Zintuiglijke prestaties van honden

De zintuiglijke vermogens van honden zijn geweldig. Vooral het vermogen om zoveel verschillende geuren op te snuiven. Of het nu gaat om een drugssnuffelende hond of een mantrailer, de neus van de hond wordt gewaardeerd en gebruikt in veel gebieden van ons dagelijks leven. Maar ook met de andere zintuigen van de hond moet je rekening houden als je je hond nog meer en beter wilt begrijpen en ervaren.

Een overzicht van de zintuiglijke functies van honden

Honden verrijken ons leven en maken het heel bijzonder. We leven nauw met hen samen, maar nemen de omgeving heel anders waar. De reden hiervoor ligt in hun zintuigen. Net als mensen hebben ze vijf zintuigen - maar ze zijn anders ontwikkeld.

Zie je wel

Honden kunnen zelfs de kleinste verschillen in helderheid herkennen. Hoe donkerder de omgeving, hoe beter honden verschillen kunnen onderscheiden. Daar is onder andere het tapetum lucidum voor verantwoordelijk en dat honden hun pupillen heel ver kunnen vergroten.

Honden kunnen alleen bepaalde kleurnuances zien. Omdat ze een soort kegel in de oogstructuur missen, kunnen ze de tint groen niet zien. Aan de andere kant kunnen ze violette, blauwe, gele en witte tinten bijzonder goed zien en van elkaar onderscheiden. Kleuren als rood, geel, oranje of groen daarentegen zijn door honden niet echt te onderscheiden. Als u bijvoorbeeld een geel speeltje op een groen veld gooit, kan uw hond het niet zien, maar kan het wel met zijn andere zintuigen lokaliseren.

Als het echter gaat om het herkennen van bewegingsprikkels, kan niemand een hond voor de gek houden. Een hond neemt zelfs de kleinste bewegingen waar, die wij mensen soms niet echt herkennen . Honden daarentegen kunnen geen stilstaande objecten herkennen.

Het gezichtsvermogen van een hond kan verslechteren met de leeftijd of als gevolg van ziekte.

Luister

Honden kunnen veel beter horen dan mensen. De vorm van de oren (floppy/stick oren) is niet relevant. Ze nemen de geluidsgolven in de lucht waar. Deze ontstaan altijd wanneer deeltjes in de lucht bewegen. Als de geluidsgolven in het oor van de hond komen, trilt het trommelvlies en gaat het eigenlijke hoorproces zijn gang.

Honden kunnen horen in een frequentiebereik van 20 Hz tot 50 kHz. Dit verklaart ook waarom ze muizen onder de grond kunnen horen of letterlijk vlooien hoesten. De natuur en zijn dierenwereld vormen een buitengewoon achtergrondgeluid voor uw hond. Ons dagelijks leven is echter doorspekt met allerlei geluiden die voor ons onopvallend, zo niet hoorbaar zijn. Maar onze viervoeters merken ze op. Hier moeten bijvoorbeeld spaarlampen of de veelgebruikte elektrische tandenborstels worden genoemd. Het is een geweldige prestatie voor honden om zulke zogenaamd storende geluiden te blokkeren en specifieke geluiden uit deze hele mix van geluidsgolven te filteren.

Te veel oorsmeer, mijten, een oorontsteking of verkeerde windrichting kan leiden tot gehoorverlies. Niet te vergeten: op oudere leeftijd neemt het gehoorvermogen af.
Ruiken
Het reukvermogen van een hond is onbetwistbaar veel beter dan dat van mensen. Om je een beter idee te geven: honden hebben ongeveer 220 miljoen reukcellen. Wij mensen daarentegen zijn tussen de 5 en 10 miljoen.

Honden zijn ook in staat om heen en weer te schakelen tussen normaal ademen en snuiven. Dit betekent dat wanneer de hond ademt, hij de luchtstroom door de nasopharynx naar de longen kan richten. Bij het snuiven, oftewel het inademen van de geur, is het ademritme anders. De viervoeter kan in één minuut tot 300 keer lucht inademen en deze naar het reukslijmvlies leiden. Hiervoor is altijd voldoende vocht nodig om de geurdeeltjes te binden en zo te analyseren.

