Dierenartsen schatten dat maar liefst 20 procent van alle honden op enig moment in hun leven last heeft van oorinfecties. Hondenoren zijn er in alle soorten en maten, van rechtopstaande oren tot slappe of pluizige oren met haar erin. Ondanks het uiterlijk van de buitenkant, is de oorstructuur en hoe honden horen in alle rassen vrij gelijkaardig.
Wat is een oorontsteking bij honden?
Bij oorontstekingen of andere oorproblemen gaat het meestal om een ontsteking van de gehoorgang. Het veroorzaakt extreem ongemak en kan in sommige gevallen het gehoor van uw huisdier beschadigen. De gehoorgangen van honden hebben de vorm van een L en houden gemakkelijk vocht of vreemd materiaal zoals graszaden in het kanaal vast. Dat creëert de perfecte plek voor bacteriën, schimmels en oormijten om zich te vestigen en problemen te veroorzaken. Interessant genoeg zijn allergieën vaak verantwoordelijk voor veel oorinfecties.
Tekenen van oorinfecties bij honden
Wat het probleem ook veroorzaakt, oorproblemen bij honden hebben zeer vergelijkbare tekenen van angst. Deze kunnen op zichzelf of in combinatie voorkomen, dus wanneer u symptomen ziet, is het het beste om uw hond naar de dierenarts te brengen voor een onderzoek. Honden mogen:
- Schud hun hoofd heel vaak of op vreemde tijden
- Kras het aangetaste oor
- "Kantel" het hoofd naar de pijnlijke kant
- Duizelig worden en omvallen
- Loop in cirkels
Constant hoofdschudden kan de oorklep beschadigen en een hematoom veroorzaken. Wanneer dat gebeurt, kan het opzwellen als een gigantische bloedblaar, waardoor de huid opzwelt met bloed en serum. Soms is een operatie nodig om dit te corrigeren.
Oorzaken van oorinfecties
Er zijn een paar verschillende soorten infecties die allemaal in het oor van de hond kunnen voorkomen. Oorinfecties bij honden kunnen worden veroorzaakt door parasieten (zoals oormijten), allergieën voor voedsel of het milieu, de oren van de hond, hyperkeratinisatie, endocriene ziekten zoals hypothyreoïdie, immuungemedieerde ziekten en meer. De meest voorkomende soorten oorinfecties zijn:
- Gistinfecties maken het oor van de hond heet, rood en "smoezelig". Dit type infectie ruikt vaak ranzig. Een dikke, donkere of wasachtige afscheiding die wordt gekenmerkt door een kenmerkende muffe geur is een teken van gist- of schimmelinfectie.
- Bacteriële infecties veroorzaken een vervelende lichtbruine, gele, groene of bloederige afscheiding. Dergelijke infecties komen vrij vaak voor bij honden. Een acute bacteriële infectie is vaak te wijten aan het stafylokokkenorganisme en de afscheiding zal lichtbruin zijn. Chronische bacteriële infecties kunnen worden veroorzaakt door het proteus-organisme en zullen meestal resulteren in een gele afscheiding. Ten slotte kunnen ze worden veroorzaakt door het Pseudomonas-organisme, een ernstige bacterie die resistent is gebleken tegen veel antibiotica.
- Oormijten kunnen de binnenkant van het oor bedekken met een zwarte tot bruine, plakkerige of kruimelige afscheiding. De kleine beestjes leven van binnen en bijten in het vlees van de gehoorgang. De mijten kunnen huisdieren afleiden met de resulterende jeuk. Oormijten verspreiden zich gemakkelijk van kat op hond (en weer terug). Als een van uw huisdieren last heeft van de insecten, moet u de rest van de harige bemanning ook behandelen.
Soorten honden met het grootste risico
Honden die vatbaar zijn voor allergieën (voedsel of milieu) of zware slappe oren hebben, zoals cocker-spaniëls, zijn vatbaar voor oorinfecties. Sommige huisdieren die vaak gaan zwemmen, kunnen er ook vatbaar voor zijn.
Behandeling
De beste gok als u een oorontsteking vermoedt, is om uw hond naar het kantoor van de dierenarts te brengen voor een examen. Door het verkeerde medicijn in de oren van uw huisdier te doen, kan het probleem verergeren of zelfs het gehoor van een hond beschadigen. Daarom raden we af om vrij verkrijgbare oormedicatie te kopen om de oorinfecties van uw huisdier te behandelen. Deze zijn vaak niet effectief en zorgen ervoor dat de pijnlijke oorontsteking van uw huisdier niet goed wordt behandeld. Ernstige infecties met pijnlijke oren kunnen vereisen dat honden worden verdoofd, zodat een grondige reiniging kan worden uitgevoerd. De meeste veterinaire oormedicijnen gaan rechtstreeks in het oor, maar in ernstige gevallen waarin een binnenoorontsteking kan worden vermoed, kunnen ze ook enkele weken orale antibiotica voorschrijven.
Sommige huisdieren kunnen hun hele leven vatbaar zijn voor oorinfecties en deze vereisen dat eigenaren zeer proactief zijn om een huisdier naar de dierenarts te brengen bij het eerste teken van een oorontsteking. Bij huisdieren met ernstige oorontstekingen of mensen die vatbaar zijn voor chronische oorontstekingen, kan er inwendige oorbeschadiging optreden die geavanceerde diagnostiek en behandelingen vereist, waaronder een bezoek aan de specialist, CT-scans en/of binnenoorscopings.
Honden met een vacht die in hun oren groeit (zoals poedels, shih tzus, cocker-spaniëls en Lhasa apsos) kunnen de vacht periodiek laten uittrekken om de luchtcirculatie te vergroten, wat infecties kan helpen voorkomen. Vraag uw trimmer of dierenarts om aan te tonen dat u of een professional een goede oorverzorging kan behouden.
Hoe oorinfecties te voorkomen?
Bespreek met uw dierenarts manieren om de oorinfecties van uw huisdier te helpen voorkomen. Voor sommige huisdieren kan periodieke reiniging met een oorreiniger van uw dierenarts nuttig zijn of als uw huisdier gevoelig is voor oorhaar, overweeg dan om de oren van uw hond te laten plukken wanneer ze zijn verzorgd.
Als de oorinfecties van uw huisdier chronisch zijn of schijnbaar verband houden met allergieën, kan uw dierenarts een recept voor een voedselallergie-dieetproef of een bezoek aan een veterinaire dermatologiespecialist aanbevelen.
Het belangrijkste om te onthouden over oorinfecties bij huisdieren is om ze bij de eerste melding van een probleem naar uw dierenarts te brengen en om ijverig terug te komen voor nieuwe controles en het geven van medicijnen zoals voorgeschreven. Als uw huisdier vatbaar is voor chronische oorinfecties, besef dan dat een meer langetermijnbeheerplan kan bestaan uit een proef met een voedselallergiedieet of allergietesten of meer geavanceerde diagnostiek.
