Vriendschap tussen hond en kind

Een vriendschap tussen kind en hond kan voor beide partijen een geweldige ervaring zijn. Er zijn echter een paar dingen, vooral voor de ouders, waar je vanaf het begin rekening mee moet houden, zodat beide partijen ontspannen en veilig kunnen opgroeien. Hier leest u precies waar u op moet letten.

Naar de hondenriemen en halsbanden

Belangrijke dingen eerst

Aan de hondenkant is niet het ras bepalend voor de juiste speelkameraad, maar het individuele karakter van de hond: je moet geen hond kiezen die niet graag onderdanig is of over het algemeen last heeft van jaloezie of stress. Aan de andere kant is een zachtaardige hond die evenwichtig en kalm is en verschillende situaties kan beheersen ideaal. Het is ook belangrijk dat hij al de nodige basisgehoorzaamheid heeft. Het tegelijkertijd hebben van een puppy en een baby is een dubbele stressfactor die moet worden vermeden. Met een puppy wordt het makkelijker als het kind minstens drie jaar oud is.

Verschillende statistieken tonen aan dat opgroeien met een hond zeker iets positiefs is: Honden maken kinderen blij, gezond en mentaal sterk en ze krijgen gesloten, verlegen kinderen om naar buiten te komen.

Algemene tips

Onder dit subitem willen we wat algemene informatie opsommen die het leven met een hond en kind gemakkelijker zal maken. Als de hond al in het gezin is voor de baby, moet je hem voor direct contact aan babydingen laten ruiken, zodat hij aan de geur went. Je moet hem ook bij de eerste ontmoeting aan het kind laten snuffelen. De volgende stap moet door elke ouder worden beslist: voor honden is wederzijds likken een belangrijke stap in de hechting en een vriendelijke hond zal proberen de baby te likken. Bacteriologisch gezien is de mond van de hond schoner dan de mond van een mens en bevat deze zelfs antibiotische stoffen. Dus als je de hond de baby laat likken (op een gecontroleerde manier natuurlijk),

Over het algemeen is het belangrijk dat de hond zich veilig kan terugtrekken: dit is vooral belangrijk wanneer het kind begint te kruipen en mobiel wordt. De gebieden waar de hond eet, rust en slaapt, moeten verboden zijn voor de peuter. Zo'n "binnenkennel" (wat positief betekent) is voor iedereen ontspannend, omdat de hond zijn rust heeft en de ouders weten dat zowel hond als kind veilig zijn. Trouwens, je kunt de aanwezigheid van het kind veranderen in iets positiefs voor de hond door er meer aandacht aan te besteden en het een paar traktaties te geven.

Overeenkomsten en binding

Nu gaat het om het versterken van de band tussen de twee. Dit is om meerdere redenen belangrijk: het schept vertrouwen, voorkomt agressie en vereist dat beide meer rekening houden met elkaar. Over het algemeen nemen veel honden de rol van opvoeder op zich wanneer er een baby in het gezin komt: ze ontwikkelen zich tot nuttige helpers en speelkameraadjes voor het opgroeiende kind.

Zo'n band komt vooral tot stand via joint ventures. Dit omvat passende spelletjes (bijv. apporteerspelletjes), liefdevolle strelingen en rustmomenten samen. Het belangrijkste is om de ontmoetingen voor jullie beiden zo aangenaam mogelijk te maken. Oudere kinderen moeten ook helpen de hond te trainen en verantwoordelijkheid te nemen. Dit omvat bijvoorbeeld het gaan wandelen of het oefenen van bepaalde trainingseenheden. Als ouders moet je echter altijd rekening houden met de machtsverhoudingen. Een zesjarige kan bijvoorbeeld wel een miniatuurpoedel aan, maar zeker geen wolfshond.

Rangschikking en verboden

Er is vaak controverse op dit punt, omdat er genoeg materiaal is voor meningsverschillen tussen hondenliefhebbers, zelfs zonder kinderen. Over het algemeen is bij het omgaan met kinderen en honden de rangorde in de "roedel" minder belangrijk, omdat hier het krachtprobleem ontstaat: in de natuur bepalen de wolven in de roedel onderling de rangorde, de roedelleider niet ingrijpen. Zodra de hond beseft dat het kind de dominantere rol niet kan vervullen, zal hij zich laten gelden. Als ouder wil je toch niet dat je driejarige dochtertje zelf vecht voor een hogere functie.

Daarom moet je niet verzanden in de volgorde van prioriteit, maar terugvallen op het vaststellen van verboden en regels: dergelijke verboden kunnen door iedereen in het peloton worden gemaakt en zijn onafhankelijk van de volgorde van prioriteit. Zo moeten de ouders de hond laten zien dat fysieke conflicten een absoluut taboe zijn en niet getolereerd worden.

Ze moeten optreden als bemiddelaar tussen het kind en de hond, en beide partijen gelijkelijk opvoeden en corrigeren. Zodra de hond weet dat de ouders competente partners en roedelleiders zijn, zal hij erop vertrouwen dat ze zich uit moeilijke situaties terugtrekken en hen de leiding laten nemen. Omdat de peuter te jong is om tot een bepaalde leeftijd op dezelfde manier op verboden te reageren, moeten de ouders hier ingrijpen. Dus als de baby de hond lastigvalt en de hond laat merken dat hij zich ongemakkelijk voelt, moet je dat niet doen. de hond straffen; in plaats daarvan moet je consequent en snel, maar nonchalant, het kind weghalen en hem leren de hond alleen te laten als hij dat niet wil.

Uw hond leert u te vertrouwen en voelt zich niet bedreigd door het kind. Stuur de hond daarom niet naar buiten of neem zijn speeltje niet mee als het bijvoorbeeld tegen het kind gromt: Dit zorgt alleen maar voor een negatieve band met het kind, wat een sterke impact kan hebben op de relatie in de toekomst.

Over het algemeen moet het dreigende gegrom niet worden bestraft: het is eerder een waardevol signaal in de communicatie tussen hond en kind of de ouders. De hond leert (als je reageert zoals zojuist beschreven) dat de ouders direct reageren op het gegrom en het kind weghalen of stoppen met het voor hem irritante gedrag. Op deze manier ontstaan er in de eerste plaats niet meer bedreigende situaties.