Parasieten van een of andere vorm zijn overal op de planeet. Dit is met name het geval in de oceanen van de wereld en daarom geldt het ook in een zoutwateraquarium. Een van de meest voorkomende parasieten in de wereld van zoutwateraquaria is Cryptocaryon irritans (Cryptocaryon), een trilharen, eencellige parasiet die een ziekte veroorzaakt die bekend staat als mariene "ich" of mariene "witte vlek" -ziekte bij zowel wilde als in aquacultuur gekweekte zeevissen. Cryptocryon infecteert veel verschillende vissoorten, maar lijkt bij bepaalde soorten vaker voor te komen.
Crytocaryon irritans kent vier verschillende stadia in zijn leven
Theronts is het stadium waarin vrijzwemmende tomites, die zijn vrijgelaten uit hun cysten die zich op de oceaanbodem (of aquariumsubstraat) bevonden, zich hechten aan de huid of in de kieuwen van de gastheervis. Deze tomites graven zich in de huid of kieuwen en omhullen zichzelf in een beschermende cyste waar ze zich voeden met de lichaamsvloeistoffen en cellen van de vis. De tomites kunnen in dit stadium tussen de 10 en 11 dagen zonder gastheer overleven. Op dit moment zijn veel van de top ich en andere externe behandelingen van visparasieten effectieve behandelingen.
Het trophont-stadium
Tomieten die zich op dit punt actief voeden, bevinden zich in het trophont-stadium. In gecontroleerde experimenten bleef de parasiet vier tot vijf maanden in de kieuwen van de vis of net onder de huid bij verlaagde temperaturen (53,-14°C), ontwikkelde zich en besmette andere vissen toen de watertemperatuur werd verhoogd tot 80,- 14°C. De tomites, die in de kieuwen van de vis of onder de huid zijn ingekapseld, zijn bijna onmogelijk om effectief te behandelen met chemicaliën, maar het is bekend dat zoetwaterdips de tomites "exploderen" terwijl ze "op" de huid van de vis zitten voordat deze de kans krijgt om te graven in de huid of kieuwen van de vis. Hyposaliniteit is ook een effectieve behandeling gebleken.
Voedt zich met de lichaamsvloeistoffen en cellen
De trophont voedt zich ongeveer drie tot zeven dagen met de lichaamsvloeistoffen en cellen van de vis voordat hij de gastheer verlaat. Het is ook gebleken dat trophonten actief vissen achterlaten die zijn gestorven, maar op dit moment niet onmiddellijk andere vissen kunnen infecteren, omdat ze extra tijd nodig hebben om zich te ontwikkelen van protomonts (vrijgelaten tomites) tot tomonts, net zoals ze zouden doen als ze een levende gastheer had achtergelaten.
Op dit punt beweegt de tomite zich gedurende twee tot 18 uur naar het substraat, waar het aan het oppervlak blijft kleven en zich insluit, waarna het een tomont wordt. Op dit punt, voordat de inkapseling is voltooid (acht tot 12 uur), staat het open voor een effectieve behandeling. Zodra de cyste volledig is gevormd, is de omhulde tomont ongevoelig voor behandeling.
De ingekapselde tomont verdeelt zich op dit punt vele malen en produceert talrijke dochter (ongeveer 100 tot 1000) tomites. Deze tomites worden vrijgegeven als theronts , het vrijzwemmende stadium waarin ze andere vissen kunnen infecteren. Het kan tot 72 dagen duren voordat de theronts in het water worden vrijgelaten, waarbij de meeste tussen vijf en 13 dagen na de vorming worden vrijgegeven. In laboratoriumstudies hebben Yoshinaga en Dickerson (1994) waargenomen dat theronts alleen tussen 2 en 9 uur 's ochtends werden vrijgegeven, zelfs in totale duisternis; sommigen suggereren dat deze strategie de kans voor theronts om een gastheer te vinden vergroot, aangezien veel vissen gedurende deze tijd kunnen rusten of dichter bij het substraat kunnen zijn. Na vrijlating zoeken de theronts actief naar een visgastheer en kunnen op dit punt zes tot acht uur overleven. Gedurende deze tijd is de theront het meest vatbaar voor behandeling.
De cyclus begint helemaal opnieuw
Zodra de theront een gastheer heeft gelokaliseerd, duurt het slechts vijf minuten voordat deze in de huid is ingegraven, terwijl tijdens de invasie van de kieuwen de parasiet binnen 20 tot 30 minuten kan worden omsloten door een dunne laag cellen. Op dit punt begint de cyclus helemaal opnieuw.
Zodra de parasieten de gastheer hebben verlaten, komen bacteriële infecties vrij vaak voor op de plaatsen waar de parasieten de huid en kieuwen van de vis zijn binnengedrongen en vertrokken.
