Engelse volbloed in rasportret

Een Engelse volbloed wordt voornamelijk gefokt voor paardenraces. Omdat paarden van dit ras worden beschouwd als de snelste paarden ter wereld. Maar deze paarden hebben ook naam gemaakt in veelzijdigheid en in de verfijning van de warmbloedfokkerij.

Oorsprong en geschiedenis

Het fokken van Engelse volbloeden was vanaf het begin een speciaal ras voor paardenraces. De paarden werden "doorgefokt", het enige selectiekenmerk in de oorsprong van het ras was snelheid bij het rennen. Het uiterlijk of de grootte van de paarden deed er niet toe. De Engelsen noemen volbloeden "Volbloed" en de Fransen noemen ze "pur sang" (Frans voor puur bloed). De stambomen van de merries gaan terug tot de 17e eeuw.

De namen van de stichtende hengsten Byerley Turk, Darley Arabian en Godolphin Barb zijn tegenwoordig bekend en men vermoedt onder hen een Akhal-Teke, een Arabier en een Berber, waarbij de hengst Darley Arabian waarschijnlijk de stamvader is van meer dan 90% van het hedendaagse Engels volbloeden.
Er zijn tegenwoordig twee verschillende soorten Engelse volbloeden: aan de ene kant is er de zogenaamde "Stayer", het paard met een groot frame dat ideaal is voor langeafstandsraces. En aan de andere kant het compactere, kleinere type, dat ook gespierder is en in de VS vooral op kortere circuits werd gebruikt. Een derde type, de "Steepler", is ontstaan in Engeland. Deze paarden met grote botten worden als laatrijp beschouwd en zijn tegenwoordig zeldzaam.

De klassieke paardenraces die door de Stayers worden betwist, hebben afstanden van 1609 meter (1 mijl), 2414 meter / 15 mijl en 2937 meter (1 mijl 6 stadiën of 132 meter). Naast de zogenaamde vlakke races zijn er ook hindernisraces waarin de steeplers de boventoon voeren. Deze steeplechase-races zijn controversieel en deels berucht vanwege het hoge aantal ongevallen en het hoge risico op letsel bij de paarden.
De Engelse volbloed is net zo belangrijk voor het fokken van moderne warmbloeden als voor de racegeschiedenis. Met zijn hulp werden de zware werkpaarden moderne sportpaarden. Bekende zogenaamde raffinaderijen in de warmbloedfokkerij zijn "Ladykiller" onder Holsteiners en "Der Löwe" onder Hannoveranen. Tot op de dag van vandaag zijn volbloeden te vinden in de lijnen van veel warmbloedpaarden. Deze zijn in de stamboom te herkennen aan de "xx" achter de naam.
Halfbloeden, dwz paarden waarvan de ouders zowel volbloed als warmbloed zijn, zijn vandaag de dag nog steeds de meest succesvolle eventingpaarden.

Interieur

Engelse volbloeden worden niet beschouwd als gemakkelijk te hanteren en te rijden. Ze zijn gevoelig en leren snel en hebben een ervaren ruiter nodig, maar wie ze aankan, heeft een geweldig, gewillig paard.

Buitenkant

Een Engelse volbloed is een langbenig, nobel paard met een fijn hoofd, magere gewrichten en lange lijnen. Het heeft een lange nek met een lichte nek, een vrij lange rug, een smalle borst en een goede zadelpositie. Het bebloede paard wordt gekenmerkt door een fijne bovenvacht en vrij dun lang haar. Helaas zijn de hoeven soms van nogal slechte hoornkwaliteit.
Lange, vlakke gangen zijn typerend voor de Engelse volbloed en maken veel grond bij alle gangen. De galop is lang, wat soms voor problemen bij het verzamelen zorgt.

Geschiktheid/gebruik

Engelse volbloeden zijn gefokt voor paardenraces en blinken natuurlijk uit in deze discipline. Vaak kunnen ze ook goed springen, maar missen ze soms de juiste techniek voor de hoogspringwedstrijden en de vlakke galop maakt het moeilijker voor ze om zichzelf te verzamelen. In veelzijdigheid daarentegen kunnen ze vaak scoren, de lange galopafstanden passen hen net zo goed als de natuurlijke obstakels. Er zijn echter ook Engelse volbloeden die na een carrière op de renbaan plezierige vrijetijdspaarden zijn.

Houding

Engelse volbloeden zijn geen robuuste paarden: ze hebben relatief veel krachtvoer nodig. Hun energieomzet is vrij hoog, daarom kunnen ze te paard zelden overweg met ruwvoer. Natuurlijk kunnen en moeten ze nog steeds met veel beweging worden gehouden en hebben ze veel contact met andere honden nodig. Een redelijke beschutting en een droge ligoppervlakte zijn voor hen echter belangrijker dan voor de robuuste IJslander, die met zijn dikke vacht wel eens vast komt te zitten in de regen. De zijdeachtige vacht van de volbloed is niet zo dicht als die van robuustere rassen, zelfs niet in de wintervacht.

Rasziekten

Hoefproblemen zijn niet ongewoon en een slechte hoornkwaliteit wordt als typisch beschouwd.

Silke behling is freelance redacteur en werkt in zowel de boeken- als de tijdschriftensector. Haar publicaties variëren van specialistische boeken tot tijdschriftartikelen. Als gediplomeerd lerares is het gebied van onderwijs en kinderen bijzonder belangrijk voor haar, daarom schrijft ze al vele jaren voor het kindertijdschrift "Piaffino". Als gediplomeerd paardenfysiotherapeut (DIPO) biedt ze ook acupunctuur en fysiotherapie aan voor paarden en honden in de omgeving van Osnabrück. Ze geniet van haar vrije tijd met haar nu 24-jarige Arabische paard El Santee, met wie ze vroeger meedeed aan endurance tot 120 kilometer, en haar twee honden Lotta en Easy.