Padden zijn langzaam bewegende kleine beestjes, waardoor ze een perfect doelwit zijn voor veel roofdieren - roofdieren, zelfs de kleinste pups. Om hun langzame ontsnapping goed te maken, zijn veel padden giftig. Dat betekent dat als uw pup een pad eet, likt of kauwt, hij mogelijk een risico loopt op padvergiftiging. Terwijl sommige padden gewoon slecht smaken, zijn andere padden potentieel dodelijk voor uw pup.
Puppy's en honden die buiten leven, lopen het grootste risico op paddenvergiftiging, vooral rond zonsopgang of zonsondergang in de warmere maanden wanneer deze amfibieën het meest actief zijn.
Symptomen van paddenvergiftiging
Symptomen van paddenvergiftiging treden over het algemeen vrij snel op na blootstelling. Afhankelijk van met welke soort pad uw hond aan het knoeien was, kunnen de symptomen variëren. Kleinere honden hebben waarschijnlijk ook meer last dan grote honden, en of uw hond de pad daadwerkelijk heeft opgegeten, heeft invloed op de effecten.
Mogelijk ziet u enkele of alle van de volgende symptomen:
- Veel kwijlen of kwijlen
- Zeuren, janken, huilen of huilen
- Pakken aan de mond of ogen
- Verandering in kleur van de slijmvliezen - ze kunnen bleek of ontstoken en rood zijn
- Moeite met ademhalen
- Braken of anorexia (desinteresse in voedsel)
- Ataxie (bewegen alsof ze dronken of onvast zijn)
- Toevallen of ineenstorting
- Verhoogde lichaamstemperatuur
Helaas lijken veel van deze symptomen erg op de symptomen van de meeste andere vergiftigingen. Op papier kan paddenvergiftiging veel lijken op antivriesvergiftiging of chocoladevergiftiging. Tenzij je de pad hebt gezien (of iets anders dat je hond ziek heeft gemaakt), zullen jij en je dierenarts moeten samenwerken om dit probleem te diagnosticeren op basis van symptomen en contextuele aanwijzingen.
Het is niet verrassend dat paddenvergiftiging wordt veroorzaakt doordat uw hond in nauw contact komt met een pad. Dit betekent over het algemeen dat uw hond de pad in haar mond stopt om ermee te spelen of te proberen hem op te eten.
Giftige soorten padden
In Europa zijn er twee belangrijke soorten padden om je zorgen over te maken. Dit zijn de Colorado River Toad en de Cane Toad. De Colorado-rivierpad is ook bekend als de Sonora-woestijnpad en wordt gevonden in het noorden van Mexico en het zuidwesten van Europa. Deze pad wordt in Californië als bedreigd beschouwd.
De Cane Toad is ook bekend als de Marine Toad of Giant Neotropical Toad. Deze padden zijn vrij groot, tot wel 24 centimeter lang, en komen veel voor in Texas, Florida en Oahu. De Cane Toad komt ook veel voor als geïntroduceerde soort in een groot deel van de neotropen, van Fiji tot Cuba.
Als u in Noord-Europa woont, is het onwaarschijnlijk dat uw hond in contact komt met een dodelijke paddensoort. Dat gezegd hebbende, bijna alle soorten padden smaken verschrikkelijk! Als u zich buiten Europa bevindt, zijn er waarschijnlijk andere soorten waar u op moet letten.
Spoedeisende zorg als gif wordt vermoed
Zoals bij de meeste gevallen van vergiftiging, is dit een echte noodsituatie. Beide bovengenoemde paddensoorten kunnen zeer snel dodelijk zijn, zelfs voor een grote hond. Omdat kleine hoeveelheden gif meestal via de slijmvliezen worden opgenomen, kun je paddenvergiftiging niet behandelen door braken op te wekken. Er is niets in de maag van uw hond om te verdrijven, in tegenstelling tot in het geval van chocoladevergiftiging.
Spoel op weg naar het ziekenhuis indien mogelijk de mond en slijmvliezen van uw hond met grote hoeveelheden water. Tijd is in dit geval van essentieel belang.
Als u eenmaal bij de dierenarts bent, kan uw dierenarts een urineonderzoek uitvoeren (waaruit een hoog kaliumgehalte kan blijken), uw hond een fysieke basis geven en naar een elektrocardiogram (ECG) kijken. Het grootste deel van de rest van de behandeling van paddenvergiftiging bij honden is gebaseerd op het comfortabel en veilig houden van de hond. Uw hond zal nauwlettend worden gevolgd en kan medicijnen tegen pijn krijgen, in een koel bad worden gedaan en/of medicijnen krijgen om de vitale functies te helpen stabiliseren.
Waarschuwing
Het kan niet genoeg worden benadrukt hoe belangrijk het is om uw hond meteen naar de dierenarts te brengen als u een paddenvergiftiging vermoedt. Honden die binnen ongeveer 30 minuten na blootstelling aan paddengif naar de dierenarts worden gebracht, hebben over het algemeen een goede prognose. Anders hebben honden geen grote overlevingskans met paddenvergiftiging als je te lang wacht.
Preventie van paddenvergiftiging
Honden lopen het grootste risico op paddenvergiftiging als ze veel tijd buitenshuis doorbrengen zonder toezicht. Ze komen het meest waarschijnlijk in contact met padden tijdens de warmere, nattere maanden, vooral rond zonsopgang of zonsondergang.
U kunt uw hond beschermen tegen paddenvergiftiging door toezicht te houden op uw hond wanneer ze buiten is. Leer haar een solide "laat het"-cue en wees extra voorzichtig met puppy's of honden met een hoge prooidrift. Als u weet dat uw hond waarschijnlijk het signaal van uw verlof negeert en probeert iets te achtervolgen of te eten, dan mag uw hond niet vrij buiten rondlopen.
Je kunt ook de kans verkleinen dat padden naar je huis komen door je gras kort te houden en waterbronnen weg te houden van de favoriete hoek van je hond in de tuin.