Smaak

Bij honden bevinden de smaakreceptoren zich in het slijmvlies van de tong. Ze bevinden zich in kleine clusters die smaakpapillen worden genoemd. De perceptie van smaak is des te gevoeliger, hoe meer van deze smaakpapillen aanwezig zijn. Honden hebben veel minder smaakpapillen dan mensen. Voor een betere vergelijking: honden hebben ongeveer 1700 tot 2000 smaakpapillen, terwijl wij mensen er ongeveer 9000 hebben.

Honden hebben vier soorten smaakpapillen. Ze kunnen zoet, zoet-fruitig, zuur, bitter en hartig-pittig (ook wel "umami" genoemd) smaken en van elkaar onderscheiden. Dit komt door de aanwezigheid van verschillende smaakzintuigcellen die reageren op verschillende soorten stimuli. De smaak van zoute dingen is erg zwak bij honden.

Aanraken en aanraken

De hond heeft sensorische cellen over zijn hele lichaam die reageren op elke vorm van aanrakingsstimulus. Dit zijn tast, pijn- en warmte-koude receptoren. De hond heeft dergelijke receptoren ook in het lichaam, dat wil zeggen de inwendige organen en ook in de gewrichten. Niet alleen de huid van de hond is erg gevoelig, maar ook de beschermende vacht. Elke individuele haar heeft zenuwvezels aan de wortel, wat tactiele gevoeligheid mogelijk maakt.

Honden hebben wat bekend staat als sinushaar. In vergelijking met het andere lichaamshaar zijn deze langer en zitten dieper. Ze komen vooral voor op het gezicht van de viervoeter, rond de neus en mond, maar ook over de ogen en op het voorhoofd.

Verspreide sinusharen zijn ook verspreid over het lichaam van de hond te vinden. Dit worden zogenaamde geleideharen genoemd. Ze hebben ook zenuwvezels bij hun wortels, maar deze zijn veel dichter dan de rest van het haar. Met het sinushaar kunnen honden aanraking waarnemen en herkennen, maar net zo goed luchtstromen.

Honden zijn ook in staat om elektromagnetische velden te voelen en erop te reageren met hun vacht en sinushaar. Je kunt het statische magnetische veld van de aarde voelen met behulp van verschillende soorten receptoren.

De zintuigen van onze honden zijn erg fascinerend. Ze verrassen ons vaak met dingen die ze waarnemen en waarop ze reageren. Door hier je eigen gevoeligheid te trainen, kun je een heel nieuw perspectief op je eigen hond krijgen.

De ontwikkeling van de zintuiglijke vermogens van honden in de puppyleeftijd

Bij de geboorte zijn niet alle zintuigen van een hond ontwikkeld, maar hij kan al een verscheidenheid aan prikkels in de baarmoeder waarnemen. Sommige zintuigen ontwikkelen zich sneller dan andere. In deze tijd veranderen bijvoorbeeld de oogleden om met name de oogbol te kunnen beschermen. In het begin staan de oogleden slechts losjes op elkaar. Ze groeien zelfs samen naarmate de zwangerschap vordert. Ongeveer twee weken na de geboorte gaan de ogen beetje bij beetje open en pas na enkele weken bereiken ze hun volledige functionaliteit.

De ontwikkeling van het gehoor begint ook veel later. Direct na de geboorte zijn de gehoorgangen nog gesloten. Eindelijk, tijdens de derde week, beginnen ze langzaam open te gaan. Het is verbazingwekkend dat puppy's direct na de geboorte nog gehoorindrukken kunnen waarnemen. Als er harde geluiden in de directe omgeving zijn, trilt de kop van de hond licht. Deze worden vervolgens doorgegeven aan het gehoororgaan. De pup kan zo een indruk krijgen van dit geluid. Het gehoor is na enkele weken volledig ontwikkeld.

Het gevoel van pijn, het evenwichtsgevoel en de perceptie van temperatuur ontwikkelen zich al in de baarmoeder. Hoewel ze daar nog niet volledig functioneel zijn, werken er al verschillende receptoren.

