Manx kat: kattenras profiel

Bekend om hun gebrek aan een staart, zijn Manx-katten al lang gewenst vanwege hun jachtvaardigheden en worden ze beschouwd als sociale, tamme en actieve katten. Het is een werkkat afkomstig van het eiland Man, een eiland in de Ierse Zee tussen Engeland en Ierland. Het ras is zeer intelligent met een speelse persoonlijkheid - het zijn zeer interactieve katten die toegewijd zijn aan hun gezin. In feite wordt vaak gezegd dat de Manx "hondachtig" is, zowel in hun loyaliteit aan hun families als in hun liefde voor spelen.

Kenmerken van de manx kat

Geschiedenis van de manx-kat

Tegenwoordig hebben sommige Manx-katten een korte, stompe staart, maar de meeste van deze katten zijn volledig staartloos - in feite werden de katten vaak "stubbin" genoemd in de informele Manx-taal op hun thuiseiland. In de Manx-taal is de moderne naam van het ras "kayt Manninagh", wat zich vertaalt naar "kat van Mann". Manx zelf werd tot ver in de late jaren 1800 vaak gespeld als "Manks". Tegenwoordig vormen ze een aanzienlijk maar afnemend percentage van de lokale kattenpopulatie op het eiland Man.

De Manx was een van de originele showkatten in de eerste kattenshows die in Groot-Brittannië werden gehouden. Manx-katten worden sinds het einde van de 19e eeuw tentoongesteld als een genoemd ras (en met de moderne spelling "Manx"), met de eerste bekende rasstandaard gepubliceerd in 1903. De Manx was een van de stichtende leden van de Cat Fancier's Association, die was opgericht in 1908. Het overheersende Europese raskattenregister heeft records over het ras in Noord-Europa die teruggaan tot de jaren 1920.

De "rumpy" heeft helemaal geen staart en de "rumpy riser" heeft slechts een lichte stijging van het bot waar een staart zou beginnen. Dit zijn de enige Manx-types die in aanmerking komen voor competitie in de kampioenschapsklassen op de Cat Fancier's Association kattenshow in de Manx-categorie. Alle andere staartlengtes mogen meedoen in de categorie Alle andere variëteiten.

Hoewel Manx-katten worden beschouwd als afstammelingen van een stam op het vasteland die niet volledig bekend is, zoals alle huiskatten, zijn ze nog steeds verwanten van de Afrikaanse wilde kat, aangezien het eiland lange tijd verstoken was van Europese wilde katten. Hoewel de oorspronkelijke eilandkatten kortharen waren, werd het langharige gen waarschijnlijk geïntroduceerd tijdens de heerschappij van de Vikingen, toen langharige katten, de voorouders van de huidige Noorse boskatten, de Vikingschepen verlieten en paren met de inheemse katten.

Er bestaan veel volksverhalen over de Manx-kat en ze draaien allemaal om het ontbreken van een staart. Eén verhaal beweerde bijvoorbeeld dat een staartloze kat van een schipbreuk naar de kust zwom en de eigenschap naar het eiland bracht, en er zijn enkele bijbelse verwijzingen die suggereren dat toen Noach de deur van de Ark sloot, hij per ongeluk de staart van de Manx-kat afsneed. Omdat het staartloze gen zo dominant is, was er zelfs een geloof dat simpelweg in de buurt van een Manx-kat ervoor zou kunnen zorgen dat andere rassen op de een of andere manier kittens zonder staart produceren. In werkelijkheid hebben Manx-katten ten minste één gen voor een volledige staart, dus zelfs twee katten die het staartloze gen dragen, kunnen een kitten met een volledige staart produceren, en kittens die het gen erven, kunnen een staartlengte hebben variërend van een volledige staart tot geen staart helemaal niet.

Er zijn ook populaties van staartloze katten op een paar andere plaatsen in Europa, zoals Cornwall, dat ongeveer 250 mijl van het eiland Man ligt. Soortgelijke katten zijn ook te vinden op de Krim, een schiereiland in de Zwarte Zee. Het Manx-gen kan ook gerelateerd zijn aan het gelijkaardige dominante staartonderdrukkingsgen van het recente Europese bobtailras.

