Waterzoekhond - specialist op het water

Er is een persoon verdwenen - familieleden maken zich grote zorgen omdat er water in de buurt is. De reddingswerkers worden gealarmeerd en mannen en vrouwen stappen met een hond in hun boot en rijden het water af. Alle ogen zijn op de hond gericht, want dit is de hoofdrolspeler op de boot. Geen van de aanwezigen ruikt wat de hond ruikt. Keer op keer draait de boot zijn systematische cirkels.
De hond wordt nerveuzer en begint te blaffen. Het geeft aan dat hij ergens zijn neus voor heeft opgestoken en zeker is. Nu gaat alles heel snel. Er wordt rekening gehouden met de stroming en de duikers worden gewaarschuwd. Het zoekgebied is nu beperkt, de eerste stap van het lokaliseren is voltooid en de hond heeft zijn pauze meer dan verdiend!
Dit is ongeveer hoe het zou kunnen gebeuren, uitgaande van een daadwerkelijke operatie waarbij een hond wordt gebruikt om een vermiste persoon te lokaliseren. De waterspeurhond zou dus ook heel goed omschreven kunnen worden als een waterspeurhond.

Wanneer wordt een waterzoekhond ingezet?

De waterzoekhond wordt ingezet wanneer wordt aangenomen dat de vermiste is verdronken in een waterlichaam. Helaas helpen getuigenverklaringen hier vaak niet veel en kunnen technische middelen als sonar en camera's niet altijd worden ingezet. De duisternis van een watermassa is net zo verzwarend, zodat duikers zich vaak alleen kunnen bewegen door te betasten. Onderschat ook de grootte van het gebied niet. Het zoeken is voor duikers erg inspannend en daarom ook precies gedefinieerd. Als de duikers hun tijd overschrijden, mogen ze pas de volgende dag opnieuw duiken. Met de waterzoekhond kan vrij snel een relatief groot gebied worden bestreken. Met de hulp van de hond kan worden gezorgd waar duikers gericht worden ingezet en daarmee natuurlijk middelen worden bespaard.

Wat ruikt de hond precies?

Deze vraag is nog niet definitief opgehelderd en zal zeker enige tijd en veel studies vergen om te voltooien. Sommigen gaan ervan uit dat de hond de geur van bederf kan waarnemen. Aan de andere kant zijn er zeer snelle vondsten, waar dit niet in zo'n korte tijd zou beginnen. Maar de theorie over huidschilfers, haren of iets dergelijks kan ook snel terzijde worden geschoven als je bedenkt dat een groot aantal zwemmers deze sporen ook kwijtraken, maar de hond ze niet laat zien. Wat alleen met zekerheid kan worden gezegd, is dat de honden erin slagen een lijk te lokaliseren op een diepte van maximaal 30/40 meter op een watermassa zonder stroming.

Hoe leert de waterzoekhond?

Voor de hond zou al het werk een groot spel moeten zijn, ondanks de ernst die erachter zit. Dit is de enige manier om later een hond te hebben die met plezier zijn werk doet omdat hij weet dat het het meer dan waard is en dat hij ervan geniet.
In het begin leert de hond de geur alleen op het land kennen en associeert deze vervolgens met het feit dat hij altijd hoog wordt beloond als hij deze geur in zijn gevoelige neus krijgt. Het kan dus zijn dat een hond altijd zijn favoriete speeltje zal zijn ontvangt zodra hij zijn buis heeft gevonden, die eerder is voorzien van een lijkwade, bijvoorbeeld door zijn menselijke partner. Met deze positieve bevestiging ontwikkelt de hond niet alleen plezier, maar ook een gezonde ambitie om precies die geur te vinden. Pas als de hond dit heeft begrepen en betrouwbaar kan aangeven welke geur hij op het land zoekt, gaat hij langzaam het water op.
In het begin hebben mensen de neiging om te zoeken in ondiep water op een diepte van enkele centimeters, tot ze later een paar meter kunnen. Mensen en honden worden in de loop van de tijd een steeds beter team, krijgen routine en weten dat ze elkaar kunnen helpen en vertrouwen.

Pas na een examen waarin het team op de proef wordt gesteld, mogen ze ook daadwerkelijk opdrachten aannemen. Natuurlijk moet elk team daarna in training blijven en zich regelmatig bewijzen.

Dankzij de onuitputtelijke moed van de reddingswerkers en hun honden staan deze opties voor redding, lokalisatie en berging tot onze beschikking. De meeste van deze teams werken op vrijwillige basis en offeren graag veel vrije tijd op om alleen goed opgeleide mens-hond teams in actie te brengen!