze worden vervangen door bot) en ontstekingen. Let op wanneer u merkt dat uw eetlust, een slechte adem en kwijlen afneemt. Bij onderzoek kunnen opbouw van tandsteen en tandvleesontsteking worden opgemerkt. Tandheelkundige röntgenfoto's kunnen nodig zijn om de omvang van de tandziekte vast te stellen. Behandelingsopties omvatten een professionele gebitsreiniging, extractie van zieke tanden, verwijdering en/of biopsie van orale gezwellen, antibiotica en pijnbestrijding.

Nierfalen

De nieren vervullen vele functies, waaronder waterbehoud, verwijdering van toxines, calcium, fosfor, pH en elektrolytenbalans, bloeddrukregulatie en productie van rode bloedcellen. Een huisdier met een verminderde nierfunctie zal moeite hebben om de urine te concentreren. Het zal extra water moeten drinken om de afvalchemicaliën van het lichaam te verwerken.

In eerste instantie kan een eigenaar merken dat zijn oudere kat iets meer water drinkt dan normaal. Naarmate de ziekte vordert, kan de kat een aanzienlijke wateropname en urineproductie hebben. Nierfalen wordt gediagnosticeerd door middel van laboratoriumtests. Deze toestand is onomkeerbaar. De behandeling is gericht op het vertragen van de ziekte. Behandelingsopties zijn gebaseerd op de progressie van de ziekte en kunnen vloeistoftherapie, dieettherapie en supplementen omvatten. In ernstige gevallen kan een bloedtransfusie nodig zijn.

Suikerziekte

Diabetes mellitus wordt veroorzaakt door een tekort aan insuline in het lichaam. Insuline is nodig om glucose (suiker) uit de bloedbaan te verwijderen. Wanneer het laag of afwezig is, is er een opeenhoping van glucose. Normaal gesproken behouden de nieren de glucose van de bloedbaan, maar wanneer ze overweldigd zijn, komt de glucose in grote hoeveelheden in de urine terecht. Glucose trekt water mee en leidt uiteindelijk tot verhoogde dorst en plassen.

Diabetes is vergelijkbaar met nierfalen in die zin dat klinische symptomen in het begin subtiel kunnen zijn. Naast een verhoogde wateropname en urineproductie, kan een oudere kat een verhoogde eetlust en gewichtsverlies ervaren. Diabetes Mellitus wordt gediagnosticeerd door middel van bloedonderzoek en urineonderzoek (onderzoek van de urine). Zodra de diagnose is gesteld, zal uw dierenarts de behandelingsopties bespreken, waaronder insuline-injecties. Er zijn ook diëten op recept verkrijgbaar. Het is mogelijk dat een kat in remissie gaat. Het is dus belangrijk om met de behandeling te beginnen zodra de aandoening is gediagnosticeerd.

Hyperthyreoïdie

Hyperthyreoïdie treedt op wanneer de schildklier een teveel aan schildklierhormonen afscheidt. Dit is de meest voorkomende endocriene (klieren die hormonen afscheiden) ziekte bij katten, en treft late katten van middelbare leeftijd en oudere katten. Hyperthyreoïdie beïnvloedt het hele lichaam, dus eigenaren realiseren zich misschien niet dat er een probleem is totdat de ziekte is gevorderd. Klinische symptomen variëren, maar de meeste eigenaren melden dat hun kat een vraatzuchtige eetlust heeft zonder gewichtstoename of gewichtsverlies. De diagnose is gebaseerd op bloedonderzoek dat verhoogde schildklierhormoonspiegels aan het licht brengt. Andere tests kunnen nodig zijn om de ernst van de ziekte te bepalen. Behandelingsopties omvatten anti-schildkliermedicatie, anti-schildklierdieet, radioactief jodiumtherapie en in sommige gevallen chirurgie.

Kanker

Het is niet ongebruikelijk voor eigenaren om ergens op het lichaam van hun kat een groei of massa te vinden. Voor sommige soorten kanker is dit het eerste teken van een probleem. Hier zullen we ons concentreren op darmlymfoom, een vorm van kanker die oudere katten treft. Lymfoom is kanker die bestaat uit lymfocyten, een type witte bloedcel. Intestinaal lymfoom is een duidelijke groei of groep van gezwellen, die de delicate membranen van de darmwand infiltreren. Katten met darmlymfoom hebben meestal een chronische voorgeschiedenis van gewichtsverlies, braken, diarree of alle drie. Eetlust kan variabel zijn. De meest nauwkeurige manier om darmlymfoom te diagnosticeren, is door een monster van darmweefsel (biopsie) te onderzoeken. Een diagnose kan worden aangenomen met een echografie, als een biopsie niet kan worden verkregen. De behandeling is gebaseerd op de ernst van de kanker, maar meestal wordt chemotherapie aanbevolen. Ongeveer 85 tot 90 procent van de katten met laaggradig lymfoom (de meerderheid) zal remissie bereiken. De gemiddelde overlevingstijd is 23-30 maanden bij chemotherapiebehandeling.