Ringworm bij puppy's

Alle honden lopen risico op ringworm, maar de aandoening komt het meest voor bij puppy's jonger dan een jaar oud en bij oudere honden met een aangetast immuunsysteem. Het is besmettelijk voor de mens en veroorzaakt een verkruimelde, jeukende huiduitslag. Bij mensen wordt ringworm meestal weergegeven als ronde, ringachtige zweren.

Wat is ringworm?

Ringworm is een schimmel parasiet die de huid ziekte bij dieren en mensen veroorzaakt. Het is een lid van huidschimmels die dermatofyten worden genoemd. De parasiet voedt zich met keratine, het buitenste dode oppervlak van groeiende huid en nagels. Er zijn veel soorten dermatofyten, maar de meeste gevallen van ringworm bij honden worden veroorzaakt door een van de drie soorten. De meest voorkomende soort is Microsporum canis. Een ander type ringworm, gedragen door knaagdieren, kan pups infecteren die door knaagdierholen graven. De derde soort ringworm leeft in de bodem.

Ringworm verspreidt zich gemakkelijk naar mensen, maar de meeste gezonde volwassenen zullen niet geïnfecteerd raken. Jonge kinderen, ouderen of iedereen met een depressief immuunsysteem zijn het meest vatbaar.

Terwijl de centrale pijn aan de binnenkant geneest, geeft de "ring" van rode ontsteking rond het gebied het zijn karakteristieke uiterlijk en naam.

Symptomen van ringworm bij puppy's

Puppy's die lijden aan een ringworminfectie hebben niet noodzakelijkerwijs een geringd huidpatroon. Gebieden zonder haar (alopecia) en zweren zetten uit, maar zijn mogelijk niet in ringen en kunnen eruitzien als een verscheidenheid aan andere huidziekten bij huisdieren, zoals huidallergieën.

Meestal is er schilfering en korstvorming aan de randen van kale plekken, met gebroken of stoppelbaar haar in deze gebieden, samen met variabele jeuk. De dermatofyt leeft alleen van haren die actief groeien. De geïnfecteerde haren breken af en laten een stomp patchwork-vachtpatroon achter, en er kunnen zich ook milde tot ernstige korstige zweren ontwikkelen.

Sommige huisdieren gaan jeuken, andere niet. De binnenste haarloze gebieden lijken helder als ze beginnen te genezen. Het gezicht, hoofd en voorpoten zijn meestal de eerste aangetaste gebieden, maar bij zeer ernstige infecties kan de schimmel zich mogelijk verspreiden en het hele lichaam van de pup aantasten.

Oorzaak van ringworm

Het immuunsysteem van gezonde volwassen honden is vaak sterk genoeg om ringworminfectie te voorkomen. Sommige gezonde huisdieren kunnen echter asymptomatische dragers worden, wat betekent dat ze zelf geen gezondheidsprobleem hebben, maar de infectie naar anderen verspreiden. Zodra een huisdier besmet raakt met ringworm, vervuilen sporen de omgeving, waardoor de verspreiding van de infectie wordt verspreid.

De aandoening wordt overgedragen door direct dier-op-dier contact, meestal door geïnfecteerd haar of huidresten. Ringworm is echter ook overdraagbaar van besmette verzorgingsuitrusting, speelgoed, beddengoed en besmette meubels en kleding.

Als één huisdier in huis wordt gediagnosticeerd, moeten ze allemaal worden behandeld, ongeacht of ze tekenen vertonen of niet. Geïnfecteerde huisdieren moeten in quarantaine worden geplaatst van degenen die geen tekenen vertonen.

Diagnose van ringworm

Canine ringworm wordt gediagnosticeerd door identificatie van de schimmel. De dierenarts kan een Wood's Lamp gebruiken om verdachte gevallen te screenen; ongeveer de helft van de gevallen van M. canis zal "gloeien" wanneer ze worden blootgesteld aan het ultraviolette licht. Omdat echter niet alle gevallen onder deze speciale verlichting zullen verschijnen, mag een negatief resultaat niet als een echt negatief resultaat worden beschouwd en moeten verdere diagnostische tests worden uitgevoerd.

Andere keren verzamelt een huidafkrabsel vuil van de laesies, dat vervolgens microscopisch wordt onderzocht. De beste manier om ringworm definitief te diagnosticeren, is door een monster van de huid/vacht te nemen en dit naar het laboratorium te sturen om te kweken. Een monster van de laesie wordt in een speciaal medium geplaatst dat is ontworpen om ringworm te laten groeien. Het kan tot drie weken duren voordat de test een positief resultaat geeft.

Behandeling

Bevestigde gevallen van ringworm bij huisdieren moeten worden behandeld om verdere verspreiding van de ziekte te voorkomen. De meest succesvolle therapeutische regimes voor ringworm omvatten zowel plaatselijke medicinale shampoos als orale antischimmelmedicatie. Beide soorten behandelingen moeten enkele weken worden voortgezet; het is erg belangrijk voor het succes van de behandeling om de instructies van uw dierenarts op te volgen en de behandeling niet voortijdig te stoppen.

Langharige puppy's moeten eerst worden geknipt om de hoeveelheid besmet haar te verminderen (vergeet niet om de scheermesjes daarna te desinfecteren). Uw dierenarts zal de beste keuze voor uw situatie aanbevelen.

Hoe te voorkomen dat ringworm zich verspreidt?

Naast het behandelen van uw puppy, moet u, om de behandeling effectief te laten zijn, ook zijn omgeving schoonmaken. Dit is gemakkelijker gezegd dan gedaan, omdat ringwormsporen niet zichtbaar zijn voor het blote oog en zich gemakkelijk door het hele huis kunnen verspreiden.

Momenteel bevelen experts milieucontrole aan door dagelijks alle oppervlakken te reinigen met een verdunde bleekoplossing (een deel bleekmiddel op 10 delen water), samen met grondig stofzuigen.

Weg met wegwerpsporenreservoirs zoals beddengoed voor huisdieren. Voor tapijten en soms voor gordijnen wordt een stoomreiniging op hoge temperatuur aanbevolen. Stofzuig herhaaldelijk, maar vergeet niet om de zak elke keer weg te gooien, anders verspreid je de sporen gewoon. Desinfecteer ook de stofzuiger met bleekmiddel en waternevel.

U moet de puppy behandelen en de omgeving blijven desinfecteren totdat de follow-upkweken van het huisdier negatief zijn. In een huis met één huisdier kan de behandeling zes tot acht weken nodig zijn en soms langer in huishoudens met meerdere huisdieren met meerdere infecties.