De zintuigen

Het ezelsoor

Het ezelsoor kan in drie delen worden verdeeld, ten eerste het uitwendige oor. Dit omvat de oorschelp, de gehoorgang en tenslotte het trommelvlies. De gehoorgang is bedekt met een slijmvlies en verandert na een verticaal stuk in een horizontaal gedeelte. Aan het einde van dit horizontale gedeelte bevindt zich het trommelvlies, een membraan dat in grootte kan variëren afhankelijk van de grootte van de hond. Het verticale deel van de gehoorgang is gedeeltelijk bedekt met haar.

Het tweede deel van het oor is het middenoor. Het is een holte gevuld met lucht. Hier bevinden zich de gehoorbeentjes. Deze holte is via een buis verbonden met de keelholte. Bij elke slik wordt deze luchtruimte geventileerd.

Het derde deel is het binnenoor. Er is een verbinding tussen de holte en het binnenoor met zijn sensorische cellen door twee openingen. Dit gebied wordt ook wel het labyrint genoemd. Daar ligt het gehoororgaan, dat het orgaan van Corti wordt genoemd. Daarnaast bevindt zich daar ook het evenwichtsorgaan.

De neus van de hond

Ruiken is niet alleen ruiken voor de hond. Hij heeft twee manieren om geuren waar te nemen. Enerzijds natuurlijk over zijn neus. Hij ademt de lucht in met de geurdeeltjes. Een zeer goed werkend systeem van fijne vaten die het slijmvlies laten circuleren en klieren die vloeistof leveren, vormen de basis voor een gemakkelijke opname van de geurmoleculen uit de lucht. Daarnaast kunnen honden afwisselend ademen en bewust snuffelen.

Aan de andere kant kunnen viervoeters geuren waarnemen via hun mond-reukorgaan, het vomeronasale orgaan. Dit orgel, genoemd naar zijn ontdekker, wordt ook wel Jacobson's orgel genoemd. Het zit op het gehemelte. Het haalt de reukinformatie enerzijds uit de mond en anderzijds uit de neus. Alleen de zware geurdeeltjes die uit de mondholte komen, zijn echter bepalend. De deeltjes zijn afkomstig van de feromonen, die via verschillende lichaamsvloeistoffen worden uitgescheiden. Je hebt misschien het bekende trillen van de kaken en een gelijktijdig smakken en mogelijk schuimen gezien bij een reu. In dit geval heeft het mannetje de geur van een teef waargenomen.

Het hondenoog

Het invallende licht gaat door het hoornvlies naar de voorste oogkamer. De iris die zich daar bevindt, heeft de taak om de exacte hoeveelheid licht te regelen. In het midden van de iris bevindt zich de pupil, een cirkelvormige opening. Hierdoor kunnen de lichtstralen verder gaan. Een reflex regelt de mate waarin de pupil groter of kleiner wordt. Als het bijvoorbeeld zwak is, wordt de pupil zo groot mogelijk gezet om zoveel mogelijk lichtstralen op te vangen. Daarentegen wordt de pupil smaller gemaakt zodat de fotoreceptorcellen bij fel licht kunnen worden beschermd.
In het verdere verloop bereikt het licht de lens, waar de lichtstralen worden gebundeld. Met behulp van het glasachtig lichaam worden de lichtstralen op het netvlies geprojecteerd. Afhankelijk van de mate van kromming van de lens kan het beeld scherp of minder scherp zijn.

Er zijn speciale kenmerken in de verschillende rassen, vooral als het gaat om het gezichtsveld, vooral als het gaat om het gezichtsveld. Bij honden met een lange snuit is het gezichtsveld 270 graden. Aan de andere kant is het voor honden met ronde en platte gezichten slechts 220 graden. Ter vergelijking: bij ons mensen is het maar 180 graden.

Balans

Het evenwichtsorgaan is verantwoordelijk voor het evenwicht. Het zit in het binnenoor en is erg gevoelig. Het bestaat uit drie buizen. Deze zijn in een cirkel gebogen en gevuld met vloeistof. De buizen zijn ongeveer haaks op elkaar geplaatst. Dit gegeven maakt het mogelijk om elke draaibeweging te realiseren.