Mythologische paarden

Pegasus

Pegasus, een van de meest bekende mythologische wezens, schittert in verhalen over de Griekse goden als een onsterfelijk paard met vleugels en is in de sterren herdacht als een sterrenbeeld.

In de mythologie zou de puur witte Pegasus na haar dood uit de nek van Medusa zijn voortgekomen. Eerst getemd door Bellerophon, een Griekse sterfelijke held, met de hulp van de godin Athena, werd Pegasus uiteindelijk gestald door Zeus nadat Bellerophon probeerde op zijn gevleugelde paard naar de berg Olympus te rijden, maar hij werd naar zijn dood gegooid. Vanaf dat moment leidde Pegasus de bliksemschichtwagen van Zeus. Zoals de legende gaat, heeft Pegasus vermoedelijk de bron Hippocrene op de berg Helicon gecreëerd met zijn hoef op een rots geslagen.

Bucephalus

Misschien wel een van de beroemdste paarden die echt bestonden, Bucephalus behoorde tot Alexander de Grote in het oude Griekenland. De vacht van het paard was zwart en er stond een grote witte ster op zijn voorhoofd. Het was rond 344 vGT toen een preteen Alexander zijn vader wedde om het paard en beweerde dat hij het wilde schepsel kon temmen. Om te winnen, draaide Alexander Bucephalus weg van de zon, omdat hij zich realiseerde dat het paard gewoon bang was voor zijn eigen schaduw.

Bucephalus stierf waarschijnlijk van ouderdom, hoewel sommige historici zeggen dat hij werd geveld door slagwonden. De stad Bucephala werd gesticht door Alexander en vernoemd naar zijn geliefde paard.

Eenhoorn

Er bestaan twee soorten eenhoorns in de legende: een uit Europa en een uit Azië. In de moderne popcultuur lijkt de Europese eenhoorn net een puur wit paard met een lange, slanke en spiraalvormige hoorn op zijn kop, maar het was oorspronkelijk meer in lijn met het uiterlijk van een geit met een korte, kleurrijke hoorn. Naar verluidt is zijn hoorn pure magie en in staat om iemand te redden die vergiftigd is, maar het wezen is een zeldzaam gezicht en bijna onmogelijk te vangen.

In de Aziatische mythologie lijkt een eenhoorn op een paard en meer op een hert met reptielachtige schubben die zijn lichaam bedekken. Het had echter nog steeds die ene hoorn die uit zijn voorhoofd stak. De laatste persoon die ooit een Aziatische eenhoorn heeft gezien, volgens de legende, was de Chinese filosoof Confuscious, maar zijn zeldzame verschijning zou wijzen op een wijze en rechtvaardige heerser.

Kelpies

In de overlevering van Schotland vind je de vormveranderende watergeest, de kelpie, die meestal voorkomt in de vorm van een paard. Het meest voorkomende kelpieverhaal speelt zich af in Loch Ness, maar kelpieverhalen omringen bijna elke grote watermassa in Schotland. De eerste geregistreerde verschijning was rond 1759 in William Collins' manuscript van een ode.

Kelpies zijn niet per se aardige wezens, afhankelijk van het verhaal dat je hoort, omdat ze in verband zijn gebracht met mensenoffers. Andere accounts geven de kelpie echter de eer om kinderen weg te houden van gevaarlijke watermassa's.

Kelpies kunnen zichzelf naar verluidt transformeren in andere wezens dan paarden, inclusief mannelijke mensen. Wanneer dat gebeurt, behoudt de mens typisch paardenhoeven, wat een link vormt tussen de kelpie en de duivel.

Hippogrief

De hippogrief, een wezen met een adelaar aan de voorkant en een paard aan de achterkant, verscheen voor het eerst in de 16e eeuw in Ludovico Ariosto's "Orlando Furioso", maar in de Griekse tijd vertegenwoordigde de hippogrief de god Apollo. Later werd het beschreven in Thomas Bulfinch's "Legends of Charlemagne" als het hebben van het hoofd van een adelaar, klauwen met klauwen, gevederde vleugels en het lichaam van een paard. Het dier is ongelooflijk snel, maar is potentieel een boze geest.

Tegenwoordig is de hippogrief echter waarschijnlijk meer herkenbaar uit JK Rowling's zeer populaire "Harry Potter" -serie in het personage "Buckbeak".

Sleipnir

In de Noorse mythologie reed Odin op een achtbenig paard genaamd Sleipnir, dat voor het eerst werd gebruikt in de 13e eeuw. Het ros wordt aangeduid als "de beste van alle paarden" en beschreven als grijs gekleurd.

De IJslandse folklore beweert dat Asbyrgi, een paardvormige kloof in het noorden van het land, is ontstaan door de hoef van Sleipnir. Mensen kunnen een standbeeld van het paard zien in Wednesbury, Engeland.

Weduwe-maker

De Europese legende van Pecos Bill is een amalgaam van vele sterke verhalen die hun oorsprong vonden rond kampvuren in het oude westen. Pecos Bill bezat een paard genaamd Lightning, maar werd vaak "Widow-Maker" genoemd. Het paard werd zo genoemd omdat hij door niemand anders dan Pecos Bill zelf kon worden bereden en hij een hekel had aan Bill's bruid dat hij haar afstootte, wat resulteerde in het einde van de relatie van het paar. Weduwe-Maker was dol op het eten van dynamiet, maar Pecos Bill reed soms op een bergleeuw in plaats van op Lightning als een punt van zijn taaiheid.