Hondenpootjes likken: wat zijn mogelijke redenen?

Als je lieveling zijn hondenpootjes blijft likken, kunnen de redenen heel verschillend zijn. Elke hond likt wel eens aan zijn pootjes en daar hoeven wij ons ook geen zorgen over te maken. Als het likken van hondenpootjes echter onevenredig is, kan het zich snel ontwikkelen tot een ernstig gezondheidsprobleem.

Hondenpoten likken kan ongevaarlijk zijn

Als de poten van de hond jeuken, zal de hond proberen verlichting te krijgen door te likken of te kauwen. Het speeksel op de huid van de viervoeter zorgt voor een aangenaam verkoelend effect en vermindert tegelijkertijd de jeuk. Het constante likken vernietigt de huidbarrière, gevolgd door ontstekingen en vervelende jeuk. Hierdoor kunnen bacteriën en schimmels gemakkelijk doordringen. Deze zorgen dan voor verdere achteruitgang, er wordt op zijn beurt nog meer gelikt en kan dus niet genezen. De werkelijke onderliggende ziekte die de likstimulus veroorzaakte, wordt vaak gevolgd door een secundaire ziekte. Een vicieuze cirkel, zeg maar.

Uw hond zal merken dat het likken van de pootjes van zijn hond de jeuk vermindert. En door deze vermindering komen er positieve boodschapperstoffen vrij in de hersenen, de zogenaamde endorfines. Op den duur kan het likken zelf - ook zonder jeuk - een gevoel van geluk bij de hond opwekken. Overmatig likgedrag blijft dan behouden, hoewel de huidaandoening mogelijk al lang is verdwenen. Honden die zich extreem vervelen, hebben ook de neiging om van likken een dwanghandeling te maken.

Er zijn verschillende redenen waarom hondenpoten worden gelikt

De redenen voor een pathologisch likken of knagen aan de poten van de hond zijn heel verschillend. Soms komen meerdere factoren samen. Hier zijn enkele voorbeelden. Voor een precieze verduidelijking van de reden dient u echter uw dierenarts te raadplegen.

Mijten

Herfst grasmijten

Vooral in de nazomer tussen juli en oktober zijn deze parasieten vervelend voor onze honden. De volwassen herfstgrasmijt (Trombicula autumnalis) stoort onze viervoeters niet erg. Hun larve daarentegen laat bij het zuigen een speekselafscheiding op de poten achter, wat ernstige jeuk veroorzaakt bij de aangetaste honden. De honden beginnen dan ook te likken.

De wezens die tot de spinachtigen behoren, kunnen onder de microscoop worden gedetecteerd. De dierenarts kan ze goed behandelen met een geschikt antiparasitair middel.

Gist schimmels

Er leven ook talloze schimmels op de huid van onze honden, waaronder een gist genaamd Malassezia. Dit is - net als de mijten - volkomen onproblematisch voor een gezonde hond. Alleen wanneer de huidflora van het dier ernstig wordt verstoord, bijvoorbeeld door een allergie, hormonale stoornissen of constant likken, vermenigvuldigt de schimmel zich snel en veroorzaakt ernstige jeuk. Uitgesproken rimpels, zoals bij de Shar pei of Pug, stimuleert ook de schimmel om zich te vermenigvuldigen, vooral op de oren en tussen de tenen.

Voor de diagnose haalt de dierenarts met een strook plakband huidcellen van de pootjes van de hond en kan deze met een kleurtest direct op Malassezia controleren. Een speciale medische shampoo is meestal voldoende voor een succesvolle behandeling. Als de jeuk terugkeert, moet de uitlokkende oorzaak intensiever worden gezocht, zoals een allergie.

Gelukkig zijn gistschimmels niet besmettelijk voor mens of dier.

Huid schimmels

Huidschimmels leiden meestal tot cirkelvormig haarverlies en gaan vaak gepaard met onaangename jeuk. Zodat de dierenarts de schimmel duidelijk kan identificeren, wordt een kweek gemaakt zodat - afhankelijk van het type schimmel en de groeisnelheid - na 4 tot 21 dagen duidelijkheid wordt verkregen. Belangrijk voor huidschimmels: Ze zijn meestal besmettelijk, zowel voor mens als dier. Controleer dus ook de andere dieren in het huishouden op een plaag en wees voorzichtig bij de behandeling ervan.

De huidschimmel kan echter worden behandeld met een speciale shampoo en zalf.

Vreemde entiteit

Als de hond steeds aan dezelfde poot likt, kan ook een klein vreemd voorwerp de oorzaak zijn. Misschien heeft een graanzonnescherm met zijn harde punt onder de huid gegraven. Een doorn kan ook vast komen te zitten of zelfs ingekapseld raken in het weefsel. Als u het vreemde lichaam niet zelf kunt verwijderen met een pincet of zalf, heeft de dierenarts meestal maar een klein sneetje nodig en is de oorzaak van de jeuk verholpen.

Bont vilt

Het haar op de poten kan ook een probleem worden, vooral bij langharige hondenrassen. Het moet regelmatig worden gecontroleerd en indien nodig worden ingekort, anders bestaat het risico op klitten, die dan ook pijn en huidontsteking kunnen veroorzaken. Als gevolg hiervan zal de aangedane hond aan zijn poten likken en eraan knabbelen.

Psyche

Als lichamelijke oorzaken door de dierenarts zijn uitgesloten, kan ook de psyche causaal betrokken zijn. Vooral honden die gevoelig zijn en de neiging hebben om nerveus te worden, kunnen in stressvolle situaties aan hun poten gaan likken - net zoals sommige mensen in dergelijke situaties op hun vingernagels gaan kauwen. Het moet worden tegengegaan met gerichte training en gedragstherapiemaatregelen, omdat likken schadelijk kan zijn.