Hondenlijnen: verschillen in één oogopslag
Een verstandige hondenriem behoort tot de basisuitrusting van een hondenbezitter. Maar als je voor een schap in een speciaalzaak staat of op het web surft, word je vaak bijna overweldigd door de verscheidenheid. Ontdek hier welke verschillende soorten hondenriemen er te onderscheiden zijn.
Naar het hondenlijn assortiment
Verschillende materialen
Laten we eerst de drie meest voorkomende materialen introduceren en de voor- en nadelen bespreken; Nylon hondenriemen worden het meest gezien onder hondenbezitters. Deze lijnen zijn relatief goedkoop en presteren over het algemeen goed. Wat vooral leuk is voor designbewuste mensen is dat de lijnen in veel verschillende kleuren en met verschillende patronen verkrijgbaar zijn. De negatieve kant is echter dat de stof vaak vrij glad is en de riem zo snel door de hand kan glijden. Je hebt een betere grip met leren riemen, die meestal - vanwege de hogere prijs - ook beter verwerkt zijn. Dit is natuurlijk geen algemeen punt, maar vaak de naden van nylon lijnen zijn niet echt strak. De leren riem is als natuurproduct zeer stabiel en - bij goed onderhoud - bijna niet te scheuren. De zorg hierbij is het invetten van het leer, wat zorgt voor een goede duurzaamheid en het materiaal soepel houdt. Bij het kiezen van de juiste lijn moet u rekening houden met het gewicht en de kracht van uw hond.
Tot slot de kettinglijn, die veel minder vaak voorkomt dan de twee voorgaande soorten leiband. Deze lijnen bestaan uit min of meer fijne schakels en aan het uiteinde zit een leer/stoffen lus om aan vast te houden. Zo'n riem ziet er goed uit, maar is niet geschikt voor grote honden. Bovendien kan de lengte van de lijn niet worden gevarieerd, omdat de schakels uit de hand glippen als je hem kort houdt en je geen volledige "controle" over de hond hebt.
Verschillende soorten hondenriemen
De meest populaire lijn van allemaal is de riem. Deze lijn heeft aan beide uiteinden een karabijnhaak en op meerdere plaatsen zijn ringen verwerkt. Deze structuur maakt het mogelijk om een karabijnhaak aan de halsband te bevestigen en een karabijnhaak aan zo'n ring. Hierdoor ontstaat een lus die, afhankelijk van de maat, als handriem kan worden gebruikt of om de schouders kan worden gedragen, vandaar de naam "mantellijn".
Vervolgens komen we bij Moxon-lijnen, ook wel bekend als retriever-, slip- of field trail-lijnen. Deze hondenriemen hebben geen karabijnhaak die aan de halsband wordt gehaakt (de halsband), maar hebben een ring waardoor een uiteinde van de lijn wordt getrokken. De resulterende lus wordt over het hoofd van de hond geschoven en dient als vervanging voor de halsband. Deze lijnen zijn verkrijgbaar met of zonder een zogenaamde "stop": Dit onderdeel wordt gebruikt om ervoor te zorgen dat de lus op de hals van de hond niet eindeloos samentrekt en de hond niet kan stikken als er aan de lijn wordt getrokken. Moxon lijnen zijn verkrijgbaar in verschillende lengtes en materialen.
Flexi of oprolbare riemen worden ook vaak gezien, maar zijn niet langer de grote trend. Deze hondenriemen hebben een afrolmechanisme dat zich bevindt in een behuizing die de hondengeleider in de hand houdt. Deze techniek windt de lijn automatisch op naarmate de afstand kleiner wordt en rolt af als de hond wegloopt. Ook kun je bij de meeste uitvoeringen het bewegingsbereik beperken door de mogelijke lengte met een druk op de knop te beperken. De voordelen van deze lijn zijn dat deze niet meer kan doorhangen en dus ook in het modderige veld schoon blijft. Het nadeel is echter dat je niet dezelfde controle over de hond hebt als bij een "normale" lijn, die je handmatig kunt verlengen of inkorten.
Speciale lijnen
De "korte gids" is zowel te vinden op hondenshows als op tentoonstellingen, en minder vaak bij jagers. Deze lijn is eenvoudig van constructie en minder dan 15 meter lang. Het heeft een polsband aan het ene uiteinde en een karabijnhaak aan het andere uiteinde, dus het geeft de handler niet veel bewegingsruimte. Daarom is het minder geschikt voor normale wandelingen, maar eerder voor gelegenheden waarbij de hond continu moet lopen. Deze categorie omvat ook de showlijn, die ook erg dun is en vaak versierd met stenen of iets dergelijks. Het mag de hond niet afleiden, maar er ook niet saai uitzien, zodat het team een goed figuur slaat op de show. Het probleem hier is dat de hond wordt gestikt zodra hij in de lijn leunt. Daarom is het niet geschikt om te wandelen.
De "reddingslijn" heeft daarentegen een geïntegreerde kraag. De sluitingen zijn vaak gemaakt van materialen die niet het klikkende geluid van metaal maken - hoorn is een populaire keuze. Dankzij een speciale karabijnhaak kan de riem ook onder spanning worden losgemaakt, waarbij de halsband aan de riem blijft zitten. De hond kan snel en geruisloos worden losgelaten en loopt niet het risico verstrikt te raken in de halsband.
De sleepkabel wordt nog relatief vaak gebruikt. Deze lijnen worden gekenmerkt door hun lengte, die meestal 5 - 10 m is. Er zijn soorten met en zonder draagriem en met een beetje handigheid kun je ze ook zelf maken. Meestal is het breder dan normale lijnen, omdat het meer moet kunnen slepen over de grond. Het wordt vaak gebruikt bij speurwerk omdat het de hond ondanks aangelijnd voldoende vrijheid geeft. Dit is precies waar hondenbezitters met jachthonden hun voordeel mee doen. Aangezien dit echter meestal ongewenst is, is een dergelijke lijn een goede manier om de hond onder controle te houden, maar hem tegelijkertijd vrij te laten lopen.
