Oorinfecties behoren tot de meest voorkomende gezondheidsproblemen bij honden, vooral bij bepaalde rassen. Er zijn een handvol veelvoorkomende redenen voor oorinfecties bij honden, en de meeste reageren goed op de behandeling. Gelukkig zijn oorinfecties zelden ernstig en kunnen ze meestal worden behandeld met gemakkelijk verkrijgbare medicijnen.
Wat zijn oorontstekingen bij honden?
Oorinfecties treden op wanneer talg, was, haar, vocht en vuil zich ophopen in de gehoorgang, wat de perfecte voedingsbodem vormt voor gist en bacteriën.
Het zichtbare deel van het oor van een hond (de huidflap of punt) wordt de oorschelp genoemd. De binnenkant van het oor van de hond die van buitenaf te zien is, wordt de uitwendige gehoorgang genoemd. Dit deel begint met het verticale kanaal, neemt dan een bocht en wordt het horizontale kanaal. Het volgende is een dun stukje weefsel dat het trommelvlies (trommelvlies) vormt. Het trommelvlies scheidt het uitwendige kanaal van het midden- en binnenoor van de hond.
Oorinfecties beginnen vaak in de uitwendige gehoorgang, die zowel de verticale als de horizontale kanalen omvat. De bekleding van het kanaal produceert talg (olie) en was.
Symptomen
Honden met oorontstekingen hebben de neiging om specifieke symptomen te vertonen.
- Vaak hoofd schudden
- Krabben aan oren
- Geur uit oren
- Overtollig vuil in de oren en/of afscheiding uit de oren
- Rode, geïrriteerde oren (soms pijnlijk)
- Korstjes en/of haaruitval rond oren (door krabben)
- Hoofdkanteling (vooral als het trommelvlies is gescheurd)
Complicaties van chronische of onbehandelde oorinfecties
Als een oorontsteking onbehandeld blijft, kan verdere schade aan het oor optreden. Ernstige complicaties kunnen optreden als een oorontsteking zich buiten de uitwendige gehoorgang naar het binnen-/middenoor verspreidt. Gehoorverlies, verlamming van de aangezichtszenuw, vestibulaire disfunctie, oogproblemen en andere problemen kunnen optreden.
Een hond met een onbehandelde oorontsteking kan een auditief hematoom ontwikkelen. Dit gebeurt wanneer een hond zijn hoofd zo veel schudt dat een vat in de oorklep (oorschelp) barst en bloed de oorklep vult. De oorschelp ziet eruit als een kussen of een waterballon en een dierenarts zal het oor moeten behandelen (soms operatief).
Chronische oorinfecties kunnen ervoor zorgen dat de huid van de gehoorgang verdikt en littekens krijgt. Het kanaal zelf wordt gesloten (stenotisch), waardoor het nog moeilijker wordt om de infecties te behandelen. In het ergste geval raden dierenartsen een operatie aan om de gehoorgang te verwijderen en het oor permanent te sluiten, een procedure die totale gehoorgangablatie en bulla-osteotomie wordt genoemd (bekend als TECA).
Oorzaken
Wanneer overtollige bacteriën en/of gisten in de gehoorgang groeien, raakt de uitwendige gehoorgang ontstoken; dit wordt otitis externa genoemd.
- Honden met slappe oren kunnen vatbaarder zijn voor oorinfecties dan honden met rechtopstaande oren. Bepaalde hondenrassen, zoals Basset Hounds en Cocker Spaniels, zijn bijzonder vatbaar voor oorinfecties.
- Sommige honden scheiden meer oorsmeer en talg af dan andere. Sommige hebben te veel haar in de oren. Deze aandoeningen maken de oren meer kans op het ontwikkelen van infecties.
- Honden met allergieën hebben meer kans op oorinfecties omdat ontsteking in de oren secundair aan allergieën kan optreden.
- Honden die veel zwemmen, kunnen overtollig vocht in hun oren hebben, wat leidt tot overgroei van bacteriën en/of gisten.
Een diagnose krijgen
U moet uw hond naar de dierenarts brengen bij het eerste teken van een oorontsteking. Doorgaans zal de dierenarts of dierenarts-technicus een wattenstaafje gebruiken om een monster van het oorafval / de afscheiding te verkrijgen. Het monster wordt onder een microscoop onderzocht om te bepalen of er gist of bacteriën aanwezig zijn. Dit proces wordt vaak oorcytologie genoemd en is een belangrijk diagnostisch hulpmiddel.
