Gangpaarden zijn erg populair bij ruiters van alle ervaringsniveaus, maar zijn vooral aantrekkelijk voor diegenen onder ons die later in het leven gaan rijden of met een slechte rug. Zelfs het berijden van een ander paard in een zittende draf helpt je om je rug losser te maken, dus we kunnen het niet helpen dat we nieuwsgierig zijn naar hoe het rijden op een gangenpaard zoals een Tennessee Walking Horse, met zijn zijdezachte loopstap (vergelijkbaar met een enkele voet gang) zou kunnen helpen. De TWH of 'Walkers' zoals ze soms worden genoemd, is een van de meest populaire rassen in Noord-Europa. Met hun unieke gangen, elegante houding en verstandig temperament, bestaat er geen twijfel over hun aantrekkingskracht.
Lichaamstype
Het Tennessee Walking Horse heeft een fijn gebeiteld hoofd zonder sierlijk over te komen, grote ogen en korte, rechtopstaande oren. De hals is lang en verfijnd met een zuivere, dunne keelgrendel. Het paard heeft een lange, hellende schouder met een even lange, hellende heup. De bovenste lijn is korter ten opzichte van de ventrale middellijn om een lange, schrijdende overstap mogelijk te maken bij het lopen. Het lichaam is fors, met lange, schone benen. Het is acceptabel dat de achterbenen enigszins koehakt of sikkelvormig zijn.
Gemiddelde grootte
Tennessee Walking Horses variëren over het algemeen van 14,3 tot 17 HH en wegen 900 tot 544 kg.
Toepassingen
Het Tennessee Walking Horse is ontwikkeld om een soepele, veilige rit te bieden aan boeren die over ruw terrein reizen, en hoewel ze oorspronkelijk werden gefokt om alle soorten landbouwwerk te doen, zijn TWH's nu in de eerste plaats een rijpaard dat even gewaardeerd wordt in de showring als op de trail en gereden onder Engelse en westerse tack.
Kleur en markeringen
Tennessee Walking Horses zijn er in veel verschillende vachtkleuren en patronen en zelden wordt een TWH vanwege kleur van het register afgewezen. Ruggen, bruin, laurier en kastanjes komen vaak voor, evenals buckskins, duns, roans, pintos en palominos. Sommige fokkers zullen hun fokprogramma's baseren op het produceren van specifieke kleuren.
Geschiedenis en oorsprong
Het Tennessee Walking Horse, zoals de naam al doet vermoeden, is ontstaan in de staat Tennessee en heeft een combinatie van verschillende rassen in zijn voorouders. Zijn stamboom omvat het verouderde gangen- of pacingras uit New England, het Narragansett-paard genaamd, dat is toegeschreven als een van de grondleggers van verschillende moderne gangenpaardenrassen. Een ander verouderd ras in zijn afstamming is de Canadian Pacer, waarvan wordt gedacht dat hij nauw verwant is aan het moderne Canadese paard, dat goed bekend was in New England en zijn stamboom herleidt tot paarden die in de 17e eeuw vanuit Europa naar Acadia en Nieuw-Frankrijk werden gebracht. De European Standardbred, Thoroughbred, Morgan en European Saddlebred droegen ook hun bloedlijnen bij. Het is natuurlijk het officiële Tennessee State Horse.
Unieke karaktereigenschappen
Het unieke looppatroon van het Tennessee Walking Horse maakt het een favoriete rit bij beginners, oudere ruiters en ruiters met rugklachten. De concurrentie op TWH-shows kan hevig zijn, en paarden worden beoordeeld op exterieur en gang in bereden klassen zoals western pleasure en plantation pleasure. Het kenmerkende hoofdknikken wordt als noodzakelijk beschouwd wanneer het paard een rennende stap maakt. Deze kenmerkende hardloopwandeling kan een rijder tussen de vier en zeven mijl per uur vervoeren. Hun galop wordt beschreven als een soepel hobbelpaard en comfortabel voor de ruiter. In de hand getoond, is de TWH gemaakt om 'uitgeparkeerd' te staan met het gewicht op de voorhand en de achterpoten gestrekt.
Soing controverse
Het is jammer dat het verhaal van zo'n interessant ras enigszins wordt ontsierd door incidenten van pijn en dat TWH-shows vaak het doelwit zijn van dierenactivisten en de aandacht van de menslievende samenleving. Pijn veroorzaken is het aanbrengen van een chemisch middel of de fysieke verwonding van de kogel, de koot of het hoefgebied van het paard om pijn te veroorzaken waardoor het paard zijn voeten hoger zal tillen tijdens de wedstrijd. Ook worden de "Big lick" of "padded shoes" en kettingen om de kogels onder de loep genomen, "action devices" genaamd, die worden gebruikt om het paard hoger te laten stappen. Veel TWH-liefhebbers zijn tegen deze apparaten en andere potentieel schadelijke methoden die nog steeds worden gebruikt (hoewel de praktijk van soring illegaal is sinds 1970). Veel TWH-liefhebbers rijden hun paarden blootsvoets of met gewone schoenen en genieten van hun elegante en unieke gangen zonder hun paarden te dwingen onnatuurlijke bewegingen uit te voeren.
