Portret van een gerbil

De gerbil is een klein knaagdier dat inheems is in de droge gebieden van Centraal-Azië en staat bekend onder veel verschillende namen: Mongoolse gerbil, Mongoolse gerbil of gewoon gerbil. Omdat de levendige gerbil ook overdag actief is, relatief eenvoudig te houden en ook zeer betrouwbaar, is hij erg populair als huisdier en ook geschikt voor beginners.

Lichaamsbouw en uiterlijk

Met een lichaamslengte van ongeveer 95 tot 13 cm is de gerbil iets groter dan de huismuis. De dichtbehaarde staart met zijn borstelige punt is bijna even lang. Hoewel het lichaam van de gerbil erg slank is, wordt zijn kop gekenmerkt door een nogal gedrongen uiterlijk. De snuit met zijn typische knaagdiertanden is vrij kort en de kleine ronde oren steken duidelijk uit. De sterke achterpoten, waarop de gerbil graag rechtop zit, en de duidelijk zichtbare klauwen aan de voorpoten zijn bijzonder opvallend, die zich gedragen als kleine handjes bij het grijpen van voedsel. In de wilde vorm van de gerbil is de korte vacht oker tot roodbruin, waarbij de buikzijde altijd lichter naar voren komt. Ondertussen zijn er echter tal van andere vachtkleuren te vinden, zodat de individuele dieren meestal gemakkelijk te onderscheiden zijn.

Oorsprong en manier van leven

De natuurlijke habitat van de gerbil is het dorre binnenbekken van Centraal-Azië. In de steppen, halfwoestijnen en woestijnen van Mongolië en Noord-China leeft hij in grotere familiegroepen die uitgebreide tunnelsystemen creëren in de zand- of kleigronden. Daarin verzamelt hij niet alleen voorraden, maar brengt hij er ook de warme zomerdagen en het grootste deel van de winter door. De gerbil gaat alleen naar de oppervlakte om voedsel te zoeken, waar hij lange afstanden kan overbruggen. Zelfs in het wild is de gerbil de klok rond actief. In tegenstelling tot andere dieren in deze klimaatzone overwintert hij ook niet in de winter. De individuele gerbilkolonies bestaan meestal uit een paar ouders en hun nog niet volwassen nakomelingen. Na geslachtsrijpheid verlaten de jonge dieren het territorium. Buitenlandse soortgenoten worden consequent verdreven. Aangezien de dieren een uitgesproken groepsgedrag hebben, dient u een gerbil nooit alleen te houden, maar altijd met minimaal één andere soortgenoot.

Soort-passende houding

Om de gerbil in staat te stellen zijn natuurlijke behoeften te vervullen, heeft hij natuurlijk een geschikte huisvesting nodig. Dit moet hem in staat stellen te graven zoals hij wil en tunnels te creëren. Er moet ook een gebied zijn waar hij zichzelf kan verzorgen met een zandbad en een gemakkelijk schoon te maken voerstation. Helaas zijn veel van de kooien voor kleine dieren die in dierenwinkels worden verkocht veel te klein en kan de plastic binnenkant gevaarlijk zijn voor de gerbil als hij bijt. Een terrarium, dat soms wordt aanbevolen voor het houden van gerbils, is ook maar in beperkte mate geschikt. Het is vaak slecht geventileerd en moeilijk schoon te maken. Aan de andere kant speciale gerbilboxen van hout worden aanbevolen, die een kijkvenster aan de voorkant hebben en een uittrekbare lade voor het verschonen van het beddengoed. Houtkrullen zijn bijzonder geschikt om te graven en u moet ze elke één tot twee maanden vervangen. Meerdere verdiepingen kunnen het bewegingsbereik van de gerbil vergroten. Hij kan zichzelf en zijn voorraden verstoppen in houten huizen en tunnels. Een bak voor het zandbad en hooi of stro als nestmateriaal zijn essentieel. Aan de andere kant zijn alle objecten van plastic of metaal volledig ongeschikt. Onder goede omstandigheden kan een gerbil, wiens levensverwachting in het wild slechts enkele maanden is, tot vier jaar oud worden.

Voeding

Net als in zijn natuurlijke habitat, moet het dieet van de gerbil voornamelijk bestaan uit graszaden en graankorrels. Kant-en-klaar gerbilvoer in de juiste mengverhouding is in de handel verkrijgbaar. Om ervoor te zorgen dat de gerbil alle vitamines en mineralen krijgt die hij nodig heeft, moet u dit droogvoer aanvullen met verse groenten en groen en een kleine hoeveelheid fruit. Een bepaald aandeel dierlijk eiwit is ook belangrijk, aangezien de gerbil geen pure herbivoor is. Gedroogde meelwormen werken het beste. Als je hem deze speciale traktaties geeft, kan hij erg vertrouwend worden. Aanvullende vitaminesupplementen, likstenen of aanvullende voeding zijn niet nodig als de voeding aangepast is aan de soort. Hoewel de gerbil uit een droog gebied komt, heeft hij altijd toegang tot water nodig. Hij kan een deel van zijn vochtbehoefte dekken met vers voedsel, maar er moet ook een drinkfles beschikbaar zijn.

Reproductie

In de woestijnen en steppen van Centraal-Azië baart de gerbil alleen tijdens de warmere maanden. Bij u thuis kan hij echter het hele jaar door voor nakomelingen zorgen. Na de paring duurt de draagtijd van het gerbil-vrouwtje ongeveer 24 tot 26 dagen. Meestal worden er vier tot zes naakte jongen geboren. Een nest kan ook maximaal twaalf jongen bevatten. Ze worden door de moeder verzorgd tot ze 25 dagen oud zijn, waarbij de gerbilvader ook voor het nest zorgt. Zodat ze het nodige sociale gedrag kunnen leren, moet je gerbil-welpen niet van hun moeder scheiden gedurende ten minste acht maanden. De jonge gerbils worden geslachtsrijp op de leeftijd van drie tot drie en een halve maand, maar planten zich meestal pas zes maanden tot zelfs anderhalf jaar later voor het eerst voort. Aangezien een vrouwtje al enkele dagen na de bevalling weer drachtig kan worden, is het mogelijk dat uw gerbilpaar al snel een omvangrijke kolonie wordt. Daarom, als u niet wilt fokken, moet u liever twee dieren van hetzelfde geslacht houden, anders wordt het mannetje gecastreerd.

Gerbil socialiseren

De socialisatie met voorheen buitenlandse soortgenoten is moeilijk, maar niet onmogelijk. Dit doe je het gemakkelijkst bij dieren die nog niet geslachtsrijp zijn of bij een jong dier dat je samenbrengt met een bestaand volwassen dier. De verdeelrastermethode heeft zich hiervoor bewezen. Je verdeelt een kooi in twee gelijke helften zodat elke gerbil zijn eigen gebied heeft en de andere door het rooster kan snuffelen. Zet de gerbils twee keer per dag in de andere ruimte zodat ze wennen aan de geur van hun mede-gerbils. Als je na een week of zo merkt dat ze meer ontspannen over elkaars aanwezigheid worden, kun je de scheidingswand verwijderen. Toch moet je blijven de eerste paar uur bij de kooi, zodat je kunt ingrijpen als er een gewelddadig territoriumgevecht is.