In deze fotogalerij betreedt u een veterinaire chirurgische suite om een castratie van een hond te zien die wordt uitgevoerd, ook wel castratie bij honden genoemd. Het is echter niet nodig om je aan te kleden, een paar steriele handschoenen aan te trekken en een gezichtsmasker toe te voegen. We houden je weg van het steriele veld, terwijl we je toch van dichtbij en persoonlijk kunnen bekijken tijdens een castratie van een hond.
Tijdens een hondencastratie wordt de hond in slaap en pijnvrij gehouden met een uitgebalanceerd anesthesieprotocol en onder gasanesthesie gehouden. Veel dierenartsen plaatsen ook een intraveneuze katheter om IV-vloeistoffen toe te dienen en passen bewakingsapparatuur toe om de vitale functies van een huisdier tijdens de procedure te evalueren. Bewakingsapparatuur kan hart- en ademhalingsfrequenties, bloeddruk, zuurstofverzadigingsniveaus en elektrocardiogrammetingen van het hartritme registreren. Hoewel het castreren van een hond niet zo ingrijpend is als een castratie van honden, krijgen reuen nog steeds voldoende pijnstillers voor, tijdens en na de operatie.
Nu je weet dat deze mannelijke pup geen pijn of ongemak zal ervaren tijdens zijn procedure, laten we ons insmeren en ons voorbereiden om een hond te castreren.
- 01
Het operatiegebied scheren en schrobben
Nadat de hond onder narcose is en aangesloten op verschillende bewakingsapparatuur, kan de chirurgische voorbereiding beginnen. Voor een normale onzijdige hond wordt een enkele incisie gemaakt direct voor de testikels en het scrotum. Honden met niet-ingedaalde testikels, een aandoening die bekend staat als cryptorchidisme, zullen een procedure ervaren die meer lijkt op een castratie van honden, waarbij de dierenarts waarschijnlijk de buik moet opensnijden om de testikels te vinden.
Af en toe kan ook een scrotale ablatie worden uitgevoerd tijdens een onzijdige hond. In plaats van alleen de testikels te verwijderen, zal de dierenarts ook het scrotum verwijderen om te voorkomen dat het na de operatie met bloed wordt gevuld. Deze operatie wordt meestal uitgevoerd bij grotere, oudere, actievere honden in plaats van kleine, jonge puppy's.
Om het simpel te houden, is deze stapsgewijze fotogalerij van een routinematige hond onzijdig. Beide testikels zijn in het scrotum afgedaald en de hond is vrij jong en klein, dus een enkele incisie is voldoende. Om ervoor te zorgen dat het chirurgische veld steriel is, wordt al het haar weggeknipt van de toekomstige incisieplaats. Idealiter worden er marges van 2 inch gelaten rond de hele incisieplaats om ervoor te zorgen dat er geen haar naar binnen kruipt.
Nadat het haar is geknipt en verwijderd, zal een veterinair technicus of assistent het operatiegebied schrobben met een desinfecterende oplossing. In plaats van van links naar rechts te schrobben, zal de dierenarts tech in een breder cirkelpatroon schrobben, naar buiten bewegend vanaf de incisieplaats. Dit voorkomt dat haar en vuil terug in het operatiegebied worden gesleept en zorgt ervoor dat de incisieplaats zo schoon mogelijk is.
- 02
De huid insnijden
Zodra het chirurgische gebied is afgeknipt, schoongemaakt en gedrapeerd met steriele doeken, kan de operatie beginnen. De enkele incisie wordt gemaakt in de huid, direct voor het scrotum. Elke testikel wordt omhoog en door de enkele incisie geduwd, in plaats van twee afzonderlijke incisies voor elke testikel te maken. Scrotumincisies worden vermeden omdat het scrotumweefsel dun en gevoelig is en meer bloedt dan een huidincisie.
Er zijn twee manieren om een hond te castreren: open of gesloten.
Bij een open castratie wordt de vaginale tuniek - de taaie vliezige bedekking van de testikel en de bijbehorende structuren - ingesneden, waardoor de zaadstreng gemakkelijk zichtbaar is. Als de vaten bijzonder groot zijn, heeft een open castratie de voorkeur, aangezien elke structuur afzonderlijk wordt afgebonden (afgebonden) om bloeden en wegglijden te voorkomen.
