Hoe tussenwervelschijfziekte bij katten te behandelen?

Van katten is bekend dat ze er dol op zijn om hoog boven de vloer te zijn. Hun behendigheid en vermogen om te springen leent zich goed voor loungen op boekenkasten, planken en vensterbanken. Er zijn verschillende redenen waarom uw kat plotseling zou stoppen met klimmen. Een reden, vooral als de gedragsverandering van uw kat plotseling is, is een aandoening die tussenwervelschijfziekte of kortweg IVDD wordt genoemd.

Wat is tussenwervelschijfziekte bij katten?

Tussenwervelschijfziekte, zoals de naam al doet vermoeden, is een ziekte van de tussenwervelschijven van uw kat. De wervelkolom van uw kat bestaat uit afwisselende wervels en schijven. De wervels zijn de afzonderlijke botten en de schijven zijn in wezen schokdempers die elke wervel opvangen. Deze schijven zijn gemaakt van een stevige buitenlaag, terwijl de binnenkant meer gelei-achtig van consistentie is.

IVDD treedt op wanneer dit geleiachtige interieur naar buiten wordt geduwd (of hernia, vandaar de term hernia) in het ruggenmerg. Het grootste probleem hiermee is dat het ruggenmerg van uw kat hun zenuwen huisvest. Bij een hernia kunnen de zenuwen bekneld raken. Dit kan leiden tot iets kleins als nek- of rugpijn en zo ernstig als gedeeltelijke of totale verlamming. IVDD komt vrij vaak voor bij honden, vooral die met kortere benen, maar het komt voor bij katten, hoewel mogelijk, is zeldzamer.

Wat veroorzaakt tussenwervelschijfziekte bij katten?

In enkele gevallen kan een schijf na verloop van tijd verkalken of vezeliger worden. Wanneer dit gebeurt, neemt de integriteit van de schijf af en lopen ze meer risico op hernia.

Vaker kan een trauma door een impact (zoals vallen van een grote afstand of geraakt worden door een voertuig) de schijf doen scheuren, waardoor het binnenste gedeelte kan uitbreken. De meest voorkomende plaatsen voor een hernia bij uw kat zijn in de nek en het midden van de rug.

Wat zijn de symptomen van tussenwervelschijfziekte bij katten?

De symptomen van uw kat zijn afhankelijk van waar de hernia zich in hun ruggengraat bevindt. Ze kunnen ook in ernst variëren, afhankelijk van hoe erg de zenuwen worden bekneld.

Meer subtiliteit, u zult merken dat uw kat misschien stopt met het eten van hun voedsel. Extreme pijn kan leiden tot gebrek aan eetlust. Ook het naar beneden leunen van hun hoofd om uit een kom op de grond te eten, kan veel stress op de nek van de kat veroorzaken.

Bovendien merkt u misschien dat uw kat stopt met zichzelf te verzorgen zoals vroeger. Als uw kat rugpijn heeft, kan het ongemakkelijk zijn om zich in een strakke bal te wringen om bepaalde te reinigen gebieden te bereiken. Als uw kat stopt met zichzelf te verzorgen, begint u misschien te merken dat hun vacht vettig en gematteerd is en dat ze roos hebben.

Hoe wordt tussenwervelschijfziekte bij katten gediagnosticeerd?

Wanneer u uw kat naar de dierenarts brengt voor vermoedelijke IVDD, zal de dierenarts eerst de rug van uw kat palperen. Door dit te doen, zijn ze op zoek naar tekenen van pijn. Deze tekenen kunnen zo openlijk zijn als het sissen of vocaliseren van uw kat, maar ze kunnen ook subtieler zijn, zoals de spieren van uw kat die samentrekken als er op een pijnlijk gebied wordt gedrukt.

Uw dierenarts zal ook het gevoel van proprioceptie van uw kat controleren. Dit is gewoon een groot woord voor weten waar je bent in de ruimte. Uw dierenarts zal de poten van uw kat omdraaien en zal zien hoe snel ze hun pootplaatsing corrigeren. Als uw kat een vertraagde tijd heeft of niet eens probeert zijn poot recht te zetten, wijst dat op een zenuwprobleem.

Een ander handig hulpmiddel voor uw dierenarts is de gangbeoordeling. Dit is gemakkelijk te doen voor honden, maar kan lastiger zijn voor katten. De meeste katten kunnen niet aangelijnd zijn door een gang op en neer te lopen zoals een hond dat kan. Gelukkig leven we in een prachtig tijdperk van technologie. U kunt thuis gemakkelijk een video maken van de 'normale' gang van uw kat en deze tijdens het bezoek voor uw dierenarts afspelen.

Een andere truc om snel te beoordelen of er een zenuwcomponent is of niet, is door de diepe pijnreactie van uw kat te controleren. Om dit te doen zal uw dierenarts lichtjes in de tenen van uw kat knijpen. Niet hard, net genoeg om te zien of uw kat probeert zijn poot weg te trekken.

Beeldvorming kan ook een nuttig diagnostisch hulpmiddel zijn. Röntgenfoto's of röntgenfoto's kunnen andere verwondingen helpen uitsluiten en kunnen uw dierenarts laten zien of twee wervels dichter bij elkaar staan dan andere, wat pijn kan veroorzaken. Röntgenfoto's laten echter geen veranderingen in de tussenwervelschijven van uw kat zien. Om de schijven van uw kat volledig te waarderen, zou geavanceerde beeldvorming zoals een MRI- of CT-scan nodig zijn.

Hoe wordt tussenwervelschijfziekte bij katten behandeld?

Als uw kat de diagnose IVDD heeft, zal uw dierenarts een behandelplan opstellen op basis van de ernst van hun geval.

In milde gevallen zal uw dierenarts pijnstillers en ontstekingsremmende medicijnen voorschrijven. Als uw dierenarts heeft een therapie koude laser kunnen zij ook aan dat om hulp te verlagen pijn en ontsteking en om hulp te versnellen de genezing tijd. Acupunctuur wordt soms ook gebruikt als alternatieve therapie.

Als het geval van uw kat ernstiger is, kan een operatie nodig zijn om de hernia te corrigeren. Dit is een zeer gespecialiseerde procedure en er is een dierenarts nodig om deze uit te voeren.

Ongeacht de ernst van het probleem, als behandeling wordt gezocht en het ruggenmerg van uw kat niet ernstig beschadigd is (dwz uw kat heeft nog steeds die diepe pijnreactie die eerder is genoemd), is een volledig herstel meestal mogelijk.