Honden en katten hebben vier speekselklieren en ze kunnen allemaal worden aangetast door cysten. Deze speekselkliercysten staan bekend als sialocele (of speekselmucocele). Het is de meest voorkomende speekselziekte bij honden en wordt opgemerkt door zwelling onder hun nek of kaak. Het wordt het vaakst gezien bij honden, maar het kan soms ook katten treffen. Sialocele kan van invloed zijn op alle rassen, maar een paar rassen lijken meer vatbaar voor hen, waaronder poedels, Duitse herders, teckels en Australische zijdeachtige terriërs.
Definitie
Een sialocele is een cyste gevuld met een verzameling slijmerige speeksel in de weefsels rond een speekselklier. De meest aangetaste speekselklieren zijn de grote onder de kaak, de mandibulaire speekselklieren genoemd. De sublinguale klieren onder de tong kunnen ook worden aangetast. De cysten kunnen behoorlijk groot worden en tegen het strottenhoofd of de luchtpijp van het dier drukken, waardoor ze gaan hoesten.
Er zijn vier soorten speekselmucoceles die variëren van de meest voorkomende tot zeer zeldzame:
- Cervicale mucocele: Dit is het meest voorkomende type mucocele. Dit wordt gevormd door een verzameling speeksel in de bovenhals, onder de kaak van de hond of in het gebied tussen de kaken (het intermandibulaire gebied).
- Sublinguale mucocele (ook wel ranula genoemd): Dit is de vorming van mucocele op de onderste verdieping van de mond, nabij de tong. Het is ook gebruikelijk.
- Faryngeale mucocele: Dit type mucocele komt veel minder vaak voor. Het is een variatie op de cervicale mucocele, met vochtophoping bijna helemaal in de keel.
- Zygomatic mucocele: Dit is een zeer zeldzaam type mucocele. Bij dit type is het speeksel afkomstig van de kleine jukbeenklieren. Deze bevinden zich net onder het oog.
Symptomen
De ontwikkeling van sialocele is een geleidelijk proces. In de meeste gevallen is er een geleidelijk groter wordende, zachte, pijnloze massa in de bovenhals of kaak. Hoewel het zich kan ontwikkelen en geen onmiddellijke problemen veroorzaakt, kan het tot een aantal symptomen leiden, waaronder:
- Moeilijk eten
- Moeilijk slikken
- Bloeden uit de mucocele
- Moeilijke ademhaling en ademnood
Hoewel ze meestal niet pijnlijk zijn, kunnen deze cysten geïnfecteerd raken, wat pijn en algemene koorts kan veroorzaken.
Oorzaken
De exacte oorzaak van deze cysten is vaak moeilijk te bepalen. Ze kunnen worden veroorzaakt door een trauma aan de klier of kanalen of veroorzaakt door een infectie. Het is mogelijk dat trauma of chokekragen er ook toe kunnen leiden. Bovendien kunnen ze het gevolg zijn van een groei die de kanalen blokkeert en een breuk veroorzaakt. Het speeksel en slijm ontsnappen dan in de omliggende weefsels.
Diagnose van sialocele
Als u zwelling onder de snuit of nek van uw huisdier opmerkt, is het belangrijk om ze naar een dierenarts te brengen voor een juiste diagnose en behandeling. De oorzaak kan sialocele zijn of het kan iets anders zijn, maar in beide gevallen moeten ze zo snel mogelijk worden onderzocht
Bij het diagnosticeren van sialocele zal de dierenarts hoogstwaarschijnlijk naaldaspiratie gebruiken. Tijdens deze procedure wordt een kleine naald in de klomp gestoken en wordt een monster van cellen en vloeistoffen verwijderd. Het is een zeer nuttig diagnostisch hulpmiddel voor veel veterinaire situaties, waaronder speekselcysten. Het kenmerkende aspiraat voor sialocele is een heldere en kleverige of draderige vloeistof (speeksel) die kan worden getint met een beetje bloed. Het is belangrijk om ook microscopisch naar het monster te kijken. Dit zal uw dierenarts helpen andere ziekten, zoals kanker of infectie, uit te sluiten. Het helpt ook om onderscheid te maken tussen problemen met een speekselklier en ander weefsel in het gebied, zoals een gezwollen lymfeklier.
Behandeling
Chirurgische verwijdering van de beschadigde klier en kanaal is de voorkeursbehandeling. Sommige gevallen kunnen worden beheerd door afvoeren te installeren en de cyste periodiek te legen. Het gevaar van het eenvoudig legen van de cyste is dat deze vatbaar is voor infectie, wat een operatie als optie kan compliceren of elimineren. Dit zal de gezondheid van het dier verder bemoeilijken, vooral als de symptomen verergeren. Sommige cysten zullen vanzelf verdwijnen, maar infectie, pijn en kritieke obstructie van de luchtwegen zijn potentiële risico's als de behandeling niet wordt toegepast. Aangezien er vier verschillende speekselklieren op verschillende locaties zijn, moet u met uw dierenarts bespreken wat de beste individuele behandelingsoptie voor de hond is.
Als een operatie wordt uitgevoerd, kunt u waarschijnlijk enige genezingstijd voor uw hond verwachten. Uw chirurg kan de drain verlaten om de site te legen terwijl deze blijft genezen. Als er een verband op de operatieplaats is, moet u het verband regelmatig vervangen. Als het niet verbonden is, kan het nuttig zijn om een warm kompres op de site te gebruiken. Het doel is om het operatiegebied en de huid eromheen schoon te houden, infectie te voorkomen en de vloeistof in het gebied te laten wegvloeien. Postoperatieve complicaties zijn zeldzaam.
