Socialisatie van grasparkieten

Grasparkieten zijn van nature vriendelijke en nieuwsgierige vogels, die geen agressief territoriaal gedrag of moeilijk gedrag met zich meebrengen. Niet in de laatste plaats vanwege de gezelligheid van de dieren onderling, willen veel parkietenbezitters hun kleintjes graag in een grote volière houden met andere vogels. Maar "houd je ogen open bij het kiezen van een partner" geldt ook voor het gezelschap van grasparkieten: of samenwonen werkt of niet hangt onder andere af van het activiteitenniveau en territoriaal gedrag van individuele soorten. Daarom kijken we vandaag naar vier vogelsoorten en kijken of socializen met grasparkieten mogelijk en verstandig is.

"Natuurlijke" buren: valkparkieten

De valkparkiet leeft ook zij aan zij met grasparkieten in de natuur. Deze parkieten zijn iets groter dan de parkieten en onderscheiden zich vooral door hun gele kop met de karakteristieke kuif van veren. In het Australische thuisland van beide soorten leven ze in hetzelfde verspreidingsgebied en delen ze broedplaatsen en waterplaatsen. Vaak zitten de nesten van beide soorten in dezelfde boom.

Het karakter van de nimfen is vergelijkbaar. Ze zijn net zo vredig als grasparkieten, waardoor ze een goede vogelsoort zijn om mee om te gaan. Natuurlijk is hier geen algemene garantie, want elk dier heeft immers een eigen karakter: er zijn ook zeer rustige valkparkieten die niet overweg kunnen met zeer levendige en levendige grasparkieten. Hierbij is het van belang dat alle vogels voldoende ruimte hebben om zich terug te trekken en, indien nodig, bewust afstand van elkaar te kunnen nemen.

Overigens is het voor deze twee soorten bijzonder praktisch dat ze vanwege de gedeelde leefomgeving ook de voorkeur geven aan hetzelfde voedsel, zodat twee soorten voedsel niet hoeven te worden aangeboden. Een uitgebalanceerde voermengeling voor grote parkieten die beide vogels alle voedingsstoffen biedt die ze nodig hebben, is geschikt. Daarnaast is natuurlijk ook vers voer zoals groente en fruit een populair voedingssupplement voor beide vogels.

Kalm en draaglijk: bourke's papegaaien

Deze vogel is ook een Australiër, maar meer dan grasparkieten en valkparkieten zijn te vinden in het hart van Australië. Bourke's papegaaien werden vroeger vaak aangezien voor rode grasparkieten omdat ze qua grootte, gestalte en patroon sterk op hun buren lijken. Het zijn zeer tolerante en vooral geduldige vogels, waardoor ze in principe een geschikte partner zijn voor grasparkieten. Veel vogelbezitters melden ook dat Bourke's papegaaien niet echt om andere vogelsoorten in de volière geven en het maakt ze duidelijk ook niet uit: ze leven naast elkaar in plaats van samen.

Bourke's papegaaien zijn echter schemerig en worden pas echt wakker als grasparkieten willen slapen. Als het leefgebied niet groot genoeg is, zullen de twee vogels elkaar onbedoeld storen door de verschillende fasen van activiteit. Bij deze combinatie zijn de grootte van de volière of vogelkamer en de voldoende beschikbare retraitemogelijkheden van belang.

Groter en sterker: grote papegaaien

De socialisatie met grote papegaaien zoals amazones, ara's, grijze papegaaien of kaketoes kan (!) werken, maar dat raden we je af. Hoewel de meeste papegaaiensoorten eigenlijk vreedzaam zijn en hun natuurlijke habitat overlapt met die van grasparkieten, is deze combinatie - in het belang van de parkiet - geen goed idee.

Alleen al gezien de grootte, snavel en klauwen, wordt al snel duidelijk dat de grasparkiet duidelijk inferieur is aan de papegaai. Blessures hoeven niet opzettelijk te zijn veroorzaakt, een foutje volstaat hier. Zo hoort licht kappen bij het normale sociale gedrag van vogels. Inwendig is dit in ieder geval ongevaarlijk. Maar als een ara (die vier tot vijf keer zo groot is als een parkiet) naar een kleine grasparkiet pikt, zijn er natuurlijk vervelende verwondingen: afgebeten tenen, diepe wonden of, in het ergste geval, de dood van de parkiet is vaak gebeurd door de onwetendheid van de eigenaar.

Daarom moet je, naast gezelligheid in een volière, ook de vrije vlucht van ara's en grasparkieten samen vermijden, aangezien plezier en spel hier snel slecht kunnen aflopen: veilig is veilig.

Beter strikt gescheiden: tortelduifjes

Ondanks de schattige naam van deze kleine papegaaien, moet je liefdespapegaaien (ook: "Agapornids") nooit samen houden met grasparkieten. De gelijknamige band verwijst immers alleen naar soort-interne relaties. Hoewel jonge dieren meestal nog erg vredig zijn, mag je geen enkele andere vogel blootstellen aan het uitgesproken territoriumgedrag van tortelduifjes: tortelduifjes zien elk ander dier in hun territorium als een tegenstander die moet worden verdreven of zelfs uitgeschakeld. Ze vallen zelf veel grotere vogels aan. Voor grasparkieten geldt daarom de scheidingsvereiste nog sterker. Lovebird-fokkers scheiden zelfs verschillende soorten dwergpapegaaien van elkaar. Tortelduifjes en grasparkieten kunnen in één kamer worden gehouden, maar dan in individuele, op zichzelf staande volières of kooien. Er mag geen gezamenlijke vrije vlucht zijn.