Dwergklauwkikker: soortprofiel

Dwergklauwkikkers zijn bruin of dof groen van kleur met donkere vlekken. Ze hebben drie klauwtenen aan hun achterpoten die ze gebruiken om rottend voedsel te scheuren. Deze kikkers zijn er in overvloed in vijvers en rivieren in het zuidoostelijke deel van Sub-Sahara Afrika (Nigeria en Soedan tot Zuid-Afrika). Populaties zijn helaas ook geïntroduceerd in geïsoleerde plaatsen in Noord-Europa, Zuid-Europa en Europa. De vereisten van deze volledig in het water levende kikkers lijken veel op het houden van een gemeenschappelijk, tropisch zoetwateraquarium. Ze zijn gemakkelijk te verzorgen en goed voor een beginnende kikkerhouder, maar hun aquarium heeft onderhoud nodig en het is geen goed idee om ermee om te gaan.

Gedrag en temperament van dwergklauwkikkers

Dwergklauwkikkers zijn niet zoals andere huisdierenkikkers, omdat ze niet veel of helemaal niet moeten worden behandeld. Omdat ze waterbewoners zijn als vissen, zijn ze gewend aan een gewichtloze omgeving; hun skeletsystemen houden zichzelf niet goed overeind wanneer ze worden blootgesteld aan normale zwaartekracht.

Ze kunnen zowel in groepen als binnen een gemeenschap van tropische vissen worden gehouden. De vissen moeten ongeveer even groot zijn als de kikkers. Als de vissen kleiner zijn, kunnen de kikkers proberen ze op te eten; als de vissen groter zijn, kunnen ze proberen de kikkers op te eten. Ze kunnen in groepen worden gehouden of met vreedzame gemeenschapsvissen die ongeveer even groot zijn, maar zorg ervoor dat de tank dienovereenkomstig groter wordt. Maak de tank van je kikker echter niet overvol, omdat dergelijke omstandigheden hen onder druk zetten en tot gezondheidsproblemen kunnen leiden.

De volwassenheid wordt bereikt na ongeveer negen maanden. Mannetjes ontwikkelen klieren die eruitzien als kleine roze of witte bultjes achter de voorpoten. De mannetjes zullen ook zingen of neuriën wanneer ze proberen een partner aan te trekken. De vrouwtjes zijn meestal iets groter dan de mannetjes en hebben een meer prominente bult tussen de achterpoten, waar de cloaca zich bevindt.

Dwergklauwkikkers gebruiken hun handen om voedsel in hun mond te duwen. De kikkers zijn gierachtige aaseters die jagen op bijna alles wat leeft, sterft of dood is en elk soort organisch afval; ze gebruiken hun gevoelige vingers en reukvermogen om voedsel te vinden.

De dwergklauwkikker huisvesten

Deze kikkers leven voornamelijk op de bodem van hun tanks en moeten af en toe naar de oppervlakte kunnen komen voor lucht. Dwergklauwkikkers hebben geen grote tank nodig; laat ongeveer een gallon per kikker toe. Vermijd hoge, diepe tanks, want de kikkers moeten gemakkelijk naar de oppervlakte kunnen om te ademen. Laat een luchtzak tussen de bovenkant van het water en het tankdeksel. Ook is een goed sluitend deksel een noodzaak, aangezien deze kikkers zullen proberen te ontsnappen. Dwergklauwkikkers moeten worden bewaard bij temperaturen tussen 75 en 27°C (24 tot 27°C).

Deze kikkers hebben graag verstopplekken, dus gebruik levende planten of zijden planten in het aquarium. Je kunt ook schuilplaatsen bieden met aquariumdecoraties, drijfhout of kleine terracotta plantenpotten die op hun zijkant zijn geplaatst. Alle versieringen, inclusief kunstmatige planten, moeten glad zijn om de tere huid van de kikkers niet te beschadigen. Het voorzien van een landingsplaats of een bron van drinkwater is niet nodig, aangezien dwergkikkers volledig in het water leven.

Zorg ervoor dat u nooit zeep of reinigingsmiddelen gebruikt om de tank of eventuele emmers of andere werktuigen die bij tankonderhoud worden gebruikt, schoon te maken. Amfibieën hebben een zeer poreuze huid en kunnen gemakkelijk worden vergiftigd door chemicaliën en wasmiddelen. Dwergklauwkikkers mogen ook niet worden gehanteerd omdat de oliën en zouten van mensenhanden ook een gevaar vormen. Als je kikkers moet vangen om ze te verplaatsen, gebruik dan een plastic kruik om ze samen met wat water op te scheppen of trek poedervrije, niet-reactieve nitril-chirurgische handschoenen aan.

Gebruik alleen gedechloreerd water in de tank en conditioner druppels uit de dierenwinkel. Filtratie is niet strikt noodzakelijk als u alleen kikkers in de tank houdt; frequente gedeeltelijke waterverversingen zijn voldoende. Als u vissen aan de tank toevoegt, is een filter nodig. Gebruik er een die het water zo min mogelijk verstoort, aangezien kikkers de voorkeur geven aan stilstaand water, en zorg ervoor dat de kikkers niet vast kunnen komen te zitten in of achter de inlaat/filter of dat ze gemakkelijk kunnen verdrinken.

