6 dingen die uw dierenarts u wil laten weten (maar niet zal vertellen)

Communicatie is de sleutel

De enige manier waarop de relatie tussen u en uw dierenarts kan werken, is als u effectief communiceert. Eerlijkheid duurt het langst. Maak je geen zorgen, je wordt niet beoordeeld als je iets te lang hebt gewacht met het binnenbrengen van je hond vanwege jeukende oren, of als je een dosis medicatie mist. Wat belangrijk is, is dat u uw dierenarts de feiten geeft:

• Hoeveel doses medicatie zijn er eigenlijk gemist?
• Hoeveel dagen is het probleem nu echt aan de gang?
• Wanneer merkte u de tumor voor het eerst op? (De dierenarts weet dat het niet van de ene op de andere dag zo groot is geworden.)
• Wat voer je je huisdier echt en hoeveel?

De reden waarom dierenartsen de waarheid moeten weten, is niet om u te veroordelen. Het is omdat ze alle details nodig hebben om de beste aanbevelingen voor uw huisdier te doen.

Stel alstublieft vragen. Vertel het uw dierenarts als u iets niet begrijpt, zodat zij het beter kan uitleggen. Zeg iets als je denkt dat je de instructies niet kunt opvolgen.

Maak je verwachtingen duidelijk. Vertel uw dierenarts wat u nodig heeft. Als u tijds- of financiële beperkingen heeft, zal uw dierenarts ons best doen om met u samen te werken. Als er iets gebeurt dat u ongelukkig maakt, laat het de dierenarts of het personeel dan meteen weten, zodat zij kunnen proberen het te verhelpen.

Wat dierenartsen en hun teams uiteindelijk willen, is dat uw huisdier gezond is en dat u gelukkig bent.

Het gaat niet alleen om het geld (maar soms wel)

Geld kan een gevoelig onderwerp zijn, vooral als het wordt geassocieerd met de emotionele band die we delen met onze huisdieren. Veterinaire kosten kunnen behoorlijk oplopen als huisdieren ziek zijn. Er is ook een algemene veronderstelling dat dierenartszorg duur is.

De waarheid is dat u waarschijnlijk minder betaalt dan die services echt waard zijn. Het bezitten van een hond gaat u geld kosten.

Dit is wat u moet weten voordat u aanneemt dat uw dierenarts te veel in rekening brengt:

1. Dierenartsen doen het niet alleen voor het geld. Het is buitengewoon moeilijk om naar de dierenartsschool te gaan en het programma is erg uitdagend. Daarna studeren ze af, worden DVM's en verdienen een fractie van wat MD's van school maken. Trouwens, het veterinaire personeel verdient ook een fractie van wat hun equivalenten voor menselijke geneeskunde maken.
2. Diergeneeskunde is een vak. Er is een bepaalde hoeveelheid winst nodig om het bedrijf draaiende te houden. Zelfs dierenartsen zonder winstoogmerk moeten hun kosten dekken en een bepaald bedrag overhouden om de praktijk draaiende te houden.
3. Veel dierenartsen zouden willen dat ze diensten konden weggeven. Ze geven om huisdieren en hun baasjes en voelen mee met uw financiële situatie. Maar ze kunnen niet zomaar dingen gratis weggeven. Probeer alstublieft niet te profiteren van het grote hart van uw dierenarts. Uw dierenarts beantwoordt waarschijnlijk de eigenaar van de praktijk en kan in de problemen komen voor frequente of hoge kortingen. Als uw dierenarts is de praktijk eigenaar, het is nog erger, omdat ze weet dat de impact van kortingen en "freebies" hebben op haar bedrijf. Ze geeft om haar medewerkers, patiënten en klanten. Daarom wil ze het bedrijf succesvol laten draaien, zodat iedereen ervan kan profiteren.
4. Als uw dierenarts uw financiële zorgen van tevoren kent, zullen zij hun best doen om binnen uw budget te werken. Er is echter maar zoveel dat de dierenarts kan doen als je een erg ziek huisdier hebt en alleen genoeg geld om het onderzoek te dekken. Er zijn onderzoeken en behandelingen nodig, en die kosten geld.
5. Waar het op neerkomt: u betaalt voor een professional, net zoals u een advocaat of arts zou betalen. En je zou waarschijnlijk meer moeten betalen.

