Checklist voor valkparkietenhouders
De valkparkiet, afkomstig uit Australië, is een kleine papegaai die behoort tot de kaketoefamilie. Deze herken je aan hun typische verende motorkap. De valkparkiet is het kleinste lid van de kaketoefamilie en wordt ongeveer 30 cm lang en weegt 70 tot 100 g. In zijn thuisland leeft de valkparkiet in grote zwermen. In het droge binnenland van Australië zijn de dieren constant in beweging op zoek naar water en voedsel. Ondanks hun constante migraties, leven de sociale dieren in levenslange partnerschappen.
Gedachten voordat je koopt
Voordat de gevederde vrienden bij je kunnen intrekken, moet je aan de volgende punten denken:
- Kan ik de komende 15 tot 20 jaar verantwoordelijkheid nemen voor de dieren?
- Heb ik genoeg tijd en plezier om elke dag met de vogels en hun verzorging om te gaan?
- Heb ik er last van als verenstof, veren en granen overal onder de voeten knarsen?
- Heb ik geluidsgevoelige buren?
Als u niet bang bent voor deze basisvragen, verzamel dan zoveel mogelijk informatie. Lees boeken over het onderwerp en maak contact met andere valkparkietenhouders.
De kooi
- Hoe groter de kooi, hoe beter! Een paar valkparkieten heeft een kooimaat nodig van minimaal 200 x 60 x 150 cm. De lengte en breedte van de kooi zijn belangrijker dan de hoogte.
- De kooistaven moeten zinkvrij zijn en niet bedekt met plastic.
- Kies de locatie zodat de kuddeachtige valkparkieten deelnemen aan het gezinsleven. En het liefst op ooghoogte.
- Vermijd tocht en direct zonlicht.
- Een plaats in de keuken is ongeschikt, aangezien teflondampen uit pannen zeer giftig zijn voor vogels.
- Nog beter dan een kooi is echter een volière of een hele vogelkamer.
- Heeft u een tuin of balkon, dan kunt u de volière daar ook plaatsen. In de winter is dan echter een vorstvrije beschutting noodzakelijk.
De faciliteit
Er zijn nauwelijks grenzen aan uw verbeeldingskracht bij het inrichten van uw volière.
- Met een grote verscheidenheid aan natuurlijke materialen kun je je lievelingen altijd nieuw, spannend entertainment bieden. Als zitstokken zijn natuurlijke takken van onbespoten fruitbomen, hazelnootbomen en wilgen geschikt.
- Het is het beste om takken van verschillende diktes te gebruiken om eenzijdige belasting van uw voeten te voorkomen.
- De takken moeten elke één tot twee weken worden vervangen.
- Een populair materiaal om aan te knabbelen is kurk. De kromme snavels kunnen heerlijk stoom afblazen.
- Maar ook simpele dingen, zoals kranten of kleine dozen, worden vaak gedemonteerd.
- Met een beetje oefening kun je ook kleine of grotere ballen uit wilgentakken weven voor je vogels.
- Gebruik bij het opzetten geen plastic zitstokken, omdat deze kunnen leiden tot plantaire ulcera.
- Kunststof vogels en spiegels simuleren een echte partner en leiden tot frustratie, maar ook vaak tot strumaontsteking als gevolg van een constante, overmatige voeding van het spiegelbeeld.
- Eenvoudig te reinigen water- en voerbakken van roestvrij staal maken de inrichting compleet.
- Hoewel de opstelling van de volière uw valkparkieten goed vermaak zal bieden, is een regelmatige vrije vlucht en voldoende lichaamsbeweging een must om gezond te blijven.
Voeden
Je gevederde vrienden voeden is niet zo ingewikkeld, maar er zijn een paar belangrijke dingen om in gedachten te houden:
- De meeste papegaaien als huisdier hebben overgewicht. Net als bij ons mensen is obesitas erg ongezond en kan het leiden tot stofwisselingsziekten en gewrichtsproblemen.
