Een grasparkiet temmen: zo werkt het

Hoewel grasparkieten in eerste instantie erg schuw zijn naar mensen toe, kunnen ze met veel geduld tam worden. Maar er liggen ook gevaren op de loer. Lees hier waar je aan moet denken als je je parkiet wilt temmen.

Gevederde vrienden

Zoals alle vogels zijn grasparkieten schuwe dieren en van nature niet tam. Sommigen van hen hebben zelfs minder dan positieve menselijke ervaringen gehad. Omdat ze bij het fokken of in de zoölogie vaak worden gevangen en met hun handen worden vastgehouden wanneer ze worden overgebracht. Hun vertrouwen in ons is vaak geschonden en moet weer opgebouwd worden. Met een beetje geduld kunnen de parkieten, die tot de papegaaienfamilie behoren, echter tam worden. Dan eten ze letterlijk uit de handen van hun baasjes, lopen op de arm rond of landen vol vertrouwen op de schouder. Sommigen laten zich zelfs zachtjes aaien en genieten zichtbaar van de aandacht. In dit artikel leest u hoe u uw parkieten kunt temmen.

Als je grasparkieten wilt houden en je niet alleen wilt beperken tot alleen observeren, moet je geduld hebben. Vrienden worden met de gevederde huisgenoten is een taak van de lange adem die niet in een paar dagen of weken kan worden geklaard. Het temmen van grasparkieten is altijd afhankelijk van het dier in kwestie. Sommigen worden meer vertrouwend dan anderen. Het kan ook zijn dat je, ondanks intensieve inspanningen, moet accepteren dat een parkiet niets met je te maken wil hebben en liever bij zijn soortgenoten blijft.

Parkieten kunnen ook tam worden als ze in groepen worden gehuisvest

Dat is trouwens heel belangrijk. Omdat grasparkieten zwermdieren zijn en altijd het gezelschap van ten minste één soortgenoot nodig hebben voor een soortgericht leven. Het houden van ze in groepen of paren staat het temmen overigens niet in de weg. Integendeel, want als een soortgenoot eenmaal vertrouwen in mensen heeft gekregen, worden de andere vogels meestal ook veel meer vertrouwend. Het ijs is sneller gebroken als iemand start.

En in het begin is er de juiste positionering van de kooi of volière. De parkieten moeten de kans krijgen om u op ooghoogte te ontmoeten. Een te lage kooi heeft als nadeel dat de toch al enorme mens voor de kleine vliegers nog groter lijkt. Het is niet ongebruikelijk dat ze verlegen en geïrriteerd reageren als een volwassene de volière nadert. Zeer luide muziek, gesprekken of het tv-programma kunnen hen ook van streek maken. Het is daarom raadzaam om ofwel een rustige plek in het appartement voor de volière te zoeken of in ieder geval een omgeving te vermijden die in het begin te luid is. Een klein achtergrondgeluid geeft vogels echter vaak enige zekerheid. Volledige stilte daarentegen maakt hen onrustig.

De weg naar het hart van een man gaat door zijn maag

Als je met je parkieten wilt omgaan, doe dit dan in eerste instantie alleen van buiten de kooi. Omdat het hun thuis, hun veilige haven zou moeten zijn. Praat rustig en zacht met ze zodat ze langzaam aan je kunnen wennen. Ontdek wat ze graag eten om ze met een traktatie naar het latwerk te lokken. In principe kun je met gierst niet fout gaan, want de meeste parkieten zijn er dol op als delicatesse. In eerste instantie in het rooster geklemd, kun je de gierststengels meestal na een paar dagen met je hand vasthouden. Het kan even duren en de grasparkieten zullen de eerste dag misschien niet aan de handgierst knabbelen, maar lang zal het zeker niet duren.

