Kenmerken, geschiedenis, verzorgingstips en nuttige informatie voor eigenaren van gezelschapsdieren
De Akita is een grote, nobele, loyale en moedige hond van Japanse afkomst. Over het algemeen is de Akita opzettelijk, wilskrachtig en stil, hoewel hij zal blaffen wanneer hij dat nodig acht. Hoewel de Akita verrassend lief en aanhankelijk kan zijn met familieleden, past dit ras het beste bij een ervaren eigenaar en een huis zonder jonge kinderen of andere honden. Over het algemeen is de Akita een uitstekende beschermer en een gewaardeerde metgezel.
Rasoverzicht
Groep: Werken
Hoogte: 26 tot 71 centimeter (mannetjes); 24 tot 66 centimeter (vrouwtjes)
Gewicht: 100 tot 59 kg (mannen); 70 tot 45 kg (vrouwen)
Vacht en kleur: Akita's worden in veel kleuren gezien. Veel voorkomende kleuren zijn gestroomd en pinto (elk met witte aftekeningen). De Akita heeft een korte, dikke, dubbellaagse vacht. Sommige Akita's hebben een recessief gen waardoor ze een lange vacht hebben.
Levensverwachting: 10 tot 13 jaar
Kenmerken van de akita
Geschiedenis van de akita
De Akita komt oorspronkelijk uit Japan en is genoemd naar de regio van herkomst. Het ras is ontwikkeld als waakhond en jager voor alle doeleinden in de bergen van Noord-Japan, waar het enkele honderden jaren of langer teruggaat. Traditioneel staat de Akita voor gezondheid en geluk voor het Japanse volk. Japan verklaarde de Akita in 1931 tot Japans natuurmonument en stelde in 1934 een rasstandaard in.
De Tweede Wereldoorlog en de ontberingen in Japan resulteerden in een bevel van de regering om alle Akita's te doden. Sommigen werden alleen gered door losgelaten te worden in de bergen of door ze te kruisen met Duitse herders. Na de oorlog begonnen pogingen om het ras te herstellen door zorgvuldig fokken van de overlevenden en pogingen om de kenmerken van kruisingen met andere rassen te elimineren.
Er wordt aangenomen dat de eerste Akita in Europa in 1937 werd overgebracht door Helen Keller, die dol werd op het ras tijdens een reis door Japan. Na de Tweede Wereldoorlog, toen Akita's door militairen naar Europa werden gebracht, begon de populariteit van het ras te groeien. De Akita werd in 1972 officieel erkend door de European Kennel Club (AKC).
Japanse Akita-normen verschillen van Europese Akita-normen. De Japanse Akita's hebben een beperkt aantal kleuren, terwijl Europese Akita's in alle kleuren worden geaccepteerd. De Europese Akita behield meer van de gekruiste kenmerken en is groter en zwaarder uitgebeend. Europese Akita's hebben een beerachtig hoofd, terwijl Japanse Akita's een meer vosachtig hoofd hebben. Terwijl Europese Akita's vaak een donker masker hebben, mag dat naar Japanse normen niet.
De loyaliteit van de Akita wordt belichaamd door de hond Hachiko, geboren in 1923 en eigendom van een Toyko-professor. Hachiko vergezelde de professor elke dag naar de trein en keerde elke middag terug om hem naar huis te begeleiden. Toen de professor op zijn werk stierf, liep hij negen jaar lang elke dag van en naar het station.
Akita zorg
De Akita heeft een stijve, rechte bovenvacht met een zachte, dikke ondervacht. Het ras verhaart relatief snel en zal ongeveer twee keer per jaar overmatig verharen. Basis routinematige verzorging is alles wat dit ras nodig heeft voor onderhoud. Wekelijks borstelen houdt de vacht gezond en vermindert het verharen, en borstelen moet vaker worden gedaan tijdens de piekperiode van de verharing.
Akita's zijn erg slimme honden, maar staan ook bekend als eigenzinnig en koppig. Dit maakt training een uitdaging, maar ook een noodzaak. Bovendien is vroege socialisatie de sleutel. De Akita heeft een sterke prooidrift, is vaak aarzelend in de buurt van vreemden en kan niet altijd overweg met andere honden. Het is bekend dat ze vooral vatbaar zijn voor agressie van hetzelfde geslacht met andere honden en het beste zijn in een huishouden met één hond.