- Net als bij andere papegaaiensoorten zijn er speciale zaadmengsels voor valkparkieten. Deze moeten zo min mogelijk zonnebloempitten bevatten, deze zijn namelijk erg vet. Zelfs vetarme graanmengsels mogen niet in onbeperkte hoeveelheden worden aangeboden. Bij het voeren van papegaaien is dit ongeveer 5% van hun lichaamsgewicht per dag en per vogel. Voor een vogel van 100 gram is dat 5 gram! Het is het beste om de benodigde hoeveelheid een keer af te wegen om er een idee van te krijgen. Omdat papegaaien echte fijnproevers zijn, is het belangrijk om niet meer granen aan te bieden, omdat de intelligente dieren dan alleen de vette, smakelijkere soorten zullen selecteren en de gezondere zullen verlaten.
- Naast het voeren met granen is er ook de mogelijkheid om valkparkieten te voeren met korrels. In deze voeders zitten alle voedingsstoffen op een evenwichtige manier in elke korrel, zodat een onevenwichtige voeding vermeden kan worden.
- Een portie groente, fruit en salade maakt de gezonde maaltijd voor uw vogels compleet. Geschikt zijn bijvoorbeeld appel, banaan, druiven, sinaasappel, meloen, papaya, mango, peer, kiwi, aardbeien, frambozen, paprika's, geraspte wortelen, mais, bleekselderij, courgette, romaine sla, veldsla, rucola, andijvie en paardenbloem.
- Omdat vers voer snel bederft, dient u de restjes na ongeveer zes uur uit de volière te verwijderen.
- Om het de dieren niet te makkelijk te maken, mag u op verschillende plaatsen in de kooi granen en fruit uitdelen of zelfs in speelgoed verstoppen.
- Vers water moet altijd vrij beschikbaar zijn. Evenals een sepia schelp om calcium te leveren en een gritsteen om de korrels in de maag van de vogel te verpletteren.
De zieke valkparkiet
Zelfs met de beste zorg kunnen je valkparkieten nog steeds ziek worden. Helaas is het zo dat vogels hun ziektesymptomen heel lang niet vertonen. Dit is een aangeboren gedrag om te voorkomen dat de aandacht van roofdieren in de natuur wordt getrokken. Een ziek dier is immers een gemakkelijke prooi. Daarom moet een zieke vogel zo snel mogelijk, bij voorkeur op dezelfde dag, naar een vogeldierenarts worden gebracht.
Je kunt aan de volgende symptomen zien dat het niet goed met je kleine vriend gaat, bijvoorbeeld:
- Het verenkleed is opgeblazen.
- De ogen zijn half gesloten.
- De papegaai eet niet meer.
- Hij kwispelt met zijn staart, ademt zwaar of ontlast een been.
Een vogel die pluizig op de grond ligt, is net zo ernstig ziek als een hond die op zijn zij ligt.
Het vervoer naar de dierenarts kan het beste in een kleine, verduisterde transportkist zonder onnodig speelgoed of veel zitstokken.
Bescherm de patiënt tegen tocht en dek de doos af met een dikke handdoek. De duisternis werkt rustgevend en voorkomt dat uw valkparkiet gaat fladderen.
Christine Lange heeft van jongs af aan met parkieten, tortelduifjes en honden geleefd. Even later kwam het enthousiasme voor de aquaristiek. Inmiddels is de dierenfamilie uitgebreid met kippen, schildpadden en enkele papegaaien. Na haar studie diergeneeskunde in Gießen, werkte ze vier jaar in de kliniek voor vogels, reptielen, amfibieën en vissen in Gießen. In haar proefschrift houdt ze zich bezig met bacteriële ziekten bij siervissen in de groothandel. Sinds 2016 is zij werkzaam in de siervispraktijk van Dr. Sandra Lechleiter en in het voorraadbeheer bij Aquarium Dietzenbach.
