Speel agressie bij katten

Katten zijn kleine roofdieren. Uitgerust met scherpe tanden en klauwen, kunnen ze niet alleen hun prooi afmaken, maar ook de menselijke huid beschadigen. Soms lijkt hun spel met ons ruw en eindigt het met een luide schreeuw wanneer de kat met zijn voor- en achterpoten in onze huid klauwt. Onze arm, inclusief onze reactie op de moedige greep, is de perfecte prooi voor hen geworden. Hoe komt het dat sommige katten zo overdreven worden in het spel en wat kun je doen aan agressie bij kattenspelletjes?

Ruw spel - oefen vroeg

Tussen de derde en de twaalfde levensweek leren kleine kittens om op de juiste manier om te gaan met soortgenoten of andere wezens. Ze vechten en spartelen met elkaar en meten samen hun krachten. Maar als het spel te intens wordt, onderbreekt een van de deelnemers en geeft onmiddellijk feedback dat het plezier alleen zal voortduren als het kitten, dat te ruig vecht, zich een beetje inhoudt. De moederkat zorgt er ook voor dat haar kittens zich gepast gedragen met een of twee goed geplaatste duwtjes tijdens hun opvoeding.

Speelagressie bij katten treft vaak katten die alleen zijn grootgebracht of die te vroeg van hun moeder en broers en zussen zijn gescheiden. Ze verliezen soms letterlijk hun klauwen tijdens het spelen. Ze hebben niet of onvoldoende geleerd hoe ze hun kracht tijdens het vechten op de juiste manier kunnen gebruiken. Maar wij eigenaren dragen er soms ook aan bij dat een kitten, dat op zichzelf al goed gesocialiseerd is, het spel op het verkeerde been zet en dat er spelagressie ontstaat bij katten. Het zijn vaak de jonge katers, die het liefst fysiek vechten, die opgroeien genietend van het spelen met onze handen en/of onderarmen. Iedereen die vervolgens instemt met dit spel omdat het kitten zo schattig is en (nog) niemand pijn doet, leert hen dat ook wij een geweldige prooi zijn. De remming om ons hard te slaan of ons met onze voor- en achterpoten vast te klemmen en te trappen als een gevangen muis daalt met elk onstuimig spel verder. moedig ze des te meer aan om op deze goed versterkte "prooi" te jagen. Een vicieuze cirkel begint bij te ruw spel, weerstand van onze kant en toenemend plezier van de kattenjager - de spelagressie bij katten sluipt langzaam naar binnen.

Het zijn niet alleen onze handen en onderarmen die kunnen worden aangetast door overdreven gewelddadig spel. Blote tenen of wiebelende benen onder de dekens moedigen ook de jacht op prooien aan. Het is maar al te verleidelijk om het beestje op je blote teen te laten stormen terwijl je zelf lekker in bed ligt. Later bewegen we ons echter heel onbewust in onze slaap of lopen we in de zomer op blote voeten door het appartement - en voor de kat is bij twijfel de voet altijd of nooit een prooi. Speel daarom nooit met je kat met je handen of voeten, maar gebruik altijd geschikt speelgoed om te ontwijken. Als de kat eenmaal heeft geleerd dat uw ledematen hun prooi zijn, is het vaak moeilijk om dit pijnlijke spel terug in aangename kanalen te sturen.

Positief omleiden van spelagressie bij katten

Als uw kat de neiging heeft tot ruw, fysiek spel of al te hard met zijn klauwen in uw huid graaft, bereid u dan eerst voor met een geschikt vervangend speeltje. Het moet groot en stevig genoeg zijn voor de schurk om met zijn voor- en achterpoten te grijpen en er krachtig op te trappen. Stevige knuffels of strak opgezette katoenen sokken werken net zo goed.

Start nu de volgende spelsessie met je gevaarlijke minitijger, waarbij je niet langer je hand aanbiedt, maar het nieuwe speeltje en je hand net zo prooiachtig beweegt als voorheen. Hoe vaker u hem van de nieuwe dummy kunt overtuigen, hoe beter, en u moet deze dus altijd bij de hand hebben, zodat u op elk moment de speellust van uw kat kunt opvangen. Als je een gepassioneerde voetzoeker ontvangt, let dan op de volgende keer dat hij onder een stoel op de loer ligt met zijn ogen wijd open of in de gang wacht met zijn kont wiebelend tot je op blote voeten de andere kamer in gaat - en teken op deze duidelijke tekenen van een jachtstemming direct het reservespeelgoed.

Nog steeds gepakt - en nu?

In de aanpassingsfase ben je misschien niet altijd in staat om de aandacht van je af te leiden en zal je enthousiaste jager je nog steeds pijn doen met zijn klauwen. Probeer zo kalm mogelijk te blijven en reageer zo min mogelijk op deze pijnlijke aanval. Want - hoe harder je schreeuwt of je arm wegrukt, hoe spannender je bent voor je kat. Omgekeerd wordt de "prooiarm" oninteressant als hij niet deelneemt aan het jachtspel, maar grotendeels slap ligt - waardoor er ruimte ontstaat voor het veel opwindendere speelgoed. Dus als je een aanval moet weerstaan, haal diep adem, richt je op het speeltje en probeer de volgende keer de speelse stemming van je kat nog eerder te herkennen, en vroeg onderscheppen - zodat je tijd samen leuk en pijnvrij kan zijn weer voor beide partijen.