Vlooien maken het leven van huisdieren zuur en mensen beginnen al te kriebelen bij de gedachte eraan. Dierenartsen wordt vaak gevraagd welke pil, druppel, dip, halsband of shampoo het beste werkt om van deze hardnekkige parasieten af te komen. Het antwoord is dat er geen enkele methode of insecticide is die een vlooienprobleem volledig zal uitroeien, of op zijn minst beheersen. De levenscyclus van vlooien is vrij complex en als u de verschillende stadia begrijpt, kunt u ze gemakkelijker kwijtraken.
Gezamenlijk zijn alle soorten vlooien gecategoriseerd onder de volgordenaam Siphonaptera. De kattenvlo, Ctenocephalides felis, is de meest voorkomende vlo in de VS en besmet katten, honden, mensen en andere zoogdier- en vogelgastheren.
Hostomgevingen
Vlooien gedijen in warme, vochtige omgevingen en klimaten. Het belangrijkste vlooienvoer is bloed van het gastdier. Gastdieren zijn veel soorten - katten, honden, mensen, enz. Vlooien gebruiken voornamelijk zoogdiergastheren (ongeveer 95%). Vlooien kunnen ook vogelsoorten besmetten (ongeveer 5%). Vlooienspeeksel bevat, net als andere bijtende huidparasieten, een ingrediënt dat de huid van de gastheer verzacht of "verteert" voor gemakkelijkere penetratie en voeding. Het speeksel van vlooien is irriterend en allergeen - de oorzaak van alle jeuk, krabben en andere tekenen die worden gezien bij Flea Allergy Dermatitis of FAD.
Vlooien hebben vier hoofdfasen in hun levenscyclus: ei, larve, pop en adult. De totale levenscyclus van vlooien kan variëren van enkele weken tot meer dan een jaar, afhankelijk van de omgevingsomstandigheden.
Volwassen
De volwassen vlo is erg plat van links naar rechts. Er zijn haarachtige borstelharen op het lichaam en de poten van de vlo om te helpen bij het navigeren door dierenharen. Vlooien hebben 3 paar poten, het achterste paar is ontworpen om te springen. Vlooien staan bekend om hun springvermogen.
Volwassen vlooien leven het liefst op het dier en verlaten de gastheer zelden vrijwillig. Hun dieet bestaat uit bloedmaaltijden met dank aan het gastdier. De vrouwelijke vlo legt witte, ronde eieren. De volwassen vrouwelijke vlo kan gedurende meerdere maanden tot 50 eieren per dag1, 500-600 eieren2 leggen.
Eieren
De eieren zijn niet plakkerig (zoals sommige parasieten) en vallen meestal van het dier af in het tapijt, beddengoed, vloerplanken en aarde. Wanneer het vlooienei uitkomt, kan variëren van twee dagen tot een paar weken, afhankelijk van de omgevingsomstandigheden. De larve komt uit het ei met behulp van een chitinetand, een harde ruggengraat op de bovenkant van het hoofd die verdwijnt naarmate de vlo volwassen wordt.
Larve
(meervoud = larven): Het larvale stadium kent eigenlijk drie ontwikkelingsstadia binnen dit stadium. Larven zijn ongeveer 2-5 mm lang en semi-transparant wit. Ze hebben kleine haartjes langs hun lichaam en bewegen actief. Ze eten de uitwerpselen van volwassen vlooien, meestal gedroogd bloed, en ander organisch afval dat wordt gevonden in het tapijt, het beddengoed en de aarde Vlooienlarven houden niet van licht en zullen hiervan wegtrekken in donkere hoeken en spleten Afhankelijk van de hoeveelheid voedsel die aanwezig is en de omgevingsomstandigheden, duurt het larvale stadium ongeveer 5 tot 18 dagen (langer in sommige gevallen) dan spint de larve een zijden cocon en verpopt zich.
Pop
(meervoud = poppen): De pop is de laatste fase voor volwassenheid. De volwassen vlo kan al na 3 tot 5 dagen uit de cocon tevoorschijn komen, of hij kan een jaar of langer in de cocon blijven, wachtend op het juiste moment om tevoorschijn te komen. Wanneer is het juiste moment? Prikkels zoals warme omgevingstemperaturen, hoge luchtvochtigheid, zelfs de trillingen en kooldioxide die worden uitgestoten door een passerend dier, zorgen ervoor dat de vlo sneller uit de cocon komt. Dit brengt ons terug bij de volwassen vlo.
De hele levenscyclus is nogal variabel, zoals blijkt uit de variabiliteit in de voortgang van elke levensfase. Zoals hierboven vermeld, kan de cyclus zo kort zijn als twee weken of zo lang als twee jaar. Daarom is het zo belangrijk om waakzaam te blijven, zelfs wanneer men denkt dat een vlooienprobleem onder controle is!
