Zinkvergiftiging bij honden

Zink, het metallische element dat gewoonlijk in veel huishoudelijke artikelen en producten wordt gebruikt en dat van nature in sommige voedingsmiddelen en minerale bronnen voorkomt, is een essentieel element. Zink is belangrijk voor de werking van het immuunsysteem en de schildklier, maar te veel zink kan ernstige gezondheidsproblemen veroorzaken.

Wat is zinkvergiftiging?

Zinkvergiftiging verwijst naar toxiciteit die verband houdt met zinkproducten. Zinkvergiftiging bij honden komt vaker voor dan de meeste mensen denken en een van de meest voorkomende oorzaken van zinkvergiftiging bij honden is dat honden de Europa Lincoln-penning binnenkrijgen. Pennies geslagen na 1982 zijn voor 97,5 procent zink.

Zink wordt ook gevonden in een verscheidenheid aan andere huishoudelijke producten, zoals:

• Metalen moeren, bouten, bordspelstukken, ritsen, nietjes, speelgoed, sieraden
• Huidcrèmes inclusief luieruitslagcrème en zonnefilters, shampoos en deodorants
• Vitaminen en vrij verkrijgbare verkoudheidsremedies en zuigtabletten

Symptomen van zinkvergiftiging kunnen optreden binnen twee uur na inname, maar in sommige gevallen kunnen de symptomen pas enkele dagen na inname optreden. Symptomen zijn ook afhankelijk van de hoeveelheid en het type zink dat is ingenomen in verhouding tot het lichaamsgewicht van uw hond. Bepaalde vormen van zink worden gemakkelijker door het lichaam opgenomen dan andere. Inname van een zinkoxidecrème kan bijvoorbeeld alleen maagklachten veroorzaken, terwijl inname van zelfs maar één cent levensbedreigende toxiciteit kan veroorzaken.

In het begin kan uw hond maagklachten hebben, wat resulteert in braken, diarree, gebrek aan eetlust en ontlasting die een zwart teerachtig uiterlijk heeft. Ze kunnen ook minder actief, uitgedroogd en lusteloos worden.

Bij hogere doses of bij langere blootstelling kunnen de huid, ogen en tandvlees van uw hond geel lijken. Dit wordt geelzucht genoemd en is te wijten aan een hoge concentratie bilirubine, een normaal galpigment voor medicijnen als gevolg van een afbraak van hemoglobine in rode bloedcellen. Hun ontlasting en urine kunnen oranje zijn of een oranje tint hebben.

Als zinkvergiftiging niet wordt behandeld, kan dit leiden tot levensbedreigende bloedarmoede, een aandoening waarbij het bloed niet genoeg gezonde rode bloedcellen bevat), toevallen, nier- en leverbeschadiging, hartproblemen en overlijden.

Dit kan levensbedreigend zijn voor uw huisdier, dus neem onmiddellijk contact op met uw dierenarts als u merkt dat uw hond zink of een van deze symptomen binnenkrijgt.

Diagnose van zinkvergiftiging

Uw dierenarts zal beginnen met het verkrijgen van een geschiedenis en het uitvoeren van een lichamelijk onderzoek van uw huisdier. Een onderzoek onthult vaak bleke slijmvliezen, snelle hartslag, uitdroging, geelzucht en buikpijn.

Uw dierenarts zal bloedonderzoek en urine verkrijgen om routinematige laboratoriumtests uit te voeren, waaronder een volledig bloedbeeld, chemie, elektrolyten en een urineonderzoek. Door bloedonderzoek en urineonderzoek te doen en te laten uitvoeren, kan uw dierenarts zien hoe de interne organen van uw hond functioneren, evenals controleren op uitdroging, zinkconcentraties meten, controleren op bloedarmoede en andere bloedproblemen die overeenkomen met zinkvergiftiging, waaronder lever- of nierschade. Uw dierenarts kan ook röntgenfoto's maken om te zien of een metalen voorwerp kan worden geïdentificeerd.

Behandeling

Zoals bij elke toxiciteit, is een vroege behandeling en diagnose van cruciaal belang. Uw dierenarts zal absorptie voorkomen, de uitscheiding van het reeds opgenomen zink bevorderen en medische behandeling geven voor symptomen die uw huisdier vertoont.

Dit omvat hoogstwaarschijnlijk als het zinkobject zich nog in de maag bevindt en braken opwekt of het object met een endoscoop terughaalt, als het veilig is om dit te doen, om de hoeveelheid zink die door het lichaam van uw huisdier wordt geabsorbeerd te verminderen.

De behandeling omvat ook het beheersen van convulsies en toevallen, het behandelen van hartafwijkingen, bloedtransfusies om bloedarmoede te behandelen, medicijnen die het maagdarmkanaal beschermen en om braken te stoppen, en het verstrekken van intraveneuze vloeistoffen om uitdroging aan te pakken.

Helaas zien verzorgers vaak dat hun hond geen zink binnenkrijgt en hierdoor kunnen de vroege tekenen (braken, gebrek aan eetlust, diarree) van zinkvergiftiging worden aangezien voor slechts een maag-darmklachten. Daarom is het belangrijk om uw hond niet zelf te behandelen of te diagnosticeren en contact op te nemen met uw dierenarts wanneer symptomen worden opgemerkt. Als u weet dat uw hond zink heeft ingenomen, neem dan contact op met de hulplijn Pet Poison en uw dierenarts.

Prognose van zinkvergiftiging bij honden

De prognose voor zinkvergiftiging hangt in belangrijke mate af van verschillende factoren, waaronder wanneer de symptomen voor het eerst werden opgemerkt, wanneer de behandeling werd gestart en hoe goed uw hond op de therapie reageert. Zoals bij elke toxiciteit, is een vroege behandeling en diagnose van cruciaal belang. De prognose is goed als uw dierenarts onmiddellijk met de behandeling begint en het zinkhoudende voorwerp verwijdert voordat ernstige symptomen optreden.

Hoe zinkvergiftiging te voorkomen?

Houd alle zinkbevattende producten, waaronder centen, crèmes en vitamines, buiten het bereik van huisdieren.