Witte vlekziekte, bekend als Cryptocaryon irritans, is een veel voorkomende parasiet in zoutwatersystemen. Omdat er maar één parasiet nodig is om duizend nakomelingen te maken, is het voor een systeem heel gemakkelijk om snel overweldigd te raken. Deze parasiet repliceert in kieuwweefsel en is erg gevaarlijk voor uw vissen. Zodra u een bevestigde diagnose heeft, moet een succesvolle behandeling zorgvuldig worden toegepast om er volledig vanaf te komen.
Zoals de naam al doet vermoeden, zijn het belangrijkste klinische teken van witte vlekziekte witte vlekken ter grootte van een speldenprik langs het lichaam van uw vissen. Ze kunnen heel moeilijk te zien zijn bij lichter gekleurde vissen en worden gemakkelijk verward met lymphocystis of vinstraalfracturen.
Tekenen van witte vlekziekte bij zeevissen
Andere klinische symptomen zijn plotselinge dood, lethargische vissen, verhoogde ademhaling en samenkomen rond gebieden met een hogere waterstroom, zoals powerheads, filterafvoeren en beluchting. Deze parasiet repliceert in kieuwweefsel en beschadigt het vermogen van een vis om zuurstof op te nemen, wat leidt tot de bovengenoemde klinische symptomen. Subklinische infecties, of infecties die optreden vóór een volledige levenscyclus van de parasiet, vertonen mogelijk niet de traditionele witte vlekken en alleen de klinische symptomen van de luchtwegen.
Oorzaken van witte vlekziekte bij zoutwatervissen
Witte vlekziekte bij zeevissen wordt veroorzaakt door de trilharenparasiet, Cryptocaryon irritans. Het heeft een identieke levenscyclus en pathologie als zijn zoetwatertegenhanger, Ichthyophthirius multifiliis. Cryptocaryon irritans heeft een gecompliceerde levenscyclus met een ingekapselde fase, bekend als een trophont. Dit deel van de levenscyclus beslaat het kieuwweefsel, wat schade en verminderde ademhalingsfunctie veroorzaakt. Het is ook het stadium dat macroscopisch gezien wordt als de "witte vlekken" op de huid van uw vissen. Aan het einde van de trophont-fase barst de cyste open en laat tot 1000 vrijzwemmende tomites of theronts vrij. Elk van deze tomites ontwikkelt zich tot een trophont, en 1000 meer nakomelingen, wat illustreert hoe snel deze parasiet repliceert. Deze hele levenscyclus kan in zes tot elf dagen worden volbracht, afhankelijk van de temperatuur van uw aquarium en de immuunrespons van uw vissen.
Diagnose van witte vlekziekte bij zeevissen
Hoewel witte vlekziekte gemakkelijk zichtbaar is op het lichaam van de vissen, kan het worden verward met lymphocystis of vinstraalfracturen. Om een diagnose te bevestigen, zal uw dierenarts een huidschraapsel en een kieuwklem uitvoeren. Deze worden het best uitgevoerd op een verdoofde vis. Bij onderzoek onder een microscoop zal dit de witte vlekziekte bevestigen of wijzen op een andere diagnose.
Behandeling van witte vlekziekte bij zeevissen
Bij de behandeling van witte vlekziekte is het van cruciaal belang om rekening te houden met de gecompliceerde levenscyclus ervan. Er is geen effectieve behandeling voor de ingekapselde fase van de levenscyclus behalve chloorbleekmiddel, dat je NOOIT aan een aquarium mag toevoegen! Voor een succesvolle behandeling moet u herhaalde doseringen uitvoeren om het vrijzwemmende, tomite-stadium vast te leggen. De duur van uw behandeling is afhankelijk van uw watertemperatuur. Hoe warmer het water, hoe sneller de parasiet de levenscyclus voltooit. Verhoog echter niet zomaar de temperatuur om de behandeling sneller af te ronden. U kunt uw vissen onbedoeld gestrest maken en hun immuunsysteem in gevaar brengen, waardoor het voor de parasiet gemakkelijker wordt om uw vissen binnen te dringen en te doden.
Niet alle over-the-counter behandelingen zijn hetzelfde. Ze kunnen verschillende actieve ingrediënten gebruiken en hebben verschillende effecten op de bewoners van je tank. Een van de meest voorkomende behandelingsadditieven is koper, dat giftig is voor ongewervelde dieren, waaronder schaaldieren en koralen. Als je de vissen uit de tank kunt evacueren en ze in een aparte ziekenhuistank kunt behandelen, wordt de levenscyclus van de witte vlekziekte in de hoofdtank verbroken omdat er geen vissen zijn om ze te huisvesten. Als u de vissen niet kunt verwijderen, moet u een behandeling kiezen die veilig is voor ongewervelde dieren.
Hyposaliniteit, of het verminderen van het zoutgehalte van de tank, vereist geen chemische toevoegingen, maar is niet veilig voor alle vissen en ongewervelde dieren. Als u gevoelige vissen of koralen heeft en deze kunt verwijderen, kunt u de tere vissen met een andere behandeling behandelen. Om effectief te zijn tegen witte vlek in zout water, moet uw zoutgehalte minimaal drie weken lager zijn dan 16ppt.
Als u zich zorgen maakt over het correct behandelen van uw vissen, bespreek dan uw behandelingsopties met uw dierenarts.
Hoe witte vlekziekte bij zoutwatervissen te voorkomen?
De beste methode om witte vlekziekte te behandelen is om het uit je aquarium te houden. Dit wordt bereikt door een effectief quarantaineprotocol in een aparte tank met aparte apparatuur. Een quarantaineperiode van minimaal vier weken wordt aanbevolen.
