De gevaren van maagdilatatie-Volvulus (GDV)

Maagdilatatie-Volvulus (GDV), gewoonlijk een opgeblazen gevoel genoemd, is een medische noodsituatie die het meest voorkomt bij honden van grote en grote rassen. Dit is een levensbedreigende situatie die optreedt wanneer de maag zich vult met gas of voedsel, uitzet en vervolgens draait, waardoor gas in de maag wordt opgesloten en de bloedtoevoer naar maag en milt wordt afgesloten. Naarmate de druk in de maag toeneemt en niet kan worden opgeheven, wordt het maagweefsel necrotisch (sterft af) en kan de maag zelfs scheuren. De uitzetting van de maag heeft ook ernstige gevolgen voor het hart en de longen, waardoor ademhalingsmoeilijkheden en een abnormaal hartritme ontstaan.

Wat zijn de tekenen van een opgeblazen gevoel bij honden?

De meeste honden zullen snel in shock raken nadat de tekenen van GDV zijn gezien. De dood kan binnen enkele uren (of minder) optreden. Er zijn verschillende veelvoorkomende symptomen van GDV die onmiddellijke actie van uw kant rechtvaardigen.

• Opgezette (opgeblazen) buik
• Onproductief kokhalzen / deinen
• Extreme lethargie
• Overmatige speekselvloed
• Zwaar hijgen
• Rusteloosheid of pacing
• bleek tandvlees

Als u een van deze symptomen opmerkt, moet u onmiddellijk naar een dierenarts gaan, vooral als u een grote hond heeft. Sommige honden zullen maagverwijding (opgeblazen gevoel) ervaren zonder de volvulus (torsie / draaien). Deze honden hebben nog steeds onmiddellijke veterinaire aandacht nodig. Hoe dan ook, als u deze aandoening vroeg genoeg opmerkt, vergroot u de overlevingskansen van uw hond.

Wat veroorzaakt een opgeblazen gevoel bij honden?

Er zijn veel onderzoeken gedaan om de oorzaken van GDV te bepalen, maar onderzoekers weten nog steeds niet helemaal zeker waarom de aandoening optreedt. De meeste deskundigen zijn het er echter over eens dat bepaalde omstandigheden het risico van een hond op GDV kunnen vergroten.

• Ras (grote of grote rassen zijn bijzonder vatbaar voor GDV)
• Grote, diepe borst
• Eten doorslikken/te snel eten
• Hoge activiteit na grote maaltijden
• Slechts één maaltijd per dag voeren
• Stress en angst
• Dunne lichaamsconditie
• Genetische aanleg

Het lijdt geen twijfel dat bepaalde hondenrassen vatbaar zijn voor GDV. Volgens de meeste onderzoeken zijn de meest voorkomende hondenrassen die risico lopen op GDV grote honden met een diepe bovenlijf, waaronder (maar NIET beperkt tot) Duitse Doggen, Cane corso, Bullmastiffs, Standard Poedels en Sint-bernards.

Kan GDV worden voorkomen?

Er zijn veel theorieën over GDV-preventie. Door de jaren heen hebben wetenschappelijke studies echter veel methoden tegengesproken. Een van de meest trefzekere manieren om GDV te voorkomen, is profylactische gastropexie, een electieve operatie waarbij de maag aan de lichaamswand wordt vastgemaakt. Dit kan vaak worden uitgevoerd tijdens het routinematig steriliseren of castreren van een jonge hond. Profylactische gastropexie is zeer effectief bij het voorkomen van GDV, maar het kan ook behoorlijk duur zijn. Sommige chirurgen bieden ook laparoscopische gastropexie aan. Deze procedure omvat het inbrengen van harde camera's door kleine incisies. Het is minder riskant dan traditionele chirurgie, maar kan duurder zijn. Profylactische gastropexie wordt meestal alleen aanbevolen bij honden waarvan wordt aangenomen dat ze een hoog risico lopen op GDV. Praat met uw dierenarts over de beschikbare opties voor uw hond.

