Velen van ons, of we nu Engels of westers rijden, leren onze eigen paarden te berijden of zitten op een schoolmeester, terwijl ze waarschijnlijk leren rijden met een trensbit. Mijn eigen paard gaat comfortabel in een eenvoudige, holle mondtrens met gewrichten, gebruikt met rubberen bitbeschermers zodat haar lippen niet bekneld raken. Ook als je niet zo begint, is de kans groot dat je ergens op het pad van je rijopleiding met een trens rijdt. Weten hoe het trensbit werkt, is nuttig bij het ontwikkelen van effectieve teugelhulpmiddelen en voorkomt dat het ineffectief of te hard is voor de mond van uw paard.
Hoewel de basisactie van de meeste trensbits hetzelfde is, moet je soms een paar verschillende bitten proberen om er een te vinden waar je paard zich prettig bij voelt. Soms kan het wat tijd kosten om het juiste bit te kiezen, zelfs als je tussen trensen kiest.
- 01
Basisprincipes van de trens
Een trensbit heeft een recht of verbonden mondstuk met ringen aan elk uiteinde van het mondstuk. Er zijn veel verschillende soorten trensbits. De basisstructuur is voor iedereen hetzelfde en de basisactie in de paardenmond is vergelijkbaar, met enkele subtiele aanpassingen. Het trensbit wordt beschouwd als een relatief zacht bit. De toevoeging van draadomwikkeling of andere soortgelijke variaties in het mondstuk kan het veel harder maken.
- 02
Wat gebeurt er als je aan de teugels 'trekt'?
Wanneer aan de teugels wordt getrokken, wordt er druk uitgeoefend op het gebied van het tandvlees dat geen tanden heeft, de staven van de mond. Deze opening bevindt zich tussen de voortanden die gras maaien, en de achterste tanden, die het voedsel vermalen. Een goed passend bit zit comfortabel in deze opening, net voor de slijptanden. Af en toe zal een paard problemen hebben met het comfortabel dragen van een bit en het kan zijn dat er kleine tanden, wolventanden, getrokken moeten worden of dat er een zitje moet worden gemaakt.
- 03
Hoe het paard reageert op de signalen
De eenvoudige trens oefent druk uit op de tralies van de mond van het paard. Er is nergens anders druk op het hoofd van het paard en er komt geen hefboomwerking in het spel zoals bij een stoeprandbit. Wanneer je recht naar achteren trekt, zal het paard begrijpen dat gelijke druk aan beide kanten van zijn mond betekent om te stoppen. Een trek naar rechts, die druk uitoefent op de rechter balk, betekent naar rechts draaien en een trek naar links betekent natuurlijk naar links draaien.
Als je leert om je te verfijnen teugelhulpen, ze te combineren met het gebruik van uw stoel en beenhulpen leert u om uw paard voor dingen zoals been opbrengsten, cue half-passes, lood veranderingen, veranderingen van de gang en andere meer geavanceerde rijvaardigheden. Terwijl je in het begin misschien gewoon aan de teugels 'trekt', zul je in korte tijd veel subtielere signalen leren geven die wel door het paard kunnen worden gevoeld, maar voor de gemiddelde waarnemer bijna onmerkbaar zijn.
- 04
De functie van bitringen:
Een trensbit heeft een recht of verbonden mondstuk met ringen aan elk uiteinde van het mondstuk. De ringen op een trens kunnen D-vormig zijn of een klein stukje naar boven of beneden steken, zoals een trens met volledige wang en Fulmer-trens. De ringen kunnen verschuiven of aan het mondstuk worden bevestigd. De schachten loodrecht op het mondstuk op de volle wang en de stutten voorkomen dat het bit door de mond van het paard glijdt. Grote leren of rubberen schijven kunnen worden gebruikt om te voorkomen dat het bit ook langs de zijkanten van de mond van het paard schuurt. De ringen kunnen het gewicht van het bit beïnvloeden en voorkomen dat het bit zijwaarts door de mond van het paard trekt.
- 05
Hoe mondstukken verschillen?
Bitten met scharnierende mondstukken hebben een notenkrakereffect, terwijl rechte mondstukken de druk gelijkmatig over tong en staven verdelen. Een eiertrens heeft ovale ringen en het mondstuk wordt dikker naarmate het de ringen nadert. Deze bitten behoren tot de mildste omdat ze de druk van de teugelhulp over een groter deel van het stuur verdelen. Over het algemeen geldt: hoe dikker het mondstuk, hoe milder het bit. Een paard met een grote tong of een laag gehemelte kan zich ongemakkelijk voelen in een bit met een dik mondstuk.
De Franse schakel wordt beschouwd als de mildste gelede trens. De Dr. Bristol-link, hoewel hij er hetzelfde uitziet, is veel ernstiger, vanwege de manier waarop de plaat in het midden van het bit constant in contact is met de tong - plat of onder een hoek, afhankelijk van hoe de rijder de beetje aan het hoofd.
- 06
Verscheidenheid
Lees ook: 6 veelvoorkomende soorten Engelse bittenTrens kan hol zijn om het gewicht te verminderen, flexibel, gedraaid, verbonden met een of meer schakels, sleutels of rollen hebben, vierkant of ovaal zijn, of een combinatie van vormen en verbindingen hebben. Mullen mondbitjes zijn van begin tot eind even breed. Draadbits zijn vrij dun en met draad omwikkelde bits dragen bij aan de scherpte van de druk op de staven van de mond.
Al deze variaties zijn bedoeld om de teugelhulpmiddelen te verbeteren. Verschillende metalen en materialen kunnen worden gebruikt om het paard aan te moedigen het bit naar zijn smaak te accepteren of om de speekselvloed aan te moedigen. Koper, zoet ijzer, vulcaniet en andere synthetische stoffen kunnen worden gebruikt. Sommige bitten, die vaak worden gebruikt om een jong paard te leren het bit vast te houden, zijn gearomatiseerd.
- 07
De veelzijdigheid van trensen
Trenzen zijn vaak het eerste bit dat een paard draagt. Velen zullen hun hele leven bereden worden met een trensbit.