Al snel realiseerden de tjilpende vrienden zich dat er geen gevaar is van de menselijke hand daar op het hek en je kunt nog een stap verder gaan. Open de kooideur en strek langzaam en voorzichtig je hand uit met de gierst een beetje naar binnen. Schokkerige bewegingen moeten worden vermeden. Als de parkieten erg angstig of zelfs in paniek reageren, moet je onmiddellijk je hand uit de kooi halen en de actie een paar dagen uitstellen. Maar als ze nieuwsgierig zijn en op zoek naar de voedselkolf, zullen ze langzaam de hand naderen en de heerlijke granen eten. Als het goed gaat, kun je na een paar succesvolle pogingen beginnen met het veranderen van de positie van je hand. Fijnproevers volgen meestal het verleidelijke gerecht.

Wen vroeg aan de stem en roep van de parkieten

De stem is ook een belangrijk onderdeel van deze fase van temmen. Parkieten kunnen terugkerende geluiden onthouden. Ze associëren specifieke woorden met een specifieke actie. Daarom is het een goed idee om één woord over kunstaas te herhalen bij het uit de hand voeren. Hiermee wordt meteen de basis gelegd voor een latere lokaasoproep, die ook werkt als er niets te eten is.

Zodra de parkieten de hand in de kooi hebben geaccepteerd, is de eerste grote hindernis al overwonnen. Vooral als ze op hun vingers klimmen en er teder aan knabbelen. Nu kun je proberen de parkieten naar buiten te krijgen terwijl je op je vinger zit. Wees niet ontmoedigd als ze meteen terug in de kooi springen of naar buiten vluchten. Op een gegeven moment zullen ze het onder de knie krijgen en heerlijk eten combineren met extra vrijheid om met hun handen te verkennen.

Als de grasparkieten ook buiten de volière mogen, dan loont het trainen van de lokkenroep. Want nu kun je ze ook bellen als ze op de gordijnroede zitten of op de palmboom zijn neergestreken voor een gezellige babbel. Met een beetje oefening vliegen ze op de vinger die je ze aansteekt tijdens het bellen. Je kunt haar dus terug in de kooi zetten of op je schouder laten lopen. Als zij ook nog een traktatie krijgen voor hun komst, blijft de campagne positief in hun geheugen hangen en blijft ze betrouwbaar werken.

Leren alle parkieten praten?

Of een grasparkiet geaaid mag worden, hangt sterk af van de betreffende vogel. Sommigen vinden het erg leuk en anderen vinden het helemaal niet leuk. Je moet nooit druk uitoefenen, daar wordt ze alleen maar verlegen van. Wat ze ook vrijwillig doen, ze vinden het ook leuk. Dit geldt ook voor het leren spreken. Sommige parkieten zijn echte taaltalenten, die alles napraten wat je tegen ze zegt. Anderen zijn terughoudender in dit opzicht of moeilijk te begrijpen. Ook hier is het belangrijk om veel geduld en begrip te hebben.

Drie tips voor het omgaan met parkieten

Niet met blote handen vangen

Als je grasparkieten wilt temmen, moet je ze nooit met je blote handen vangen. Dat zou de vertrouwensrelatie permanent vernietigen. Als een van je gevederde vrienden bijvoorbeeld naar de dierenarts moet, leg dan een lichte theedoek over hem heen en gebruik hem om hem voorzichtig in de reismand te tillen. Het gebruik van handschoenen kan een goed alternatief zijn. De parkieten herkennen de hand die gewoonlijk voedt niet.

Gevaar met veel vertrouwen

Sommige parkieten zijn zo aanhankelijk dat ze bij elke gelegenheid op je schouder springen. Ook als je op weg bent naar het balkon of terras. Daarom mogen deuren of ramen die naar buiten leiden alleen geopend worden als de parkieten in de kooi of volière zitten. Dit geldt overigens ook als er warm eten op het fornuis wordt bereid of als er andere gevaren dreigen.

Wellies mogen niet van het bord knabbelen

Een bijzonder vertrouwende gezel probeert ook wat van het menselijke voedsel dat op tafel ligt. Naar alle waarschijnlijkheid is dit echter niet geschikt voor de soort en kan de parkiet ziek worden. Voor een gezond en zorgeloos leven voor uw parkieten, kunt u dit beter niet toestaan - hoe schattig het ook is.