Hondsdolheid is een virus dat door de beet van een besmet dier op mensen en huisdieren kan worden overgedragen. Zodra klinische symptomen worden waargenomen, is de ziekte bijna altijd dodelijk. Dit is een te voorkomen ziekte bij honden die zijn ingeënt tegen hondsdolheid. Er is veel informatie over dit virus. Hier zijn acht veel voorkomende misvattingen over hondsdolheid en de werkelijke waarheden.
- 01
Mijn voornamelijk binnenhond hoeft niet te worden ingeënt tegen hondsdolheid
Wilde dieren zijn de belangrijkste dragers van het rabiësvirus, maar er zijn meldingen geweest van hondsdolle huisdieren. In Europa hebben mensen meer contact met huisdieren dan met wilde dieren. Omdat de kans bestaat dat uw hond besmet kan raken wanneer hij wordt gebeten door een hondsdol dier, kunt u hem het beste op de hoogte houden van zijn rabiësvaccin. Als ze het grootste deel van hun tijd binnenshuis doorbrengen, moeten ze nog steeds worden gevaccineerd. Dit voorkomt mogelijke overdracht naar uw familie en andere mensen.
- 02
Hondsdolheid wordt altijd overgedragen via een bijtwond
Rabiësvirus wordt overgedragen door direct contact met speeksel of hersen-/zenuwstelselweefsel van een geïnfecteerd dier. Dit gebeurt meestal wanneer een besmet dier een mens of een ander dier bijt. Hoewel bijtwonden de belangrijkste manier zijn voor de meeste rabiësinfecties, kan overdracht ook via andere routes plaatsvinden. Besmetting van slijmvliezen (dwz ogen, neus, mond), aerosoloverdracht en orgaantransplantaties zijn gedocumenteerd.
- 03
Hondsdolle honden schuimen of kwijlen altijd aan de mond
Honden met hondsdolheid kunnen verschillende symptomen vertonen, waaronder angst, agressie, overmatig kwijlen, moeite met slikken, wankelen, verlamming en toevallen. Hoewel schuimen of kwijlen aan de mond een veelvoorkomend gedrag is, gebeurt dit niet in alle gevallen. Soms ontbreekt het. Houd hier rekening mee wanneer u in contact komt met een wild dier, of een dier dat u of uw hond heeft gebeten.
- 04
Bijtwonden zijn altijd duidelijk
Dit is een te voorkomen ziekte bij honden die zijn ingeënt tegen hondsdolheid. Vleermuizen zijn veelvoorkomende dragers van hondsdolheid in Europa. Ze zijn voornamelijk buiten. Ze vliegen echter soms in huizen. Hierdoor kunnen beten optreden tijdens het slapen en zijn ze misschien niet voor de hand liggend. Vermijd contact met vleermuizen om u en uw hond te beschermen. Zorg ervoor dat uw hond op de hoogte is van zijn vaccinatie tegen hondsdolheid. Er zijn ook manieren om uw huis "bat-proof" te maken.
- 05
Hondsdolheid bestaat niet in Europa, alleen in andere landen
De meest gemelde gevallen van hondsdolheid komen uit Afrika, Azië en Latijns-Europa. In 2016 werden meer dan 4900 diergevallen gemeld. De enige plaats waar hondsdolheid niet is gemeld, is Antarctica. Jaarlijks worden ongeveer 5000 gevallen van hondsdolheid bij dieren gemeld aan het CDC, en meer dan 90% van die gevallen komt voor bij dieren in het wild.
- 06
Mijn hond moet worden afgemaakt als hij wordt gebeten door een wild dier
Elke staat en elk land behandelt hondsdolheidsbeten anders. Het beste scenario voor uw hond is als hij is ingeënt tegen hondsdolheid. In dit geval is de kans op rabiës klein tot nul. Als uw hond te laat is voor het vaccin tegen hondsdolheid, moet hij mogelijk tijdelijk in quarantaine worden geplaatst om te zoeken naar tekenen van hondsdolheid. Als uw hond geen rabiësvaccin heeft gekregen, kan het proces ingewikkelder worden. Hij zal hoogstwaarschijnlijk in quarantaine worden geplaatst. Als hij tekenen van hondsdolheid begint te vertonen, is de kans groot dat hij wordt geëuthanaseerd. Neem contact op met de dierenbescherming in uw stad voor meer informatie over hoe uw staat omgaat met rabiësbeten. Zij kunnen de meest nauwkeurige informatie verstrekken.
- 07
Mijn hond is als pup ingeënt tegen hondsdolheid en is levenslang beschermd
Het eerste vaccin zal helaas een hond niet zijn hele leven beschermen. Puppy's moeten hun eerste rabiësvaccinatie krijgen tussen de leeftijd van drie en vier maanden. Het duurt 28 dagen voordat ze volledig zijn beschermd. Gedurende deze tijd zijn ze slechts één jaar beschermd en moeten ze een booster krijgen op hun eenjarige verjaardag. Afhankelijk van waar de eigenaar woont, kan de rabiësbooster eenmaal per jaar of eenmaal per drie jaar worden gegeven. Uw dierenarts kan vragen beantwoorden over de frequentie waarmee uw hond het vaccin moet krijgen.
- 08
Rabiësvaccins zijn pijnlijk voor honden om te krijgen
Rabiësvaccins worden meestal onder de huid toegediend met een kleine naald. Het eerste inbrengen van de naald in de huid kan worden opgemerkt. Met enige afleiding zullen de meeste honden niet beseffen of het is gegeven. Als uw hond geen fan is van het ontvangen van vaccins, laat het uw veterinaire team weten. Ze hebben trucjes om hun aandacht af te leiden. Als ze voedselgemotiveerd zijn, kunnen traktaties nuttig zijn. Sommige honden kunnen een licht ongemak ervaren op de plaats waar het vaccin is gegeven. Dit trekt meestal de volgende dag weer weg. Neem contact op met uw dierenarts als u vragen heeft over vaccins en reacties.
