Baardagamen zijn, net als andere reptielen, vatbaar voor verschillende ziekten. Sommige van deze ziekten zijn ernstiger dan andere, en het atadenovirus is helaas een van de ernstiger.
Wat is het atadenovirus?
Atadenovirus, voorheen bekend als adenovirus en ook vaak aangeduid als ADV (niet te verwarren met ADV bij fretten of stinkdieren), is een zeer besmettelijk virus dat veel voorkomt bij baardagamen (Pogona vitticeps). Veel mensen noemen deze ziekte de "verspillende ziekte" of "sterrenwachtziekte" vanwege de symptomen die worden vertoond door baardagamen met ADV.
Net als alle andere virussen is dit virus microscopisch klein, dus je kunt het niet met het blote oog zien. Er zijn ook een aantal verschillende stammen van dit virus die zowel verschillende soorten dieren als mensen treffen.
Atadenovirus kan vele soorten hagedissen infecteren. Agamid-hagedissen (baardagamen, waterdraken en Rankin-draken), kameleons, gekkota-hagedissen (dikstaartgekko's, luipaardgekko's en tokay-gekko's), helodermatidehagedissen (Gila-monsters en Mexicaanse kralenhagedissen), monitors en savavalmonitors), en skinks, zoals de blauwtong skink, kunnen allemaal door dit virus worden geïnfecteerd. Van ADV is ook bekend dat het slangen, chelonians (schildpadden en schildpadden) infecteert en er is zelfs een melding dat het een Nijlkrokodil infecteert.
Atadenovirussymptomen bij baardagamen
Deze ziekte wordt niet voor niets de "verspillende ziekte" of "sterrenwachtziekte" genoemd. Een jonge baardagamen met ADV zal de leeftijd van drie maanden meestal niet overleven en zal zijn korte leven worstelen om te groeien. Het zal lusteloos zijn, afvallen en niet willen eten. De symptomen kunnen worden omschreven als "niet-specifiek" of uw dierenarts voor exoten kan eenvoudigweg zeggen dat uw baardje "wegkwijnt" of een "slechte doener" is. Dit komt meestal doordat een baardagaam met ADV een verzwakt immuunsysteem heeft; het kan negatief worden beïnvloed door darmparasieten zoals coccidia, waardoor het kan zien dat het nooit zwaarder kan worden.
Sommige baardagamen met ADV kunnen neurologische symptomen ervaren, zoals spiertrekkingen en toevallen. Het kan zijn nek krommen en naar de lucht kijken (sterrenkijken) vanwege wat het virus met zijn zenuwstelsel doet. Baardagamen die op volwassen leeftijd met het atadenovirus zijn geïnfecteerd, ontwikkelen doorgaans lever- en nieraandoeningen, encefalitis, gastro-enteritis, stomatitis en andere aandoeningen. Helaas worden de meeste van deze bevindingen pas ontdekt nadat de baardagaam is overleden en er een necropsie is uitgevoerd. Vreemd genoeg vertonen sommige baardagamen nooit symptomen en zijn ze levenslang drager van het virus.
Hoe baardagamen het atadenovirus krijgen
Een baardagaam kan snel besmet raken met het virus als hij wordt blootgesteld aan de uitwerpselen van een dragerdraak, wordt vastgehouden door iemand die een geïnfecteerde baardagaam heeft gehanteerd, een kooi deelt met een geïnfecteerde draak of voedselresten van een geïnfecteerde draak eet. Aangezien het virus uiterst besmettelijk is en drager-baardagamen misschien nooit symptomen vertonen, is het gemakkelijk om te denken dat een baardagaam gezond is, hem bloot te stellen aan een andere uiterlijk gezonde baardagaam, en dan begint een van de baardagamen neurologische symptomen van sterrenkijken te vertonen.
Hoe wordt het atadenovirus gediagnosticeerd?
Om erachter te komen of je beardie atadenovirus heeft, zal je exotische dierenarts een fecaal uitstrijkje aanbevelen voor PCR-testen (die zoekt naar virus-DNA). Veel eigenaren zijn op hun hoede voor de kosten die gepaard gaan met het testen op ziekten bij hun exotische huisdieren, maar tests moeten worden uitgevoerd om bevestig ADV in uw bebaarde draak.Als alternatief, als een bebaarde draak in uw collectie sterft, wordt aanbevolen om het lichaam voor een autopsie te onderwerpen om het te laten testen op ADV als mogelijke doodsoorzaak.
Hoe wordt het atadenovirus behandeld?
Helaas is er geen remedie voor het atadenovirus. Een draak met ADV kan alleen worden behandeld om de symptomen te verlichten. Het moet alleen worden gehuisvest om verdere infectie van andere baardagamen te voorkomen en de concurrentie met andere baardagamen voor voedsel te verminderen. Het zal geschikte UVB- verlichting en -warmte nodig blijven hebben. Als het een secundaire infectie heeft als gevolg van een onderdrukt immuunsysteem, kunnen antibiotica worden voorgeschreven. Als de baardman uitgedroogd is, kan het aanbevolen worden om in warm water te weken, en het kan ook nodig zijn om met een spuit te voeden als hij niet goed eet. De kwaliteit van leven moet regelmatig worden beoordeeld om ervoor te zorgen dat euthanasie geen betere optie is dan palliatieve zorg.