Substraat

Gebruik zand of glad grind op de bodem van de tank. Gebruik geen zeer grote grind of steen, omdat uw kikkers hun poten tussen de grindstukken kunnen bekneld raken. Zorg er ook voor dat de kikkers het zand of grind niet binnenkrijgen tijdens het voeren. Als dit gebeurt, kunt u een ander formaat grind proberen of een klein schoteltje op het grind gebruiken. Deze slimme oplossing omvat het gebruik van een tang of een druppelaar om de etenswaren direct op het gladde oppervlak van de onderwaterschotel te plaatsen.

Eten en water

Dwergklauwkikkers zijn bodemvoeders, dus ze moeten zinkend voedsel krijgen. Levend of bevroren voedsel of gevriesdroogd voedsel kan worden gebruikt, en roteren door een variëteit werkt het beste. Bloedwormen, tubifex-wormen, watervlooien, artemia, zwarte wormen of gehakte (hapklare) regenwormen worden geaccepteerd. Dwergklauwkikkers slikken het voedsel door en slikken het heel door. Deze kikkers accepteren zelden voedsel in vlokken; sommigen accepteren gepelleteerd voedsel (kikkerspecifieke pellets), maar deze oplossende items kunnen het water snel vervuilen. De dwergklauwkikkers van uw huisdier moeten een of twee keer per dag worden gevoerd.

Veelvoorkomende gezondheids- en gedragsproblemen

Gezonde kikkers zijn actieve zwemmers die zich vaak verstoppen en heldere ogen en een gladde huid hebben. Deze amfibieën zijn echter vatbaar voor twee soorten infecties: bacteriën en schimmels. De tekenen van het meer ernstige type, de schimmelinfectie, omvatten een witte groei die lijkt op katoen op de huid, evenals verkleurde ogen.

Systemisch gezien krijgen kikkers in gevangenschap vaak een ziekte die waterzucht of bloat wordt genoemd; medisch gezien staat de aandoening bekend als oedeem, hydropsie, opgeblazen gevoel of ascites. Amfibie-experts begrijpen deze ziekte nog niet, maar er wordt gedacht dat het verband houdt met een onbalans van het lymfestelsel, waardoor lichaamsvloeistoffen niet kunnen worden afgevoerd die zich vervolgens ophopen. Kikkers met de bloat zien eruit als overvolle ballonnen. Waterkwaliteit en opgeloste minerale niveaus kunnen verband houden.

Als een huisdierenkikker een bacteriële infectie heeft, kan dit te wijten zijn aan een slechte waterkwaliteit in de tank. Een bacteriële infectie wordt gekenmerkt door troebele ogen en roodheid of zweren op de huid. Beide aandoeningen vereisen onmiddellijke aandacht van een aquatische dierenarts en zullen, indien niet behandeld, uiteindelijk fataal zijn.

Je dwergklauwkikker kiezen

Kikkers kunnen lieve huisdieren zijn, maar kikkers in het wild worden geconfronteerd met bevolkingsafname en uitsterven, grotendeels als gevolg van menselijke activiteiten. Helaas draagt de handel in huisdieren waarschijnlijk bij aan de wereldwijde uitstervingscrisis van amfibieën, samen met de verspreiding van een verwoestende infectie door Chytrid-schimmel.

Om deze reden moet je alleen kikkers kopen waarvan je zeker weet dat ze lokaal in gevangenschap zijn gefokt en worden getest om aan te tonen dat ze vrij zijn van ziekten. Het is misschien onmogelijk om kikkers te vinden die aan deze voorwaarden voldoen, maar anders kunnen in het wild gevangen huisdierkikkers bijdragen aan de achteruitgang van de wilde kikkerpopulaties.

Soorten vergelijkbaar met dwergklauwkikkers

Dwergklauwkikkers worden vaak verward met Afrikaanse dwergkikkers. Dwergkikkers hebben vier zwemvliezen; klauwkikkers hebben achterpoten met zwemvliezen, maar cijfers zonder zwemvliezen op hun voorpoten. Hoewel ze soms licht van kleur zijn, is de albino-variatie beperkt tot alleen de grotere Afrikaanse klauwkikkers, niet de dwergklauwkikkers. Juveniele Afrikaanse klauwkikkers zijn vergelijkbaar en kunnen soms worden aangezien voor dwergkikkers.

De verschillen zitten niet alleen in de klauwen. De klauwkikker heeft ogen op de bovenkant van zijn kop, terwijl de ogen van de dwergkikker aan de zijkant van zijn kop zitten. Klauwkikkers hebben platte snuiten, terwijl dwergkikkers spitse snuiten hebben.

Als je geïnteresseerd bent in soortgelijke kikkers, kijk dan op:

• Europees profiel van groene boomkikkersoorten
• White's boomkikker soortenprofiel
• Oriëntaals vuurbuikpad soortenprofiel

Bekijk anders andere soorten reptielen en amfibieën die uw huisdier kunnen zijn!