Het beste wat u kunt doen, is vooruit plannen voor onverwachte dierenartskosten. Communiceer met uw dierenarts over financiële beperkingen. Erken de waarde van hoogwaardige diergeneeskunde.

Laat het personeel je alsjeblieft helpen

Als u vragen of zorgen heeft over de gezondheid van uw huisdier, is uw eerste gedachte om contact op te nemen met uw vertrouwde dierenarts om dit te bespreken. Dit is geweldig! Uw dierenarts wil dat u om hulp vraagt. Dit is echter de reden waarom uw dierenarts bekwaam, bekwaam ondersteunend personeel heeft. Uw dierenarts is druk bezig met het bekijken van geplande afspraken. Als u een afspraak maakt en voor die tijd betaalt, wilt u immers dat de dierenarts de hele afspraak volledig betrokken en voor u beschikbaar is.

Als u belt en vraagt om rechtstreeks met uw dierenarts te spreken, moet u mogelijk tot het einde van de dag wachten voordat uw dierenarts u terugbelt. In plaats daarvan heeft het kantoor van uw dierenarts mogelijk een medewerker beschikbaar om meteen met u te praten. Waarom bespreek je je zorgen niet eerst met de veterinaire technicus?

Laat de dierenartstechnologie een liaison zijn tussen u en de dierenarts om sneller antwoorden te krijgen. De techneut heeft misschien meteen een antwoord voor je, omdat hij door de dierenarts is getraind in hun aanbevelingen. Of de technicus moet mogelijk met de dierenarts praten en contact met u opnemen met de specifieke antwoorden van de dierenarts. Ze kunnen ook helpen om een terugbelverzoek van de dierenarts te bespoedigen.

Elk ondersteunend personeelslid is getraind om te handelen volgens de voorkeuren van de dierenarts. Zij treden op als agenten van de dierenartsen en zijn er om u te helpen. Behandel ze met respect en communiceer duidelijk met ze.

Dierenartsen hopen dat je hun advies opvolgt

Wanneer uw dierenarts u advies geeft of iets aanbeveelt, komt dat door jarenlange opleiding en ervaring. Als u besluit routineonderzoeken over te slaan, plotseling met een medicijn te stoppen of anderszins het advies van uw dierenarts negeert, doet u twee dingen: uw huisdier in gevaar brengen en de relatie die u met uw dierenarts hebt verslechteren.

Als u zich tot "Dr. Google" wendt en tegen het advies van uw dierenarts ingaat, kunt u uw hond in gevaar brengen. Het is belangrijk om een pleitbezorger voor uw huisdier te zijn, dus u zult natuurlijk uw eigen onderzoek doen (waarschijnlijk online). Dierenartsen weten dat je dit gaat doen, ze hopen alleen dat je nauwkeurige informatie krijgt.

Zorg ervoor dat u websites kiest die betrouwbare, feitelijke veterinaire informatie bieden. Begrijp dat websites algemeen advies geven dat al dan niet van toepassing is op de huidige situatie van uw huisdier.

Natuurlijk wil je misschien ook advies inwinnen bij vrienden, familie, buren, fokkers, trimmers enzovoort. Het is echter belangrijk om te onthouden dat deze mensen spreken vanuit hun eigen ervaringen, en niet noodzakelijkerwijs vanuit een plaats van formele opleiding en uitgebreide ervaring.

Als uw dierenarts een aanbeveling doet die u niet kunt of wilt opvolgen, zeg het dan! Uw dierenarts zal proberen u te helpen een oplossing te vinden die echt voor u werkt. Wend u niet tot mogelijk onbetrouwbare bronnen, neem geen slecht advies en ga dan terug naar uw dierenarts om 'het te repareren'. Bijvoorbeeld: doe de e-halsband niet af omdat een vriend zei dat het prima was voor haar eigen hond, en word dan boos op uw dierenarts als uw hond kauwt op de operatieplaats. (Dit soort dingen gebeurt de hele tijd.)

