De kleine parkiet is een populaire optie als huisdier
De kleine parkiet is een van de meest populaire huisdieren ter wereld, net achter honden en katten, en dat is geen wonder. Deze aanhankelijke, schattige vogel is klein en niet duur, en als hij goed wordt getraind, kan een parkiet de menselijke spraak nabootsen. De oorsprong van zijn formele naam - grasparkiet - is een mysterie, maar hoe dan ook, deze kleine vogel is een charmante metgezel voor de meeste eigenaren van gezelschapsdieren.
Parkieten zijn echter niet allemaal leuk en leuk, dus zorg ervoor dat je niet voor verrassingen komt te staan voordat je er een mee naar huis neemt. Hier zijn enkele belangrijke dingen die u moet weten over parkieten.
- 01
Alle parkieten zijn parkieten, maar niet alle parkieten zijn parkieten
Sommige mensen noemen parkieten met hun volledige naam (grasparkieten), en sommigen noemen ze parkieten. Maar hoewel parkieten parkieten zijn, zijn er veel verschillende soorten parkieten, en ze zijn er in verschillende kleuren, vormen en maten. Sommige parkieten, zoals de Indiase halsbandparkiet, zijn erg groot en bereiken lengtes tot 41 centimeter van kop tot staart, terwijl parkieten veel kleiner zijn. Vanwege deze enorme verschillen in grootte en meer, is het nauwkeuriger om deze vogels bij hun echte naam te noemen.
- 02
Ze zijn een van de kleinste echte papegaaiensoorten
Ze zijn niet de kleinste papegaaien -dat onderscheid behoort tot de parrotlet -maar parkieten zijn heel klein. De meeste parkieten in gevangenschap zijn gemiddeld tussen de 7 en 20 centimeter van de snavel tot het puntje van de staart. Wilde parkieten in hun oorspronkelijke habitat van Australië zijn zelfs nog kleiner.
- 03
Er zijn twee verschillende soorten
Deze aanhankelijke, schattige vogel is klein en goedkoop, en als hij goed wordt getraind, kan een parkiet menselijke spraak nabootsen. Niet veel mensen realiseren zich dat er eigenlijk twee verschillende soorten parkieten zijn: de traditionele grasparkiet, afkomstig uit Australië, en de grotere Engelse parkiet, die in Engeland speciaal voor de show en de dierenhandel wordt gefokt. Hoewel de twee duidelijk beide parkieten zijn, zijn er verschillen wanneer ze naast elkaar worden waargenomen. Engelse parkieten zijn meestal 1 tot 5 centimeter langer dan hun Australische tegenhangers en hebben grotere koppen en dikkere veren rond hun gezicht en kruin.
- 04
Parkieten kunnen beter leren praten dan sommige grotere papegaaien
Er is geen manier om te garanderen dat uw parkiet, of een andere papegaai, zal leren "spreken". Parkieten hebben er echter zeker aanleg voor, en vaak spreken ze met meer duidelijkheid en een bredere woordenschat dan grotere papegaaiensoorten zoals ara's en kaketoes.
Hoewel hun stemmen klein en griezelig klinken, hebben parkieten een indrukwekkend vermogen om menselijke woorden en zinsdelen op te pikken, en ze soms zelfs in de juiste context te gebruiken. Ze zijn een geweldige keuze voor degenen die nieuw zijn in het bezit van vogels en die een pratende papegaai willen bezitten.
- 05
Groen is de enige natuurlijke kleur voor parkieten
Lees ook: Hoe kies je een goede vogelkweker?Terwijl mensen normaal gewend zijn aan het zien van een verscheidenheid aan gekleurde parkieten die te koop zijn in dierenwinkels, is de enige natuurlijke kleur van parkieten in het wild de geel/groene variëteit. Alle andere parkieten, inclusief de blauwe parkieten, witte parkieten en andere, zijn kleurmutaties die speciaal zijn gefokt voor de dierenhandel. Er is niets mis met deze vogels, maar verwacht geen blauwe parkiet in het wild.
- 06
Probeer een gevarieerde voeding
Omdat ze klein zijn, zijn parkieten relatief goedkoop om te verzorgen en te voeren. Maar in tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, is een dieet dat alleen uit zaden bestaat niet goed voor een kleine vogel als een parkiet en kan het zelfs gezondheidsproblemen veroorzaken. In plaats daarvan raden dierenartsen een parkietendieet aan met korrels en vers fruit en groenten, waaronder bladgroenten. Het is prima om grasparkieten zaden te voeren als onderdeel van dit dieet, zolang ze voldoende voedingsstoffen uit ander voedsel krijgen.