Andere preventieve maatregelen staan ter discussie. Niet alle experts zijn het eens over de werkzaamheid van de volgende methoden, dus bespreek ze met uw dierenarts:

• Twee of meer maaltijden per dag eten
• Langzamer eten (sommige voerbakken zijn ontworpen om het eten te vertragen, maar werken niet altijd)
• Krachtige lichaamsbeweging na de maaltijd vermijden
• Ingeblikt voedsel toevoegen aan het normale dieet
• De voedsel- en waterbakken hoger zetten (sommige onderzoeken tonen aan dat dit het risico op GDV zelfs kan verhogen)

Naast profylactische gastropexie, is het belangrijkste dat u kunt doen, uw hond nauwlettend in de gaten houden. Let op eventuele veranderingen of tekenen van ziekte en meld deze aan uw dierenarts. Nogmaals, het kan niet genoeg benadrukt worden hoe belangrijk het is om preventie met uw dierenarts te bespreken.

Hoe wordt GDV behandeld?

Als uw dierenarts GDV vermoedt, is de eerste stap het stabiliseren van de hond. Veterinair personeel zal snel intraveneuze katheters plaatsen en snel vloeistoffen toedienen voor shocktherapie. Zuurstoftherapie is soms nodig voor honden met ademhalingsmoeilijkheden.

Zodra de behandeling voor shock aan de gang is en de hond stabiel genoeg is om te worden verplaatst, zal de dierenarts waarschijnlijk röntgenfoto's (röntgenfoto's) willen laten maken om de zwelling te bevestigen en te controleren op maagtorsie.

Gelukkig is GDV meestal eenvoudig te diagnosticeren met een of twee radiografische afbeeldingen.

De standaard volgende stap is een poging tot decompressie door een maagsonde te passeren. Als de buis kan worden gepasseerd, komt het gas vrij en kan de maag worden gepompt om voedsel te verwijderen. Sedatie kan worden gebruikt om de hond tijdens deze stap te ontspannen.

Een elektrocardiogram (EKG) kan worden uitgevoerd om te controleren op hartritmestoornissen. Indien nodig kunnen medicijnen worden gegeven om het hart te stabiliseren. Er zal bloed moeten worden afgenomen om een aantal tests uit te voeren; deze omvatten meestal een volledig bloedbeeld (CBC), chemiepanel (om organen en andere lichaamsfuncties te beoordelen), en soms elektrolyten en bloedgasanalyse.

Dierenartsen, technici en assistenten werken als een team om deze tests en behandelingen gelijktijdig en zo snel mogelijk uit te voeren. Bovenstaande procedures vinden allemaal plaats in de eerste 10 tot 20 minuten.

Zodra de hond is gestabiliseerd en GDV is bevestigd, moet een operatie worden uitgevoerd (meestal, zelfs als de decompressie succesvol is geweest). Zonder operatie loopt de hond een extreem hoog risico op herhaling van GDV. Tijdens de operatie worden de maag en de omliggende weefsels geïnspecteerd op schade. In sommige gevallen moet de milt en/of een deel van de maag worden verwijderd vanwege weefselnecrose, wat de kans op herstel kan verkleinen. Helaas zullen sommige honden zo'n hoge mate van weefselschade hebben dat ze niet meer te redden zijn. Daarom is het zo belangrijk om zo snel mogelijk naar GDV te handelen. Als de schade kan worden hersteld, wordt de maag chirurgisch aan de lichaamswand vastgemaakt (een procedure die gastropexie wordt genoemd). Dit zal helpen voorkomen dat GDV zich in de toekomst voordoet.

De uren tot dagen na de operatie zijn cruciaal, omdat er veel postoperatieve complicaties kunnen optreden. Honden worden in het ziekenhuis opgenomen met intraveneuze vloeistoffen en medische behandelingen totdat ze stabiel worden geacht. Ze worden pas uit het ziekenhuis ontslagen als ze goed op weg zijn naar herstel.