Bij een gesloten castratie wordt de tuniek niet ingesneden en worden de zaadstreng en de aanwezige structuren in één keer afgebonden, meestal met twee of drie afzonderlijke knopen om bloeden te voorkomen.
Deze fotogalerij demonstreert de gesloten castratiemethode.
- 03
Exterieur maken van de testikels
Nadat de huid is ingesneden, plaagt de dierenarts een testikel door de incisie. Bij deze gesloten castratiemethode klemt de dierenarts de hele structuur tegelijk vast - de zaadleider (zaadstreng), pampiniforme plexus (vaten rond de zaadleider), cremaster-spier en arteriële toevoer. Door alle bloedvaten en structuren af te klemmen, voorkomt de dierenarts dat ze terugglijden in het lichaam nadat de zaadbal is verwijderd, en voorkomt het ook bloedingen.
- 04
Ligeren van de vaten
Om bloedingen te voorkomen, bindt de dierenarts de bloedvaten af met een oplosbare hechtdraad. Er is altijd enig gevaar dat de schepen uit de knoop raken. Transfixerende ligaturen helpen ervoor te zorgen dat dingen blijven waar ze zouden moeten zijn en dat er geen bloedingen optreden. Nadat de eerste testikel is verwijderd en de vaten zijn afgebonden, wordt de procedure herhaald op de tweede testikel.
- 05
De incisie sluiten
Zodra beide testikels zijn verwijderd en de bloedvaten zijn afgebonden, controleert de dierenarts op bloedingen of kwel voordat de huid wordt gesloten. Als alles er goed uitziet, wordt de huid gesloten met dezelfde oplosbare hechtdraad die werd gebruikt om de testikels af te binden.
Idealiter is de incisie klein en wordt deze in meerdere stappen gesloten. Interne huidhechtingen worden geplaatst om het onderhuidse weefsel te sluiten, terwijl een tweede laag onder de huid wordt gehecht, waardoor de huidranden bij elkaar komen. Als interne hechtingen worden gebruikt, kunnen sommige dierenartsen weefsellijm op de incisie aanbrengen voor een derde niveau van sluiting. Veel dierenartsen kiezen voor deze sluitingstechniek om stekelige steken op het buitenste huidoppervlak te voorkomen, waardoor honden kunnen likken en kauwen. Sommige dierenartsen sluiten de incisie nog steeds met huidhechtingen, die binnen 10 tot 14 dagen moeten worden verwijderd.
- 06
De chirurgische incisie controleren
De incisie bij deze kleine hond is minder dan 2,5 cm lang. Met zo'n kleine incisie is er meestal minimale bloeding en zwelling. Na het sluiten van de incisie inspecteert de dierenarts de site om te controleren of de huid goed is gesloten en dat er geen bloeding is.
- 07
Weefsellijm aanbrengen
Weefsellijm helpt de randen van de huid aan elkaar te verzegelen zonder jeukende huidhechtingen te gebruiken. Een dunne laag weefsellijm voorkomt ook kleine lekkage van de incisie.
- 08
Herstellen van anesthesie
Nadat de incisieplaats is gecontroleerd en schoongemaakt, is de hond klaar om te worden hersteld van de anesthesie. Huisdieren worden tijdens de herstelfase nauwlettend in de gaten gehouden om een soepel herstel te garanderen en letsel bij het ontwaken te voorkomen.
Als de hond eenmaal thuis is onder de hoede van zijn baas, hebben ze de uitdagende taak om hem stil en kalm te houden en ook te voorkomen dat hij aan de incisieplaats gaat likken of kauwen. Als een hond na de operatie te actief is, kan het scrotum zich met bloed vullen, wat een extra operatie kan vereisen. Likken en kauwen kan ook problematisch zijn, vooral als de incisieplaats geïnfecteerd raakt of opnieuw opengaat.
Gelukkig voor deze hond is hij jong en klein, met een kleine incisie, dus hij zou snel en zonder problemen moeten genezen. Maar als uw hond onlangs is gecastreerd en te actief is geweest of aan zijn incisie likt, neem dan contact op met uw dierenarts voor hulp.