Manx kattenverzorging

Met ronde ogen, romp en hoofd, maakt de grote, gedrongen bouw van de Manx dit ras een solide kat, terwijl zijn extreem krachtige langwerpige achterpoten ervoor zorgen dat de Manx ook in staat is om naar grote hoogten te springen en zelfs deuren te openen.

Manx hebben veel hondachtige kenmerken, van het ophalen van voorwerpen tot het begraven van hun speelgoed. Manx-katten zijn vaak te vinden op tafels of planken. Dit ras zal het gelukkigst zijn als lid van een gezin dat de tijd heeft om met ze te communiceren en te spelen.

De liefhebbende, gelijkmoedige Manx-kat kan waarschijnlijk overweg met alle mensen in je familie en zal je vele jaren van genegenheid en gezelschap bieden. Vanwege hun jachtvaardigheden zijn ze van oudsher een populaire keuze van boeren om te helpen met knaagdierproblemen, evenals een voorkeursras als scheepskat. Als ze de kans krijgen, zijn Manx-katten nog steeds geweldige jagers - een huis met een Manx hoeft zich nooit zorgen te maken over muizen. Manx-katten zijn er in een breed scala aan vachtkleuren en patronen; langharige varianten worden soms als een apart ras beschouwd, bekend als de Cymric, wat 'Welsh' betekent.

Manx is er in zowel langharige als kortharige varianten, die beide dubbele vachten hebben die dicht en zacht moeten zijn. Kortharen hebben een buitenvacht die enigszins hard en glanzend is, en langhaar heeft een zijdeachtige vacht van gemiddelde lengte. Hoewel deze katten door hun dubbele vacht zacht en luxueus aanvoelen, moeten eigenaren ze een of twee keer per week borstelen om dood haar te verwijderen.

Veelvoorkomende gezondheidsproblemen

De gemiddelde Manx-kat is buitengewoon stevig en niet bijzonder vatbaar voor grote gezondheidsproblemen die van invloed zijn op andere rassen.

Als een kortere, rondere kat kan het Manx-ras gevoelig zijn voor een bijzonder korte ruggengraat die niet kan zorgen voor de juiste zenuw- en spieruiteinden. Deze genetische eigenschap kan soms resulteren in:

• Spina bifida, of het aangeboren afwijking van de open wervelkolom, waarbij het ruggenmerg bij de geboorte wordt blootgesteld
• Gebrek aan darm- of blaascontrole
• Zwakke achterhand of een zwak achterbeen

Dieet en voeding

Zoals de meeste katten heeft de Manx een uitgebalanceerd dieet van eiwitten, vitamines en mineralen, vetten en water nodig. Hun kattenvoer moet visolie en omega 3-vetzuren bevatten om hun dikke vacht gezond te houden, taurine voor hun gezichtsvermogen en hartgezondheid, en vezels voor de spijsvertering en gewichtsbeheersing.

Een Manx-kat moet gedijen op nat of droog, commercieel bereid kattenvoer, voor voedsel met vlees als eerste ingrediënt. Bij het serveren van natvoer moet het misschien worden opgewarmd, omdat Manx-katten niet zo dol zijn op gekoelde maaltijden. Je kunt natvoer ook mengen met droogvoer om de smaak te versterken.

Manx-katten mogen geen koemelk krijgen, omdat de lactose zich in de darmen kan ophopen en spijsverteringsproblemen kan veroorzaken. Het aanbieden van een melkvervanger voor huisdieren is prima als een occasionele traktatie, net als traktaties voor menselijke voeding zoals tonijn.

Waar een manx-kat adopteren of kopen?

Je kunt misschien een rasechte Manx-kat vinden via een fokker bij jou in de buurt, maar als je liever van een reddingsorganisatie adopteert, kijk dan eens naar:

• Staartloze kattenredding
• Petfinder
• Adopteer een huisdier

Meer kattenrassen en verder onderzoek

Wanneer u bepaalt of de Manx-kat de juiste kat voor u is, moet u alle aspecten van het ras onderzoeken en andere Manx-kattenbezitters, fokkers en reddingsgroepen raadplegen voor meer informatie. Sommige katten die u mogelijk ook interesseren, zijn:

• Siamese katten
• Savanne katten
• Toyger katten

Zorg ervoor dat u deze andere kattenrassen bekijkt voordat u een Manx-kat kiest.