De aanwezigheid van gist, bacteriën of beide bevestigt een diagnose van een oorontsteking. Honden met gistgerelateerde oorinfecties hebben vaak donkerbruin of zwart vuil in de oren. Honden met bacteriële oorinfecties kunnen geelbruin vuil of pus in de oren hebben. Zonder microscopisch bewijs kan men echter niet zeker zijn van het type oorontsteking dat aanwezig is.
Behandeling
Zodra een oorontsteking is vastgesteld, zal uw dierenarts de juiste behandeling en manieren bespreken om herhaling te voorkomen. In veel gevallen zal uw dierenarts de oren van uw hond schoonmaken. Als er overmatig oorhaar is, kan het worden geplukt (als de oren van uw hond niet te pijnlijk zijn). Het verwijderen van overtollig vuil/afscheiding/haar is over het algemeen een belangrijke stap om het genezingsproces te beginnen en medicijnen te laten werken.
Uw dierenarts kan vloeibare oormedicatie voorschrijven die rechtstreeks in de oren moet worden geplaatst. Meestal moet u de oormedicatie één tot drie keer per dag aanbrengen. U kunt ook naar huis worden gestuurd met oorreiniger of oorspoeloplossing en laten zien hoe u de oren van uw hond regelmatig schoonmaakt.
Een of meer orale medicatie (bijv. antibiotica, ontstekingsremmers) kan ook worden voorgeschreven door uw dierenarts. Dit hangt af van de ernst van de infectie en de beslissing van uw dierenarts over de beste behandeling.
Het is erg belangrijk om de aanbevelingen van uw dierenarts op te volgen als het gaat om het behandelen van oorinfecties. Anders kunnen zich ernstige en mogelijk onomkeerbare complicaties ontwikkelen. Stop de behandeling niet voortijdig als u denkt dat de infectie verdwenen is. Als u denkt dat uw hond beter is, of als de behandeling niet lijkt te werken, neem dan contact op met uw dierenarts voor advies.
Probeer de oorontsteking van uw hond niet te behandelen met huismiddeltjes zonder het advies van uw dierenarts. Het trommelvlies kan gescheurd zijn, waardoor het gevaarlijk is om iets in het oor te steken.
Net zoals het essentieel is dat u de aanbevolen behandelingen van uw dierenarts volgt, is het ook erg belangrijk dat u uw hond terugbrengt voor nieuwe controles indien aanbevolen (of als de oren niet verbeteren).
Honden met chronische oorontstekingen hebben levenslang onderhoud nodig. Er is geen "geneesmiddel" voor chronische oorinfecties. In plaats daarvan gaat het erom de oren schoon te houden, allergenen tot een minimum te beperken en te voorkomen dat infecties uit de hand lopen. Sommige honden zullen om de paar maanden of meer naar de dierenarts moeten voor de behandeling van oorinfecties.
Preventie
Thuis is het aan jou om herhaling van oorontstekingen te voorkomen. Als de oorinfecties van uw hond het gevolg zijn van allergieën, lees dan hoe u kunt helpen om de allergieën onder controle te houden.
Ongeacht de oorzaak van de oorontsteking, een van de belangrijkste dingen die u kunt doen om herhaling te voorkomen, is om te beginnen met een oorreinigingsregime. Vraag uw dierenarts om een goede oorreiniger aan te bevelen die zacht is en de oren droogt.
De meeste dierenartsen raden een wekelijkse oorreiniging aan terwijl de oorontsteking nog aanwezig is. Nadat de oorontsteking beter is geworden, moet u de oren minstens één keer per week thuis controleren. Oren moeten voorzichtig worden schoongemaakt wanneer u vuil ziet. Voor honden die vatbaar zijn voor het ontwikkelen van oorinfecties, moet u een regelmatig schema krijgen om de oren schoon te maken. Maak minder of meer schoon, afhankelijk van de behoeften van uw hond.
Als uw hond de neiging heeft om haar in de gehoorgang te krijgen, moet het haar regelmatig worden geplukt (meestal om de 2 maanden of zo, afhankelijk van de groeisnelheid). Vraag een dierenarts, dierenartsassistent of hondentrimmer om je te laten zien hoe. Of maak regelmatig afspraken om een hondentrimmer de oren van uw hond te laten plukken.
