Pelham-bits zijn heel gebruikelijk bij zowel Engelse als westerse versies van dit bit. Zoals elk bit heeft het zijn voor- en nadelen, en er zijn mensen die denken dat het een geweldig compromis is en anderen die denken dat het een kruk is. Maar elk beetje, in de verkeerde handen, kan ineffectief en zelfs beledigend zijn. Dit is wat een pelham doet en wanneer hij mag worden gebruikt.
Verschijning
Het pelhambit kan een massief of scharnierend mondstuk hebben. Er is een grote ring die direct is verbonden met het mondstuk waaraan de 'trensteugels' zijn bevestigd, en schachten die zich naar beneden uitstrekken en eindigen in ringen waaraan 'trottoirteugels' zijn bevestigd. Omdat het pelhambit een hefboomwerking heeft, loopt een kinketting of riem onder de kin van het paard om te voorkomen dat het bit te ver doordraait en zorgt ook voor een ander drukpunt. Een kleine 'lip strap' op het getoonde bit voorkomt dat het paard probeert te knabbelen aan de schachten.
Toepassingen
Het pelhambit wordt vaak gebruikt voor scholing en algemeen rijden, op voorwaarde dat de ruiter kennis heeft van het gebruik van een stoeprandbit en rijden met dubbele teugels. Een Engels Pelham bit bootst enigszins de actie na van de combinatie van bridoon (klein trensbit) en weymouth (curb) bit die op een 'dubbel hoofdstel' wordt gebruikt. Een Pelham kan worden gebruikt wanneer een paard de twee bitten niet comfortabel of voor het gemak kan vasthouden.
Pelhams worden gezien op sommige veld jagers, in sommige tonen jager klassen, op eventers, en in het stadion springen. Het wordt niet gebruikt in de dressuur. Het wordt vaak gebruikt in polo. Er is ook een westerse versie van het Pelham-bit en er zijn driving bits die lijken op pelhams.
Mechanica
De Pelham geeft een wat gedempt effect van de bridoon/Weymouth combinatie. Met de trottoirband kan de ruiter het hoofd laten zakken, wat handig is bij het aanleren en aanmoedigen van een goede hoofdhouding. Het activeren van de trottoirband zet druk op de spijlen van de mond, kin, nek en als er een poort is, het gehemelte.
Met de trens teugel kan de ruiter het hoofd van het paard optillen. Zoals bij alle Engelse trensjes, zal de druk alleen op de tralies van de mond komen. Voor algemeen rijden zou de rijder het meest waarschijnlijk op de trens teugel rijden, en indien nodig alleen de stoeptegel gebruiken. Dit vereist vaste, deskundige handen om effectief te zijn en niet aan zowel de stoeprand als de trens teugel samen te trekken.
Soms, als een paard een harde trekker is, worden de trottoirband en trensringen verbonden door een leren adapter (ook wel converters of rondingen genoemd) zodat slechts één teugel is verbonden met het midden van de adapter. Dit activeert zowel trens- als stoeprandacties van de pelham. Bij gebruik van slechts twee teugels kan de ruiter het hoofd van het paard niet zo goed positioneren.
Voor trainingen die een zeer verfijnde reactie op de bithulpen vereisen, zoals gevorderde dressuur, is de Pelham geen goede keuze. Het dubbele hoofdstel, met zijn twee aparte bitten, is effectiever voor het geven van duidelijke signalen door de teugels.