Een goede gehoorzaamheidstraining en socialisatie kunnen u helpen uw Akita onder controle te houden en de betere persoonlijkheidskenmerken door te laten schijnen. Bovendien heeft dit ras een relatief hoog energieniveau en zou het voldoende moeten bewegen - minstens een dagelijkse wandeling of twee. Maar je moet misschien vermijden om met een Akita te wandelen in een hondenpark waar zijn agressieve neigingen naar andere honden te zien zijn. Een Akita kan een aantal destructieve gewoonten ontwikkelen als hij zich verveelt of te veel alleen wordt gelaten.
De Akita kan gedijen in het juiste huishouden en toont genegenheid en grote loyaliteit aan zijn familie. Dit is echter misschien niet het ideale ras voor de eerste hondenbezitter. Het ras kan goed overweg met kinderen als het zorgvuldig wordt gesocialiseerd, en het zal behoorlijk beschermend voor hen worden. Maar het wordt over het algemeen aanbevolen dat een Akita niet geschikt is voor een huishouden met kleine kinderen en u moet deze hond goed in de gaten houden. Als u besluit dat de Akita het juiste ras voor u is, heeft u een loyale en standvastige metgezel voor het leven.
Veelvoorkomende gezondheidsproblemen
Verantwoordelijke fokkers streven ernaar om de hoogste rasstandaarden te handhaven, zoals vastgesteld door kennelclubs zoals de AKC. Honden die volgens deze normen zijn gefokt, hebben minder kans om gezondheidsproblemen te erven. Er kunnen echter enkele erfelijke gezondheidsproblemen optreden in het ras. De volgende zijn enkele voorwaarden om op de hoogte te zijn:
- Heupdysplasie: dit is een erfelijke aandoening die kan leiden tot artritis en kreupelheid. Honden met heupdysplasie mogen niet worden gefokt.
- Maagdilatatie-volvulus: dit is een opgeblazen gevoel als gevolg van te snel eten en drinken, wat leidt tot gasproductie. Als de maag draait, wordt de bloedtoevoer afgesloten en wordt het een medisch noodgeval.
- Hypothyreoïdie: dit is een traag werkende schildklier en kan worden gecorrigeerd met een dieet en medicatie.
- Sebaceous adenitis (SA): Deze erfelijke auto-immuun huidaandoening bij Akitas leidt tot de ontsteking en vernietiging van de talgklieren in de huid. Het is meestal een cosmetisch probleem met haarverlies op hoofd en rug.
Dieet en voeding
Akita-puppy's zullen snel groeien en hebben een hoogwaardig, caloriearm dieet nodig, zodat ze niet te snel groeien. Volwassen Akita's moeten twee keer per dag worden gevoerd met in totaal drie tot vijf kopjes droogvoer. Zorg ervoor dat u uw Akita controleert op gewichtstoename en bespreek eventuele speciale behoeften met uw dierenarts.
Waardig
Moedig
Diep loyaal
Schuurt overvloedig
Eigenwijs en misschien moeilijk te trainen
Dominant en kan agressief zijn tegenover andere honden
Waar een akita te adopteren of te kopen
De Akita Club of Europe is een geweldige plek om uw zoektocht naar een puppy te beginnen. Hun lijst van aangesloten fokkers omvat de VS, Canada en Spanje. De beste manier om een Akita-reddingsdienst te vinden, is door plaatselijke reddingsgroepen te onderzoeken; u kunt ook aanwijzingen krijgen van de Akita Club of Europe Rescue.
Meer hondenrassen en verder onderzoek
Voordat u beslist of een Akita de juiste hond voor u is, moet u veel onderzoek doen en met andere Akita-eigenaren, gerenommeerde fokkers en reddingsgroepen praten voor meer informatie.
Als u geïnteresseerd bent in vergelijkbare rassen, vergelijk deze dan:
Er is een grote verscheidenheid aan hondenrassen die er zijn. Met een beetje onderzoek kun je de juiste vinden om mee naar huis te nemen.