Hier is het punt: als je je huidige dierenarts echt niet kunt vertrouwen, zoek dan een nieuwe dierenarts. Zoek niet elders voor advies van een vervangende dierenarts.

Dierenartsen zorgen. Soms geven ze er teveel om

Het is eerlijk om te zeggen dat iedereen die in de veterinaire industrie werkt, een diepe liefde voor dieren heeft. Ze brengen hun dagen door met het behandelen van huisdieren en hun baasjes met liefde en mededogen.

Ze houden de handen van de eigenaren vast terwijl hun geliefde huisdieren worden geëuthanaseerd.

Ze aaien de zachte snuiten van stervende dieren en wiegen ze in liefdevolle armen als ze verder gaan.

Ze geven met empathie slecht nieuws aan eigenaren van gezelschapsdieren en helpen hen bij het nemen van enkele van de moeilijkste beslissingen.

Ze zien hoe dieren pijn en verwarring ervaren en doen hun best om ze te troosten.

Ze behouden hun kalmte in het aangezicht van noodlijdende cliënten, zelfs als ze boos zijn.

Dierenartsen en hun medewerkers nemen ook huisdieren mee naar huis die in de steek zijn gelaten, soms overbelastend. Dierenartsen nemen zeer waarschijnlijk driepotige, eenogige huisdieren met chronische aandoeningen op. Deze huisdieren hebben regelmatig medicijnen, speciale diëten en persoonlijke zorg nodig. Maar ze nemen de dieren mee naar binnen zonder erbij na te denken.

Al deze situaties kunnen ons op het diepste niveau beïnvloeden. Sommigen huilen om het verlies van patiënten; sommigen raken gefrustreerd als ze een patiënt of cliënt niet kunnen helpen; sommigen worden boos als het niet goed gaat; sommigen begraven de emoties en ontwikkelen later problemen. Zelfmoord- en depressiecijfers zijn zeer hoog onder veterinaire professionals.

De meeste dierenartsen zullen op enig moment in hun carrière last hebben van compassiemoeheid en burn-out. Compassiemoeheid is het resultaat van chronische stress die ervaren wordt door degenen die getraumatiseerde dieren of mensen verzorgen en helpen. Het kan ook worden aangeduid als secundaire traumatische stressstoornis of STSD.

Symptomen zijn vergelijkbaar met die van PTSS en kunnen het emotionele en fysieke welzijn van een persoon ernstig beïnvloeden. Mededogenmoeheid is een zeer reële aandoening die mensen treft die werkzaam zijn in de diergeneeskunde, de menselijke gezondheidszorg, brandbestrijding, wetshandhaving, maatschappelijk werk, counseling en meer.

Dierenartsen zijn geen wonderdoeners (maar dat zouden ze wel willen)

Geneeskunde is geen exacte wetenschap. Dit geldt ook voor de diergeneeskunde. Bovendien kunnen patiënten niet eens met dierenartsen praten over hun symptomen. Dierenartsen moeten zeer intuïtief en objectief zijn.

Ze moeten vertrouwen op onderzoek en testen, alle feiten bij elkaar brengen en vervolgens een beetje giswerk gebruiken om erachter te komen wat er met een patiënt aan de hand is en hoe deze moet worden behandeld. Natuurlijk lezen huisdieren en hun ziekten de schoolboeken niet, dus sommige gevallen kunnen behoorlijk moeilijk worden.

Dierenartsen zouden willen dat er toverstokken en magische kogels waren, maar helaas zijn die er niet. Wonderen gebeuren, maar niet vaak. Soms moet uw dierenarts u doorverwijzen naar een specialist. Soms kan uw dierenarts een huisdier niet helpen, behalve om pijnloos een einde te maken aan het lijden. Soms maken dierenartsen zelfs fouten, maar natuurlijk doen ze hun best om dat te voorkomen.

Heb geduld met uw dierenarts en haar team. Ze hebben allemaal veel opleiding, training en ervaring gehad om er voor u en uw huisdier te zijn. Alles wat ze doen is voor het welzijn van jou en je huisdier.